Inferno in Diretta (1985)

Niet goed, wel boeiend.

Toffe exploitation film uit de roemruchte '80's (Regisseur van cannibal holocaust)

Niet de originele poster.

Deze prent kon me iets meer boeien dan Deodato's bekendste speelfilm (Holocaust) maar ook hier ben ik wat teleurgesteld in het tempo en de gore-frequentie. Ik zeg dus wel frequentie, want er waren enkele memorabele scenes die knap gevonden en smerig goed geslaagd waren (met als hoogtepunt die schurk die uiteengetrokken werd. Man wat zag dat vies! Zelfs een geoefende gorehound als ik bleef niet onberoerd bij deze gruwel...). De beenpiercings in het begin waren ook wel de moeite en zo nu en dan was er wel "iets" dat bij de onvolledige (geknipte) versies onverbiddelijk verwijderd zullen geweest zijn en dat maakte de film wel kijkbaar en natuurlijk erg vermakelijk bij momenten.

Spijtig genoeg waren er lange wachttijden tussen deze "topmomenten". Wat dus overbleef tussenin was een heel middelmatig verhaaltje verwoord in een matige tot redelijk goeie regie, dat echter totaal geen meerwaarde bood ivm krachtige statements of dergelijke, waar CH juist wel in uitblonk. Niet dat dat hoeft, maar ik wil enkel duidelijk maken dat het wel degelijk om een standaard avonturenverhaaltje gaat zonder veel bijbedoelingen, terwijl men dit eventueel wel zou kunnen verwachten van de man die Cannibal Holocaust op zijn geweten heeft.

De vreemde kannibaal die graag plots uit het water springt vind ik ook wel de moeite waard. Hij kwam bijzonder angstaanjagend over. Leuke vondst. Nu en dan heb ik trouwens een zekere spanning gevoeld, wat ook een verbetering is t.o.v. CH. Tot slot moet ik zeggen dat er een bepaalde sfeer inzat die ik wel kon apreciëren.

Moeilijke film om te oordelen. Feitelijk ben ik goed bediend geweest qua gore-effecten, enkel de hoeveelheid schoot wat te kort. Enerzijds voelde ik spanning en sfeer, anderzijds heb ik veel langdradige tot saaie momenten gekend. Er waren (originele) hoogtepunten en (voorspelbare) dieptepunten. Eigenlijk zou mijn cijfer ergens tussen een 2,5 en een 3 moeten liggen. Het neigt mischien iets meer naar het eerste... Voorlopig hou ik het op 2,5.

Bijzonder, op zijn minst. Het acteerwerk is zwaar (en ik bedoel loodzwaar) onder de maat, maar dat kan de amusementswaarde niet laten dalen. Opmerkelijkst: het Mickey Mouse shirt.

Cut And Run is en blijft een van mijn favorieten. Heerlijke exploitatie in de jungle van Deodato. Waanzinnige actie, gore en 100% fun.

Staat wel nog in de schaduw van mijn favoriete film ooit, Cannibal Holocaust maar op andere vlakken is ook Cut And Run een meesterwerk!

niet zo goed als cannibal holocaust uiteraard, maar dat is ook en compleet andere film.

Ze hebben wel wat overeenkomsten zoals weer in de jungle, het reportersteam, de televisieshow, maar verder is dit een lekkere no nonsens actiefilm.

De goremonten zijn ook ruimschoots aan wezig en heb daar heerlijk van genoten, zal binnenkort eens kijken of ik deze film ergens op dvd kan score, best wel gaaf om inde kast te hebben staan.

Ik heb deze maar eens besteld..... Vond 'm vroeger wel aardig, maar ik heb het idee dat ik 'm te laag gewaardeerd heb.

Matige Deodato, soort CH light, en dan ook nog (gelukkig) zonder animal cruelty.

Wederom trekt een cameraploeg de jungle in, maar boeiend, laat staan indrukwekkend wordt het nooit. Het gekken is dat bijna alle gore scenes zouden nooit eerder in een Engelstalige versie hebben gezeten. Ik vraag me echter af hoe je het verhaal onder die scenes zou kunnen vertellen, maar mijn herinnering (Heb de film in de jaren 80 twee of drie keer gehuurd) laat me in de steek om daar iets zinnigs op de zeggen. Wel een typisch jaren 80 exploitatiefilmpje.

2,5* blijft staan. Die waanzinnige actie en gore waar Die Hard, Willis het over heeft, heb ik niet kunnen opmerken.

Misschien de geknipte versie gezien?

Reinbo zal ook de Anchor Bay DVD hebben lijkt mij. Die is volledig uncut.

Wat de actie betreft, er zat toch genoeg actie in tussen de groepen. Michael Berryman die de inboorlingen (Gewelddadig) aanvalt. Buiten dat genoeg hand en schietgevechten. Wat de gore betreft, het is geen gorefest maar vooral door de hele film geweven effectieve en mooie effecten. Zoals de eerste aanval op de inboorlingen waar Berryman met een aantal afhandeld.

Ook de scene waarin iemand uiteen word gereten is ook mooi! Buiten dat genoeg bloederige tafereeltjes door de film heen.

