Downsizing (2017)

Size matters.

Geen film van formaat. Het begint leuk en fris maar ontwikkelt zich als een draak van een film.
De start is prima met het verkleiningsproces en de filosofische en praktische vragen die dan opgeworpen worden. Wat zijn de positieve danwel negatieve punten bij het klein zijn.
Maar al snel neemt de film een hele rare wending met als dieptepunt de irritante karikaturale Vietnamees die de hele film lijkt te verzieken.
Ondanks dat ik de film uiteindelijk verschrikkelijk vond is het Downsizen-concept an sich wel iets om over na te denken. Interessant.

Het idee van de film is leuk, het begin is doorbijten, maar dan komt de verkleining en lijkt het leuk te worden. Alleen komt in de rest van de film het klein zijn amper aanbod en dan is het opeens een draak van een film met een zeer slap verhaal.

Leuke stukken afgewisseld met matige. Jammer. Film met veel meer potentie.

Kom op mensen, zo slecht was dit toch niet?! Oké, Damon speelt niet zijn beste rol, maar het concept en de gemaakte keuzes waren prima. Je doet de film echt geen recht als je het wegzet als flauwe milieukritiek.


Ik lees een boel ontevredenheid over het zoetsappige einde, mij is een raadsel waarom. Het vermijdt juist volledig het Hollywood-apocalyps-cliché. Er wordt niet gevochten, gehuild, de vuisten worden niet gebald, geen dramatisch afscheid, geen kometen weggekopt. Het is een voldongen feit, volgens de gebreide Noorse truiman.

En de vraag voor Damon en Vietnamvrouw is dan ook: wat doe je na dat bericht? Ga je mee met de hippie-ark, ga je je terug wentelen in het Amerikaanse luxeleventje? Of kies je een alternatief: het goede doen, naastenliefde. En juist dat krijgt meer gewicht en voldoening. Richt je op het kleine. In Bijbelse taal: "doen wat je hand vindt".
Oké, beetje zoet misschien, maar wel doeltreffend!

Charmant is misschien nog de meest dekkende omschrijving. De oneffenheidjes die de film zeker herbergt vergeef ik maar al te graag.

Inderdaad een schrikbarend gemiddelde. Ik kan me best in de kritieken vinden, want de film begint inderdaad veelbelovend en verliest volledig de focus op het verhaal op het moment dat vrouwtjelief patsboem besluit om niet mee te gaan. Downsizing heeft daardoor veel verschillende tonen: maatschappijkritisch, komisch, romantisch etc en mist daardoor de balans. Het hele tripje naar Noorwegen voelde ook overbodig aan en die tijd had ik liever geïnvesteerd willen zien in de personages of het nog beter uitdiepen en het in beeld brengen van deze wereld.

Payne wil gewoon teveel in 1 film stoppen en misschien (zoals ik al eerder in dit topic hier las) zorgt dit uitgangspunt eerder voor een serie dan een film.
Het smaakt namelijk naar meer. Ik wil meer van deze miniatuurwereld zien en hoe de mensen leven. Ik vond de film dan ook totaal niet vervelend, maar ik had sonmige van de bovenstaande zaken liever wel anders gezien.

3,0*

Ik sluit me aan bij drie kwart van de berichten hierboven: eerste helft interessant en veelbelovend, 2e helft bedroevend.

Begint veelbelovend maar helaas, het wordt allemaal niet zo best. Te veel ideeën over problemen die zouden kunnen ontstaan in een wereld met normale en kleine mensen, die ze ook allemaal hebben proberen uit te werken, waardoor het gewoon te veel en te onsamenhangend wordt. De film duurt nu drie kwartier te lang, met moeite af kunnen kijken. **

Een film die veel belovend begint, maar dan schiet het alle kanten op.? Tot een oninteressant plot.
Gemiste kans voor de regisseur. 4/10

Omg wat een depressieve film. Zoals Matt de hele tijd kijkt. Halverwege de film uitgezet. Ging nergens over.

Eerste helft vd film leuk en grappig vanwege de kleine mensjes...maar 2e helft wat saai.... Met moeite uitgezeten

Best oké.

Vooral het eerste uur dan, maar dat komt misschien ook omdat ik iets compleet anders verwachtte. Ik had het plot nog niet gelezen, gezien Payne de film regisseerde dacht ik dat het een komisch drama ging worden over een bedrijf dat moest inkrimpen. Dat draaide dus iets anders uit.

Eerste helft van de film is best origineel. Werkt goed als drama, comedy, maar ook als sci-fi light met een avontuursausje eroverheen. Er zitten enkele grappige bedenkingen bij over hoe de premisse de toekomst zou beïnvloeden, al gaat Payne daar nooit echt diep in.

Personages zijn misschien net iets te stereotype, maar ik kon het op zich wel hebben. Het tweede deel voelt echter compleet stuurloos en doelloos aan. Eigenlijk vanaf het moment dat Damon Chau ontmoet begint het fout te lopen. De film lijkt hier en daar wat maatschappijkritisch uit de hoek te willen komen, maar wat dan de exacte boodschap zou zijn werd me niet echt duidelijk. Leuk dat we onze Aarde verwoesten in deze film, maar dat zo'n groepje geitenwollensokken zich dan als een sekte gaat afzonderen voelde toch ook niet bepaald idyllisch aan.

De balans is uiteindelijk nog wel redelijk positief, maar da's vooral dankzij de eerste helft van de film. Daarna wordt het alleen maar minder.

3.0*

Gister even aangeklikt op Netflix, verhaal gelezen en naar de fles gegrepen.........(reacties hier bevestigen dat) Wat een gedrocht lijkt mij dit. Ongein, wansmaak. Toen Damon het script las dacht hij niet van ""OMG??...why me???!!!!" ...tot hij een blanco check mocht invullen....

Niet een hele goede film maar wel enorm vermakelijk.

Met moeite afgekeken. Zoals velen hieronder: eerste deel ok, tweede deel traag en niet interessant, boeiend genoeg.

Met moeite afgekeken film van Payne die wel vaker handelt over 'miniatuur USA'. Ditmaal letterlijk: een soort Madurodam concept.
Een eerdere variant was de extreem superieure Election, dat gaat over de presidentverkiezingen op een middelbare school als metafoor van politiek USA.
Dit hier is letterlijk: mensen worden al dan niet vrijwillig verkleind ten behoeve van het milieu. Financiële voordelen. (een dollar is gelijk aan 1000 dollar). Soms om politieke tegenstanders uit te schakelen. Allemaal best grappig wanneer blijkt dat de kleine mensen-problemen best lijkt op de grote mensen-problemen, in een gated community voor de kleintjes. Ook grappig dat daar arme mensen gestraft worden voor armoede en doorverwezen worden naar mini-achterbuurten, buiten de poort. Daar treft de hoofdpersoon een Vietnamese vluchteling aan en dan wordt het heel vervelend. = Een romantisch drama tussen een oenige Amerikaan en een hysterische Vietnamese zonder dat de kijker weet waar het verhaal naar toe gaat.

mislukt.

Film met een duidelijke verwittiging. Het verkleinen mocht nog iets meer uitgewerkt geweest zijn, maar verder vond ik hem prima. Hij blijft ook nog een tijdje nazinderen...

Dacht ik er ook van. Zalige serie zou dit zijn. De ideëen die je kan uitwerken zijn eindeloos. Maken die handel. Ik vond het allessinds de perfecte toon zetten. Zelden heeft een film me zoveel doen nadenken over de mogelijkheden die dit zou bieden als het echt kon.