The Outsider (2018)

Een zeer matige film. Het ziet er allemaal wel goed uit, maar heeft bijzonder weinig om het lijf. Het eerste deel zit vol zinloos beeldmateriaal. Ik kan een trage opbouw best waarderen, maar dan moet er wel daadwerkelijk iets worden opgebouwd. Of tenminste een karakter worden uitgediept. Maar in het eerste half uur (give or take) zitten heel wat scenes die er op geen enkele manier toe doen. Wanneer het verhaal later wel wat gerichter wordt verteld, blijkt het onorigineel, rechtlijnig en zeer voorspelbaar te zijn. Leto speelt op zich prima, maar zijn karakter is gewoon niet zo interessant. Zoals eigenlijk de hele film niet interessant is. Ondanks de mooie beelden.

When you dishonor your boss

and you want to show remorse,

you give your finger.

It’s called otoshimae.

I see you’ve got all your fingers.

Ook al voel ik geen affiniteit met de Japanse cultuur an sich en laat ik in grote mate Aziatische films links liggen, kon ik er niet aan weerstaan om deze film een kans te geven. Niet alleen vanwege het feit dat Jared Leto meespeelt (een kleurrijk acteur die me aan Johnny Depp doet denken en die zich al vanwege zijn rol als The Joker in “Suicide Squad” kan scharen in het clubje van eigenzinnige Hollywood acteurs), maar ook vanwege het centrale thema van de Yakuza-families. Tevens vroeg ik me af of dit nog eens een geslaagde Netflix original zou kunnen zijn. Japanse cultuur is voor mij een grote onbekende. Alleen het begrip Yakuza is me bekend. Je kan het zien als de Japanse versie van de Italiaanse maffia. Het enige verschil met hun Italiaanse evenbeelden is dat de Yakuza-leden een toonbeeld zijn van innerlijke kalmte en een intimiderende houding aannemen door gebruik te maken van ijskoude, kwade blikken en een dreigende toon tijdens hun conversaties. Heel wat anders dan de Italiaanse tegenpool die meestal indruk willen maken door schreeuwend, briesend en druk gesticulerend hun punt duidelijk te maken, waarna een rivaal een betonnen voetstuk aangemeten krijgt en ze hem in één of andere Italiaanse rivier dumpen. Ik zette me dus klaar voor een Japans gekleurde “Godfather”.

Het eerste waar je wel kritiek op zou kunnen hebben, is het tempo van de film. Op sommige momenten enorm traag, inderdaad. Maar past dat niet een beetje bij het hele Japan-concept? Tenslotte hanteren de leden van de Yakuza families zelf een traag tempo bij hun conversaties door indrukwekkende stiltes te gebruiken tussen de zinnen in. Enerzijds om respect te tonen. Anderzijds misschien ook om de impact van gebruikte woorden te verhogen. Heb je trouwens al eens zo’n Geisha zien voorbij schuifelen? Ook niet een toonbeeld van snelheid. En om eerlijk te zijn, hadden ze er nog een uurtje extra bij verzonnen, had ik dat ook niet erg gevonden. En dat vanwege de rest van de positieve punten.

Allereerst vond ik het acteren van de gehele cast op alle gebied schitterend. De mengeling van authentieke Japanners die het grootste gedeelte van de film hun eigen taal gebruikten in plaats van voortdurend een gebroken, slecht klinkend Engels te hanteren en het acteerwerk van Jared Leto, was gewoonweg schitterend. Hoe Nick Lowell in de gevangenis van Osaka is terechtgekomen, bleef voor mij een raadsel. Hij is de enige Engelstalige gevangene en is omringd door voornamelijk Yakuza bendeleden. Doordat hij de Yakuza Kiyoshi (Tadanobu Asano) uit een hachelijke, levensbedreigende situatie redt, wordt hem de vrijheid aangeboden. En dat is dan het moment waarop hij kiest om zich langzaamaan te integreren in de Yakuza familie. Geen gemakkelijke taak daar de leden van deze Yakuza-familie niet echt gastvrij zijn en nogal haatdragend zijn tegenover blanke vreemdelingen (een Gaijin). Ik vraag me echter af of in werkelijkheid een westerling een kans zou krijgen om opgenomen te worden in zulk een familie. Ik betwijfel het.

Ook de gebruikte cinematografie was over het algemeen subliem te noemen. Misschien ietsje te duister op bepaalde momenten zoals de gevangenis-scènes bijvoorbeeld. Maar over het algemeen is de setting in dit naoorlogse Japan wel echt indrukwekkend te noemen. Een mysterieuze metropool met donkere, enge steegjes, clubs waar Sumoworstelaars het tegen elkaar opnemen en rokerige nachtclubs. Het enige dat deze duisternis tracht te doorbreken zijn de soms helle neonverlichtingen.

Verwacht je ook aan enkele gewelddadige scènes. Kan ook niet anders in een gangsterfilm. Er vallen aardig wat slachtoffers. Veel geweerschoten en flitsende messen. Zelfs een zelfmutilatie scène waarbij enkele vingers eraan moeten geloven, ontbreekt niet.

