The Shootist (1976)

Je kunt niet alles weten en onthouden, is ook geen misdaad wanneer je je eens vergist natuurlijk.

Leuk dat sommigen, zoals 'Barfly', de juiste feiten boven water halen en delen met mede MM gebruikers.

Nuttige site (MM) voor filmliefhebbers dus m.i.

ik vond deze echt goed van hem

Beslist een waardig 'afscheid' van Wayne.

27 mei 00:50 - 02:25 ARD

De laatste film van John Wayne en ook nog best een goede. Verhaal zit best goed in elkaar en is ook boeiend en op het einde zelfs spannend. De cast deed het goed, de dialogen waren fraai en hetzelfde geldt voor de beelden.

Redelijk.

Ondanks de vreselijke voice-over is het begin veruit het sterkste stuk van de film. JB Brooks is het perfect personage om het einde van een tijdperk te symboliseren.

Hoewel ik absoluut geen fan ben van praatwesterns kan The Shootist lang boeien. Net niet lang genoeg, want naar het einde toe lijkt de boter te breed uitgesmeerd.

John Wayne levert een uitstekende laatste rol af. Voorzien van wat gezichtsbeharing komt hij uitgeblust doch karakteristiek over. Wanneer hij z'n mond opentrekt komt er af en toe een valse noot uit, maar non-verbaal valt niets op hem aan te merken.

Ron Howard vind ik wat miscast, maar de overige bijrollen worden degelijk neergezet. Vooral de passage van James Stewart is leuk, al is het maar door de herkenning.

The Shootist speelt zich grotendeels in gesloten ruimtes af, maar heeft toch een hoog westerngehalte. De algemene look oogt ruig - zelfs de tenenkrommende soundtrack kan daar niets aan veranderen - en is een uitstekend decor om de uitgeblustheid van de personages én het tijdperk naar voren te brengen.

Net niet helemaal een voltreffer.

Ruime 3

Als je het prachtige landschap in het begin ziet en de naam ‘John Wayne’ verschijnt in beeld dan weet je eigenlijk al dat het heel raar moet lopen wil het een slechte film blijken. Al wordt wel gauw duidelijk dat we het in deze film meer van John Wayne dan van de prachtige landschappen moeten hebben, maar dat is geen straf.

Het begin van The Shootist is immers groots. In eerste instantie zien we beelden uit eerdere films van John Wayne waarbij verwezen wordt naar het vroegere leven van J.B. Books. Dat laatste is wellicht wat vreemd als we beelden zien van een man die John T. Chance heet, maar het feit dat een (hele) korte compilatie van Wayne’s voorgaande films wordt getoond kan ik wel waarderen met de wetenschap dat het zijn laatste film betreft. Het niveau van de film blijft vervolgens een tijd lang erg hoog. Zo heb ik Wayne bijvoorbeeld zelden zo sterk zien acteren als in de scenes met dokter Stewart. Hoewel hij normaal gesproken onoverwinnelijk en ijskoud is toont hij hier waarachtig enige vorm van emotie.

Dat John Wayne een gewaardeerd acteur is moge duidelijk zijn en het is ook zeker een van mijn favoriete acteurs op western gebied, maar hij moet het over het algemeen niet hebben van zijn veelzijdigheid. Normaal gesproken speelt John Wayne altijd gewoon zichzelf en zit er weinig verschil in de rollen die hij speelt. In al zijn rollen zie ik hem ook altijd gewoon als John Wayne. Wat dat betreft is zijn rol in deze film hem op het lijf geschreven gezien hijzelf evenals het hoofdpersonage leed aan kanker en in de laatste fase van zijn leven was beland. Hij speelt zijn rol met verve en weet zijn carrière op bewonderingswaardige wijze te beëindigen.

Na het wat trage en ietwat saaie middenstuk eindigt de film prachtig. Als kijker weet je min of meer wat er komen gaat, maar het blijft een verrassing hoe en wanneer het gaat gebeuren. Het einde is even mooi als origineel en de manier waarop Gillom (de jongen) er op het laatst nog bij wordt betrokken valt ook alleen maar te prijzen gezien de belangrijke rol die hij de hele film door speelt.

“A man’s death is about the most private thing in his life.”

What would stop me? Fear of dying?

John Wayne is nooit mijn favoriete westernacteur geweest, maar je kunt niet ontkennen dat hij mede ervoor gezorgd heeft, dat het genre destijds populair is geworden. The Shootist is zijn laatste film en daarin speelt hij misschien wel zijn beste rol. Daarnaast is The Shootist gewoon een erg fijne western. Eentje met niet zo heel veel actie, maar wel met een mooi verhaal en sterke karaktervolle personages.

