Film Stars Don't Die in Liverpool (2017)

Ja. Die wil ik graag zien.

Vanaf 8 maart in de bioscoop (Splendid Film)

Deze heb ik in de sneak gezien.

Mooie film die aantoont hoe acteurs anders in het leven staan dan andere mensen.

Richard Attenborough staat in de recordboeken met de langste dankspeech tijdens een Oscar-ceremonie ooit. Toen Gloria Grahame haar Oscar won voor beste vrouwelijke bijrol, voor de briljante satire 'The Bad and the Beautiful', gaf ze ongetwijfeld de kortste speech aller tijden. De archiefbeelden (met een verbijsterde Bob Hope) zijn te zien aan het einde van dit romantische drama over de laatste levensjaren van één van de iconen van de neo-noir. De film begint wanneer Gloria [Annette Bening met een overtuigende imitatie] instort vlak voor de start van het toneelstuk 'The Glass Menagerie' in een theater in Watford. Aangezien haar familie in de VS woont, laat ze het ziekenhuis contact opnemen met Peter Turner [Jamie Bell], een jonge, beginnende acteur uit Liverpool die ze ruim een jaar geleden leerde kennen als buurman in een appartementencomplex. Vervolgens zien we hoe de twee elkaar ontmoetten, hoe er een vriendschap tussen de twee ontstond en hoe die vriendschap - ondanks het leeftijdsverschil - uitbloeide tot een romance waarvan het einde al vast staat.

Het scenario van Matt Greenhalgh [gebaseerd op de memoires van de échte Peter Turner] is niet chronologisch verteld en dat is vaak wat verwarrend, vooral omdat er geen zichtbaar verschil is tussen 1978, 1979 en 1980. Daardoor had ik moeite om vast te stellen op welk punt in het verhaal - en, cruciaal, in welke fase van de relatie - de film precies zat. Daar komt bij dat de relatie teleurstellende conventioneel is en de hoogte- en dieptepunten onvoldoende verrassingen kennen. Bovendien is Bell een weinig charismatische hoofdpersoon en is het vooral aan Annette Benning te danken dat de film toch iets boven het gemiddelde uitstijgt.

Drama dat nergens echt drama wil worden en ook geen comedy of geslaagde mengvorm. De goedkopigheid straalt er ook van af: het is duidelijk dat de US scenes gewoon in de UK zijn "opgenomen" (lees: matige CGI).

Zo'n film die ik eerst 3 sterren wilde geven maar na bezinking 2,5 en nu gewoon 2,0* vanwege irritatie om de matigheid en onbenulligheid van dit alles. Je kunt ook de afwas doen of zo, is iig nuttiger dan deze film bekijken.

Interessante film, die het vooral moet hebben van het uitstekende acteerwerk. Ziet er verder beetje goedkoop uit. Maar met name Benning is briljant en vond ook Jamie Bell erg goed. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik me soms een beetje ongemakkelijk voelde bij de intieme scenes. Zeker geen hoogvlieger, maar voor de liefhebber wel leuk.

3.5*

Als filmliefhebber ben ik doorgaans erg geïnteresseerd in films over (mensen uit) de filmwereld. Ik kan echter niet zeggen dat deze film over het laatste levensjaar van Gloria Grahame een bijzondere indruk op mij gemaakt heeft. Dat afgezien overigens van het feit dat het volkomen nieuw voor mij was dat deze sexy film(-noir)ster haar laatste levensjaar in Liverpool heeft doorgebracht bij haar veel jongere minnaar.

Een mooie rol van Annette Bening, maar stiekem gaat Julie Walters met de film aan de haal, al is dat op zich geen verrassing.

Visueel gezien mooi geschoten en creatief, niet voor iedereen een geslaagde opzet waarschijnlijk maar de film doet moeite het soms het klassieke sfeertje mee te geven.
Dat wilt zeggen met momenten overduidelijk studio/greenscreen, maar dat vond ik in het geval van deze film juist wel passend bij het geheel.
Ook de acteer prestaties zijn tip top in orde, dus op deze vlakken is Film Stars Don't Die in Liverpool zeker te weten geslaagd.

Jammer vond ik wel dat we maar weinig oude filmbeelden te zien kregen van de echte Gloria Grahame, veel films worden wel genoemd maar helaas niet vertoond. De bioscoop scene dat ze samen naar Naked Alibi keken vond ik duidelijk 1 van de hoogtepunten, en natuurlijk ook op het einde met Bob Hope! Heerlijk!
Waarom niet meer ouderwetse beelden van deze overduidelijk getalenteerde actrice laten zien? desnoods gewoon met een half uur meer speeltijd.

Film Stars Don't Die in Liverpool is wat mij betreft zonder twijfel de moeite waard, maar het had nog meer kunnen zijn.