Mijn beperkte kennis van Aziatisch filmmateriaal en Japanse gewoontes zorgen er misschien voor dat alles redelijk authentiek overkwam. Anderen die zich meer verdiept hebben in deze materie, zullen misschien wel onvolkomenheden opmerken. En misschien is het inhoudelijk allemaal al eens eerder gedaan. Ik las zelfs ergens dat er veel heisa was over het casten van Jared Leto’s en de term “whitewashing” kwam al naar boven drijven. Hadden we niet dezelfde discussie over Matt Damon’s bijdrage aan “The Great Wall”? Overigens vond ik Jared Leto wel geschikt voor deze rol als de zwijgzame (waarschijnlijk omdat hij de taal niet machtig is), emotieloze Nick en deed hij me een beetje denken aan Keanu Reeves in “47 Ronin”. Alleen de snelheid waarmee hij aanvaard werd binnen die Yakuza familie leek me sterk overdreven. En de emotionele relatie tussen Nick en Miyu (Shioli Kutsuna) voelde aan als een verplicht nummertje.

Maar net zoals ik na het bekijken van de film “Zodiac” het internet afschuimde naar informatie over “The Zodiac Killer”, kon ik het niet nalaten om Wikipedia te raadplegen over het fenomeen Yakuza. Dat wil dan ook zeggen dat ook deze film een indruk naliet. Als trage misdaadfilms over de maffia je interesseren, en dit in een Japanse omgeving, dan kan ik je deze film toch wel aanraden.

3.5*

Goede prestatie van Jared Leto, maar vond de film veel te traag.

Het verhaal wordt te lang uitgesponnen, en gaat op den duur een beetje vervelen.

Denk dat er een betere film had ingezeten, nu is hij te lang en saai.

Vond ‘m wel goed zeg maar, hik en ja hash hash

The Outsider is een film met een goed verhaal wat zich prima in de tradities uiteen zet. Jared Leto is goed gecast en past prima binnen het geheel. Sommige films gedijen perfect als het wat traag gaat dat laat deze film prima zien. Heb er kostelijk van genoten.

Prima film, met een goed uitgewerkt verhaal en een overtuigende hoofdrol van Jared Leto. Ook de rest van de cast acteert degelijk. De film is algemeen gezien best traag, maar ik vond het geheel toch intrigerend tot het eind. Verder is alles visueel gezien stijlvol gefilmd en in beeld gebracht. 3,5 Ster.

Vrij tam.

De spanning zit onderhuids. Tenminste, dat is de bedoeling. In de praktijk is dat het eerste uur het geval, nadien kakt de boel stelselmatig in. Enkele zijplots zoals de relatie met de zus zijn erg slecht gedaan.

Ook de casting van Jared Leto is niet de beste keuze. Hij is veel te vrouwelijk voor zijn onderkoelde rol, alsof dat schreeuwerig emozangertje in hem opeens stoer wil zijn. Gelukkig hebben de meeste van z'n Japanse tegenspelers wel wat charisma. Het blijven wel veelal gewichtige blikken. De film is hoe dan ook grauw van sfeer, strak geschoten en dus past dat wel (en is het ook gewoon de bedoeling).

Niettemin is het toch allemaal iets te weinig om echt van een geslaagde film te spreken, te meer de afrekeningen en wendingen weinig verrassend zijn.

2,5

Het ziet er allemaal goed uit en de acteer prestaties zijn goed.

Maar toch... ik kon me niet echt verdiepen in de personages , de film is vrij traag en het heeft naar mijn mening niet echt diepgang. Het verhaal is buiten dit ook vrij mager en is (nogmaals erg traag) het dat ook niet ontspringt. Ik kan dan ook zeggen dat deze film mij niet enorm heeft aangespoord om het , mogelijke deel 2 te bekijken.

Ondanks deze minpunten is het verder wel een prima film die gewoon leuk weg kijkt en goed acteer / camera werk heeft. Verder is het voor mij altijd een plus punt dat de personages de taal spreken die ze behoren te spreken in verband met de film.

Zeer trage film, er gebeurd zeer weinig.

Ik hou wel van maffia films, maar dit kun je moeilijk goed vinden.

Matige vertoning.

The Outsider is een film waar ik gemengde gevoelens over heb. Als liefhebber van de Japanse cultuur en setting had ik gehoopt op een betere benutting hiervan, maar helaas blijft dit aspect onderbelicht. Het verhaal zelf had meer diepgang kunnen hebben en beter uitgewerkt kunnen worden.

Hoewel Jared Leto als hoofdrolspeler zeker het uiterlijk heeft, vond ik zijn vertolking ietwat saai en emotieloos. Het ontbrak aan de broodnodige vonk die zijn personage tot leven had kunnen brengen.

The Outsider is misschien geschikt als tijdsverdrijf wanneer je niets beters te doen hebt, maar het ontbeert de elementen die een film de moeite van het herkijken waard maken.

Samengevat is The Outsider een matige film die teleurstelt en waarin Jared Leto's prestatie niet voldoende indruk maakt. Het is een eenmalige kijkervaring die niet lang bijblijft.

Rare jongens die Japanners.

Een bikkel harde film over de Yakuza met een ijzersterk gespeelde rol van Jared Leto in de hoofdrol.

Een sfeervolle film in dit genre.

Met een prima verhaal.

En met een uitstekende cast.

Een prima kwaliteits film.