La Discrète (1990)

Naast het originele en het cynische ondeugende van het intrige, zijn vooral de knappe dialogen (en monologen) die het bijzonderste pluspunt van deze film uitmaken.

Natuurlijk is er ook de bijzonder knappe act van Fabrice Luchini in zijn rol van gladde mooiprater en uiteindelijk onsmakelijk personage.

Ook Judith Henry speelt voortreffelijk.

Leuk subtiel en ingetogen, deze vertelling over de ontluikende liefde tussen een tamelijk onschuldig meisje en een bloedirritante schrijver. Mooi om te zien hoe ze naar elkaar toegroeien. Vooral van Judith Henry valt me het mooie spel op, van Fabrice Luchini misschien wat minder - maar dat komt misschien omdat hij vooral een stuitend persoon speelt. Het einde is ietwat verrassend en komt als een soort terugkeer naar het evenwicht.

Mooie piano op de achtergrond - een van de weinige films waar de muziek wel heel duidelijk aanwezig is, niet storend op de voorgrond komt, en toch in je hoofd kruipt.

Fijne film.

Film oogst nog steeds veel waardering, zowel hier als op IMDb. Uitgangspunt is ook zeker prikkelend. Fabrice Luchini en Judith Henry leveren een flinke prestatie met hun rollen en Christian Vincent hield het allemaal keurig in balans. De Rohmer-film die Eric Rohmer nooit gemaakt heeft, maar wel had kunnen maken, wordt gezegd.

Zal allemaal wel, maar ik vond de film op de een of andere manier erg ouderwets. En daar heb ik met films uit de jaren tachtig zelden last van. Film stamt nog uit het tijdperk dat Franse films voor 70 procent uit tekst bestonden en voor 30 procent uit beeld. Vincent werkt met vaste camerastandpunten, dus dan weet je het wel.

Ook in deze film wordt oeverloos geluld, vooral door Luchini. Zelfs het meisje krijgt hem niet stil. Nou weet ik wel dat dat zijn rol is, en hij speelt de uiterst irritante en ijdele nitwit met verve, maar als kijker zit je daar dan wel anderhalf uur mee opgescheept. De mooie Judith Henri is daar eigenlijk niet tegenop gewassen.

Op papier is het verhaal aardig, maar Vincent doet er eigenlijk niet zo veel mee. Het verwonderde me niet eens dat de film uitgaat als een nachtkaars.

Een hoop bla bla bla en weinig actie, redelijke film