Erg mooi ook dat naast Wayne, zowel James Stewart en Lauren Bacall hier een rol in meespelen. Net als Wayne hebben ook deze twee er al talloze decennia aan films opzitten en beiden zijn goede acteurs en weten hier een krachtige rol neer te zetten. Beiden hebben ook een prima chemie met Wayne. Vooral de scenes, waarin Wayne en Stewart samen zijn, zijn fraai om te zien en leveren hier en daar een leuke verwijzing op naar de goede ouwe tijd. Net zoals The Shootist in feite ook een soort eerbetoon is aan de carrière van John Wayne. Ook de scenes tussen Wayne en Bacall zijn mooi en best bijzonder. Bacall, heeft vanaf het begin een hekel aan Wayne. Dat ze in korte tijd zelfs nog verliefd wordt op hem, lijkt op papier niet geloofwaardig, maar dat is het wel. Door het sterke spel en de uitdieping van de personages, weet Siegel dit juist enorm geloofwaardig te maken en juist dat is mede de kracht van deze western.

Het verhaal verloopt verder wel zo’n beetje als je mag verwachten, maar dat mag de pret niet echt drukken. Ook de rol van Ron Howard was niet slecht, en ik vond het wel leuk, dat hij op het einde”het werk” van Wayne afmaakte, waardoor die scene in zijn geheel nog net wat beter overkwam en ook echt overkwam als een einde van een tijdperk. The Shootist is daardoor met gemak ook een erg goede western te nomen en gelijk ook één van de allerbeste die ik zag met Wayne in de hoofdrol. Bijna 100 minuten boeiende cinema met sterk acteerwerk, fijne verwijzingen naar het verleden en zeker een aanrader voor westernliefhebbers.

4,0*

Zeer matige western, die mij in slaap sustte.

Waar moet ik beginnen, ten eerste valt Wayne mij vies tegen, evenals Ron Howard. De enige die leuk speelde was Baccal. Tja de cast vond ik dus al niks.

Ten tweede word er veel teveel gepraat, maar ook een gebrek aan sfeer door het zeer melige soundtrackje was zwaar waardeloos. Wat ben ik verwend met de Leone en Eastwood westerns zeg. Maar ook de western van Jesse James, die ik laatst zag, is zo'n ontzettend groot verschil met deze.

Waarom dan net een voldoende, Wayne acteert duidelijk op zn laatste adem. Ik vond dat hij niet best speelde, maar dan verklaart het toch een hoop. Hij was op dat moment al ziek en dit zou zijn laatste film worden. Een mythische status dus voor deze film. Wayne wordt door velen gezien als DE westernheld. Voor mij blijft dat Eastwood maargoed. Dat komt omdat ik nog vrij weinig van Wayne zn werk bewonderd heb. Niet dat deze prent uitnodigd meer te gaan kijken, maar toch zal het er eens van moeten komen. Ik wijk een beetje af maargoed.

Ook net een voldoende door het wel aardig sterke verhaal.

Deze western ga ik niet snel nog een keer bekijken, waardeloos in vergelijking met andere 'meesterwerken'.

Een trage, bedachtzame, subtiele en ook 'n beetje sentimentele western over een stoïcijnse, bejaarde premiejager die te horen kreeg dat hij kanker had en nog maar kort te leven had. Er was ruimte voor humor en de beelden van de winter waren prachtig. Heel toepasselijk was het de laatste rol van John Wayne (en een waardig afscheid), die drie jaar later zelf aan kanker zou overlijden.

De film vond ik heel mooi beginnen met beelden uit zijn vroegere loopbaan.

Maar ook het verhaal Een revolverheld die weet dat hij niet lang meer te leven heeft en daarom ervoor kiest .

Om te sterven zoals hij geleefd heeft en kiest daarom een laatste gevecht uit.

Wayne zet zijn rol goed neer zoals op de manier zoals we van hem gewend zijn ,al gaat het volgens mij wel wat moeizamer.

Ook vond ik de film er mooi uitzien het stadje wat al aan het moderniseren is.

Opvallend was ook het opstapje waar je op of af je paard kon stappen .

Of dit toen veel gebruikt werd weet ik niet , maar het zou ook zomaar eens kunnen dat Wayne er misschien moeite meehad om van zijn paard af te komen .

Actie zit er bijna niet in maar ondanks de vele dialogen verveelt de film niet.

Het vuurgevecht op het einde is mooi gedaan en in mijn ogen is dit een perfecte afsluiting uit Wayne's indrukwekkende carrière.

The day they lay you away, what I'll do on your grave won't pass for flowers

Geen idee waarom juist, maar bij John Wayne heb ik altijd de neiging om zijn films chronologisch te plaatsen. Meestal groepeer ik gewoon per regisseur/acteur/actrice, maar de Duke krijgt dus een wat specialere behandeling. Vandaar dat het me al bekend was dat The Shootist zijn laatste rol was. Naar het einde van zijn carrière toe vond ik hem soms iets te oud voor de rollen, maar daarstraks stond ik voor de DVD kast en werd mijn hand als het ware automatisch naar de film getrokken. Blijkbaar hoog tijd dus om hier eens voor te gaan zitten.