Heb net de uncut & uncensored versie goedkoop gekocht via ebay, ben eens benieuwd. Ben een fan van deodato zijn andere werk dus hopelijk stelt deze niet teleur

Juist gekeken en vond hem echt supergoed!

Het jaren '80-sfeertje heerste zeker, het acteren was redelijk verzorgd waardoor de film geen low budget-look kreeg.

Genoeg bloederige scènes gezien, mooi verdeeld in de hele film zodat hij niet gaat vervelen.

Op de dvd van Anchor Bay staat ook nog een interview met Ruggero Deodato, dit is zeker de moeite om eens te bekijken!

Een aanrader!

Dit pulpfilmpje van Deodato is onsamenhangend en komt redelijk traag op gang. Gelukkig is het 80's sfeertje gepaard met de coole soundtrack constant aanwezig. Hoe meer de film vordert, hoe boeiender hij wordt. Er zijn een paar sterke scènes, genoeg gore (die gast die in twee gereten wordt! ) en een paar hilarische bad guys (die kale van The Hills Have Eyes?)

Het Apocalypse Now-achtige einde is ronduit lachwekkend, al weet ik niet of dit als een positieve of als een negatieve eigenschap geldt.

Dankzij amazon.com ben ik herenigd met mijn jeugdsentiment.

Ik vond hem vroeger al goed en die bewondering heb ik nog steeds nadat ik de film had besteld en herzien.

Hij is niet perfect maar wel boeiend.

4*

Simpel avonturen filmpje. Maar op zich nog wel leuk.

Horror is het niet echt, er zit wel wat gore in maar dat is niet zo extreem. Verder heeft de film wat leuke actie momenten, vooral op het einde. Voor de rest is dit weinig speciaal maar de film krijgt van mij toch een 3,0.

Toch wel een kleine tegenvaller.

Het zal deels te maken hebben met m'n enorm hoge verwachtingen. Een enorm toffe poster met daarop Michael Berryman die met een machete staat te zwaaien en Ruggero Deodato aan het roer leveren toch al snel hoge verwachtingen op.

Helaas komt Cut and Run qua niveau nergens in de buurt van Cannibal Holocaust en is het ook zwakker dan bijvoorbeeld Cannibal Ferox.

Het acteerwerk is zwaar onder de maat. Het verhaaltje is oninteressant en bij tijd en wijle wat rommelig.
De gore was voldoende. Zo is er een aardige scene waar iemand diagonaal uit elkaar wordt gereten en zijn er 2 goed gefilmde onthoofdingen.
Echter wordt 90% van de moorden gepleegd door een lullig pijltje dat in iemand z'n nek wordt geschoten. Dat levert een aantal hele saaie kills op omdat dat soort moorden simpelweg niet boeit.

De setting in de dichtbegroeide jungle is goed alleen weet Deodato niet dat broeierige sfeertje als in Cannibal Holocaust te creeren. Wel zijn er een paar aardige shots van de krokodillen en smerige slangen die in de jungle rond kruipen. Was wel blij dat geen een levend wezen dit keer het leven on-screen moest bezuren, iets wat een grote afknapper was in Cannibal Holocaust.

De soundtrack is een van de grootste pluspunten. Lekker cheesy en doet af en toe wat denken aan de soundtrack van Cannibal Ferox.
Ook de altijd angstaandjagende Michael Berryman zorgt voor wat vermaak. Zo zijn er een paar aardige schrikeffecten wanneer hij plotseling weer eens in beeld opduikt (bijvoorbeeld op het laatst in het vliegtuig.)

Al met al wel een vrij grote teleurstelling die nog net een kleine voldoende in de wacht weet te slepen.

Misdaad/Actie met heerlijk Cannibal Holocaust sfeertje, voldoende actie en enkele kleine maar goede gore momenten.

3*

En inmiddels is het weer eens tijd om weer wat aandacht te besteden aan het genre bloederig, bizar en goor en dus grijpen wij weer eens naar een Ruggero Deodato-film.
Een drugsthriller, maar dat maakt qua gore helemaal niets uit, we zitten weer in de Amazone en de native Indianen lijken dezelfde als uit Cannibal Holocaust en worden aangevoerd door die enorme reus met dat grote voorhoofd uit The Hills Have Eyes.
En jawel hoor overlevenden van Jim Jones People's Temple proberen de drugshandel over te nemen om het werk van de dominee voort te zetten.
Tempo zit er prima in en bevat minstens twee klassieke gore scenes.

Cut and Run Blu-ray

Waarom een maat deze als kannibalenfilm bestempelde weet ik niet want dat heb ik er niet in gezien. het speelde zich af in de jungle en de natives leken op die van Cannibal Holocaust en het is een film van Deodato. Gore en nudity was er maar kannibalisme noppes. Redelijk goed tempo maar het verhaal is flut, de karakters saai. Eigenlijk een vrij standaard actiefilmpje met enkele brutale gore momenten maar lang zal deze me toch niet heugen.

Ik dacht ook dat er kannibalisme in ging zitten (wat het ging terug over de jungle en het is van Deodato), maar niets.