3*

Een sober, maar toch ook wel pakkend liefdesdrama. Ontstijgt de middelmoot doordat het hier de wereldberoemde Grahame betreft, anders was deze love story onder de radar gebleven. Mooie vormgeving, en het sterke spel van Bening is een enorm pluspunt, ook Bell is overigens dik in orde. Integere en respectvolle verfilming die nergens klef wordt, maar bij momenten ook wat voorspelbaar en clichématig. De filmtitel is dan ook het meest creatieve van het hele gebeuren. Verwacht derhalve geen vuurwerk, maar een degelijke, eervolle hommage aan deze ster en je hebt een geslaagde avond.

Goeie film over de relatie tussen een wat oudere Hollywood actrice en een jongere acteur uit Engeland. Gebaseerd op de laatste paar jaren uit het leven van Gloria Grahame (een boeiend leven en een mooi liefdesverhaal). Tijdens de tweede helft een aantal ontroerende momenten en Annette Bening weet een mooie rol neer te zetten.

Mooie film die me echt wel is bevallen.

Had het niet verwacht dat hij zo goed zou zijn, maar dat is vooral te danken aan het acteerwerk van de twee hoofdrolspelers, en vooral dan Annette Benning.

Het verhaal en ook de actrice, waarover het hier gaat was me totaal onbekend, maar dat maakt het niet minder interessant.

Kortom: een mooie film met een tragisch einde, waar gebeurd !!

Film Stars Don't Die in Liverpool vertelt de laatste moeilijke jaren van Hollywoodster Gloria Grahame. Een mooie innemende film over haar romance met een gewone man uit Liverpool. Een relatie die niet zo evident was na haar reeds turbulente liefdesleven waar ze 4 keer getrouwd is, waaronder naar verluidt met haar stiefzoon.
Voormalig Oscarwinnaar ook voor haar bijrol in The Bad and the Beautiful (1952). Films als Crossfire (1947), In a Lonely Place (1950) en The Big Heat (1953) leidden tot een hoogtepunt in haar carrière en ook in het uitstekende It's a wonderful life vertolkte ze een rolletje.

Grahame is steeds een adembenemende diva geweest en haar relatie met de 30 jaar jongere Turner. Hun relatie is amoureus, maar spat uiteen nadat ze te trots was toe te geven dat ze ernstig ziek was. Ze herstelde en klopt enige jaren later opnieuw aan bij Turner toen ze herviel van haar ziekte. De film werkt met aangename flashbacks en is goed te volgen. De flashbacks komen de sfeer en het tempo ten goede. Sommige scènes worden herhaald, telkens vanuit een ander perspectief (zoals de ruzie/breuk). De liefde is geloofwaardig en vooral Annette Bening zet een voortreffelijke en overtuigende rol neer. Ook Bell en Walters doen het goed.

Film Stars Don’t Die in Liverpool is geen meesterwerk, maar is wel een meer dan degelijke film die ik de moeite waard vond om te zien. Mooie hommage aan de diva van weleer.

Gevatte casting van Annette Bening voor deze rol, overigens uitstekend vertolkt naast een even overtuigende Jamie Bell.

Eigenlijk dragen beide acteurs deze film, een best originele story toch van de liefdesrelatie van een Britse toneelspeler en een wispelturige en verleidelijke filmdiva op haar retour.

De film schuift wel enkele weetjes naar voor van een Gloria Grahame, een wulpse en voor de sensatiepers uit de jaren 40/50 een dankbaar onderwerp. Het verhaal wordt opgediend met tijdsprongetjes - het verschil gaat over een paar jaar - wat de film uit het vlakke houdt.

Genietbare film, verrassend eigenlijk. Hij brengt mij de rollen die Gloria Grahame lang gelden vertolkte in herinnering en hoe ze er op stond er heel verleidelijk uit te zien, wat ze ook was.

Mooie muziek in de emotionele momenten. De locaties stralen Britse filmmakelij uit.

Best knap hoe Bening erin slaagt om haar bovenlip bijna net zo onbeweeglijk te houden als de echte Gloria Grahame (al leek die meer op een snaveltje )

Ik heb dat altijd afstotelijk gevonden, maar dat terzijde.

Dit drama eens bekeken en vond het zeker niet slecht. Toch wel boeiend gebracht, dit levensverhaal over de laatste jaren van de actrice Gloria Grahame. De cast deed het prima en kwam overtuigend over.

Toch wel eens het bekijken waard.