Ondertussen ben ik de kaap van 60 films met John Wayne gepasseerd (nog altijd maar een fractie van zijn oeuvre precies) en in de loop der jaren ben ik wel wat bekend geraakt met zijn privéleven. The Shootist is dan misschien ook wel het meest perfecte voorbeeld van hoe kunst en realiteit ongewild kunnen samensmelten tot één geheel, want hoewel Wayne ten tijden van de opnames kankervrij was verklaard, lijkt dit een film te zijn geworden die bedoeld was als zijn zwanenzang. Besefte Wayne dat zelf en is dat de reden waarom hij het nieuwe project met Ron Howard (Beau John) links liet liggen of was het toch eerder het feit dat geen enkele productiemaatschappij hem nog wou verzekeren en dat zijn naam niet meer dezelfde zeggingskracht had die hij vroeger wel had? Het is in ieder geval frappant om te zien hoe op een bepaald moment wordt geopperd dat types zoals Books aan het uitsterven zijn en dat was ook het geval in de wondere wereld van de cinema. De film zit dan ook bomvol met dit soort mooie verwijzingen (die shoot-out aan het einde en Books die goedkeurend naar Gillom knikt wanneer die het pistool weggooit!) en laat een serieuze indruk achter.

Vooral ook omdat dit misschien wel één van de beste John Wayne rollen tout court is. De gebruikelijke tics zijn er nog en toch schuilt er nog iets anders onder dat ruwe uiterlijk. Hij is zijn houterigheid kwijt, de scènes met de immer geweldige Lauren Bacall zijn aandoenlijk en Wayne lijkt een betere band te hebben met de jonge Ron Howard dan dat hij met zijn eigen zoon Patrick in de meeste van hun samenwerkingen had. Hij vraagt ook aan James Stewart om na een sabbat van 5 jaar terug te keren naar het medium film (met een inside joke dat het 15 jaar geleden is dat ze elkander hebben gezien, toevallig net het aantal jaar tussen The Shootist en The Man Who Shot Liberty Valance waar ze beiden in speelden) en ook John Carradine en Richard Boone krijgen nog een vermakelijke bijrol voorgeschoteld op zijn vraag. Wat rest is een wat meer expliciete regie van Don 'Dirty Harry' Siegel die over de gehele lijn werkt. Iets wat niet altijd kon gezegd worden over de relatie tussen Wayne en Siegel trouwens, naar het schijnt zou dat af en toe serieus geknetterd hebben.

The Shootist blijft een vreemde ervaring om te zien. De film zou uiteindelijk realiteit worden en 3 jaar later stierf Wayne aan de gevolgen van kanker. Een man met een oeuvre dat exact een halve eeuw in beslag neemt en ik kan me geen waardiger afscheid voorstellen. Fijn om hem herenigd te zien met een aantal klassebakken uit het oude Hollywood, maar gewoon op narratief vlak is dit een erg mooie film. Kan wel eens één van mijn favoriete films van de Duke gaan worden.

Dikke 4*

I'm a dying man, scared of the dark.

Mijn 8e John Wayne. Bijzondere western die een kwetsbare man laat zien die terminaal ziek is ("I have a cancer"). Hoofdpersonage John B Books wordt gespeeld door John Wayne, die in het echt ook jarenlang worstelde met kanker en er uiteindelijk aan zou bezwijken.

Het verhaal kabbelt rustig voort. Langzaam kom je iets meer te weten over het verleden van John Books, maar belangrijker zijn de verhoudingen tussen de hoofdpersonages en de omgang met Johns naderende dood door hem en anderen. Intussen bedenkt John een plan hoe hij zijn laatste verjaardag wil vieren...

Uitstekende film over een oude revolverheld uit het wilde westen die nog maar kort te leven heeft. John Wayne is perfect gecast en speelt hier een oudere variatie op al zijn eerdere western-rollen. En in die hoedanigheid is deze laatste rol ook een mooie en waardige afsluiter van zijn filmcarrière. De film zelf is niet echt een western te noemen en heeft een rustig tempo. Vanwege het prachtige einde nog net 4.0 sterren.

Het afscheid van John Wayne, ook al was dat op dat moment nog niet duidelijk. Hij had rond de film wel hartproblemen, maar pas nadien zou hij opnieuw met kanker te maken hebben en zou dit zo zijn laatste film zijn. Hij haalde ook James Stewart uit zijn pensioen, die al enkele jaren met pensioen was. Vooral door gehoorproblemen, Stewart stierf pas in 1997! En met Lauren Bacall is er nog een groot icoon uit de golden Hollywood periode. Je verwacht een zeer houterige film, maar dat valt zeker goed mee. Bacall was nog lang niet uitgespeeld (denk aan Dogville later), Stewart doet het best wel goed als uitgebreide cameo en John Wayne speelt één van zijn betere rollen. Vooral omdat hij (ook al is dat met de info van zijn ziekte later pas) een rol speelt die op zijn lijf geschreven is. Het afscheid van zijn carrière als acteur, vertaald in het einde van de carrière als schietgrage cowboy.

Met de oude iconen en het bijpassende verhaal, is dit echt wel een film geworden met een hart op de juiste plaats. Met een stijl die doet denken aan de oude dagen, maar er toch in slaagt om anno 1976 verre van verouderd over te komen. Dit is het jaar van een hele ander tijdperk met titels als Taxi Driver, Carrie, Marathon Man en Rocky.

Blu-Ray News #368: The Shootist (1976). | 50 Westerns From The 50s. - fiftieswesterns.wordpress.com