Vond het ook een prima film, vooral door de consequent volgehouden vormgeving, met veel kleur en glans. Soms inderdaad 'goedkoop' ogend, of zelfs onecht, maar het leek mij dat dit een bewuste omlijsting vormt van het filmleven van de hoofdpersoon; vergane Gloria. Zelfs in de muziek zit dit, op een beslissend punt komen er zware strijkers opzetten die we verder nergens meer horen, een knipoog naar Hollywood zo leek me. Goed, de relatie zelf is niet heel origineel en in de dialogen zitten wat schoonheidsfoutjes, maar ook genoeg mooie momenten. De Shakespeare-scene mag je gerust gedurfd noemen en de slowmotion nadien is prachtig. Film stars don't die in Liverpool maakt zijn mooie titel dus waar.

Prachtig gespeeld en mooi in beeld gebracht liefdesdrama, meeslepend en ontroerend. Jamie Bell en Annette Bening zijn beiden voortreffelijk en zien zich omringd door een eersteklas supporting cast. Nergens zoetsappig of sentimenteel; wel melancholisch en aangrijpend. De verschillende tijdlagen worden inventief in de film verwerkt, door fraaie beeldovergangen en gestileerde vormgeving. Zo zien alle scenes in de VS er opzettelijk kunstmatig en kleurrijk uit, terwijl alles in Liverpool realistisch en grauw oogt.

Vanavond Canvas 22.55 uur.

Deze willen we wel zien, met good old Vanessa Redgrave die al dik 85 is .

Passie en levenslust, dat zijn onze thema's en ook in deze film!

Knap gedaan van Annette Bening, beetje miskende en ondergewaardeerde actrice die er blijkbaar geen moeite mee heeft om haar rimpels te tonen in iedere film die ze draait. Dat is bewonderenswaardig, zeker als je uit Hollywood komt. Jamie Bell en Julie Walters ook altijd de moeite. Mooi klein eerbetoon aan de reeds lang vergeten Gloria Graham.

Wie zou Gloria Grahame nog kennen, behalve de ouders en de barman uit deze film en de MovieMeter-gebruiker die in Hollywood-noirs geïnteresseerd is? Deze film mist dus de "kapstok" van de belangstelling voor een ikoon als Monroe waardoor My week with Marilyn een hit(je) werd. Daar staat tegenover dat het gezinsleven van Peter heel goed uit de verf komt en dat zijn relatie met "Glo" ook steeds meer nuances krijgt, waardoor de "twist" (als je dat zo mag noemen: het gegeven dat híj denkt dat zij hem beu is en hem daarom de deur wijst, terwijl we later vanuit háár perspectief ontdekken dat zij hem dat liet denken om hem het verdriet over haar aftakeling te besparen) extra hard aankomt. Uiteindelijk dus eerder een (ontroerend) portret van een relatie die nooit tot echte bloei kan komen, met prachtig spel van beide leads (en van de hele cast trouwens).
        Nog niet vermeld in bovenstaande berichten, dus dan doe ík het maar even: bij de IMDb-trivia lees ik dat de echte Peter Turner nog even te zien is als de "stage manager" die op het podium van de lege schouwburg de twee stoelen voor Peter en Gloria neerzet.

Wat begon als een speelse liefdesrelatie tussen de filmdiva Gloria Grahame de jongeman Peter Turner uit Liverpool, wordt stilaan anders en dieper. Hun liefde ontgroeit het speelse en wordt intenser. Tot er slecht nieuws is voor Gloria. Ze vind tijdelijk een thuis bij de Turners. Maar dat kan niet duren. Tenslotte moet Peter noodgedwongen haar zoon in New York op de hoogte brengen. Peter en Gloria nemen afscheid.

Gloria zal In New York overlijden, niet in Liverpool.

De film is vee meer dan deze superkorte inhoud. Het is een merkwaardige liefde. Gloria is als actrice enigszins op haar retour, maar wil er nog goed en levenslustig uitzien. Peter is nog jong, maar valt voor Gloria. Het is mooi om zien hoe hun liefde groeit. Helaas blijft niets duren. Alles gaat voorbij en het is iedereen, ook ons, geraden er het beste van te maken.

Een goede, erg menselijke film, die ik graag zag.

Degelijk.

Paul McGuigan is de laatste jaren een beetje aan mij voorbij gegaan, terwijl die in het verleden wel toffe films gemaakt heeft. Film Stars Don't Die in Liverpool is een vrij klassieke biopic. Over Gloria Grahame - ik had er nog nooit van gehoord, wat niet verwonderlijk is gezien mijn moeilijke relatie met films uit de jaren 1940 en 1950. Wat de jonge knaap vertolkt door Jamie Bell ooit in haar gezien heeft, is me een raadsel. Dergelijk labiel gedrag (deels) verklaren door kanker is wat raar. Dat gezegd zijnde: zowel Bell als Annette Bening acteert sterk. McGuigan schotelt tevens een knappe film voor, dankbaar gebruikmakend van de tijdsgeest waarin het verhaal zich afspeelt.

3