Een tegenvallend pulpfilmpje dat de verwachtingen helemaal niet kon inlossen. Het verhaal is gewoon zeer zwak en ondanks een paar bloederige momenten had ik qua gore toch nog meer verwacht. Het acteerwerk en de personages maken hier ook geen goede beurt. 4/10

Heerlijke avonturenfilm. Net als bij zijn magnum Opus (Cannibal Holocaust) zet Deotato hier weer de westerse beschaving tegenover inheemse stammen. Journalisten doen het verhaal vol expliciete gore.

Het verhaal heeft weinig om het lij, maar wat een heerlijke sfeer. Ook Lisa Blount in de lead is erg prettig. Ik kende haar al van Prince of Darkness. Wat een fijne vrouw is dat!

Dikke 4* voor deze fijne cult uit de jaren80.

Ik heb vandaag deze jaren 80 avonturenfilm, met wat horror elementen, na heel veel jaren herzien. Als allround liefhebber van o.a. oude films heb ik mij dus niet verveelt.

Ondanks dat de gemaakte kannibalenfilms van de Italiaanse regisseur Ruggero Deodato niet echt mijn ding zijn, zo kreeg "Ultimo Mondo Cannibale (1977)" maar 2,0* van mij en de bekende "Cannibal Holocaust (1980)" zelfs maar 1,5*, heb ik me toch gewaagd aan deze semi-kannibalenfilm van hem, waarin de inheemse sekte weliswaar niemand opeet, maar ze wel gruwelijk afrekenen met hun slachtoffers.

Fran Hudson (Lisa Blount) is een journaliste met een sterke maag. Ze heeft bloederig geweld gezien onder de drugsbendes in Miami en ze denkt dat ze alles aankan wat de wereld haar te bieden heeft. Ze gaat daarom met haar cameraman Mark (Leonard Mann) diep in de Venezolaanse jungle op zoek naar de vermiste zoon Tommy (Willie Aames) van een rijk stel en tevens hoopt ze daar de ongrijpbare kolonel Brian Horne (Richard Lynch) te kunnen interviewen, een overlevende van het bloedbad in Jonestown. Maar Horne is nu de leider van een inheemse sekte die in oorlog is met de rest van de wereld. Zijn leger heeft zich een weg gebaand door verschillende lokale cocaïneverwerkingsfabrieken en hij heeft geen reden om de persvrijheid te respecteren. Fran staat op het punt de confrontatie aan te gaan met een wereld waarvan ze de echte lelijkheid nooit had kunnen vermoeden.

Hoewel de opening van de film er gelijk mocht wezen (zeker m.b.t. de twee vrouwen die met hun armen en benen worden vastgepind aan de houten vloer door de inheemse sekte, waarna ze door hun uitgekleed, verkracht en onthoofd worden en dat deed me denken aan het nummer "Stripped,Raped and Strangled" van de band "Cannibal Corpse") is het verhaal een warboel van verschillende subplots, van een stedelijke misdaadthriller in Amerika (daarin heeft een donkere man een rol, die vooral rondhangt in een stripclub, en die voor de metro wordt gegooid als hij telefonische informatie doorgeeft), een oorlog tussen concurrerende drugskartels, een Kolonel Kurtz personage in de jungle van Venezuela, tot een saaie vader / zoon relatiedrama.

De schurken in deze film zijn misschien briljant, maar onze helden zijn niets bijzonders. Lisa Brount heeft weinig om mee te werken als journaliste Fran en haar cameraman Mark is gewoon een sukkel. De vermiste zoon in kwestie is een zeurderige pain in the ass, want hij zeurt veel, bespioneert mensen en draagt ​​alleen een Mickey Mouse T-shirt. Zijn gezicht leek overigens een beetje op dat van een jonge Mark Hamill (oftewel Luke Skywalker uit "Star Wars").

Het verhaal weet ook niet echt te boeien, maar weet wel nog enigszins te vermaken door het gore en misschien ook wel de naaktheid (borsten, billen en behaarde schaamstreken). Dat laatste is wel vooral te zien bij personages die geen aandeel in het verhaal hebben zoals vrouwen die dansen in een stripclub, vrouwen die het slachtoffer worden van de inheemse sekte of ander geweld en vrouwen van de inheemse sekte. Eén van die vrouwen is Barbara Magnolfi die met een pop (die dan haar baby moet voorstellen) vol drugs Amerika binnenkomt en die bruut vermoordt wordt, waarna je haar naakte lichaam dood (met twee messen door de knieën) op de grond ziet liggen.

Ook is er van één vrouw, te weten Valentina Forte (als Ana in de film wordt ze ook geregeld Anaconda genoemd) wat naaktheid te zien die een kleine rol in het verhaal heeft als avonturier die tot prostitutie wordt gedwongen in de jungle. Als namelijk een piloot (Gabriele Tinti) landt in de jungle, wilt deze niet beloond worden met sterkedrank en lekker eten, maar wilt hij het doen met Ana. De leider van het kamp, te weten Vlado (John Steiner), zegt dan ook op een gegeven moment:

"Neuk haar, neuk haar tot ze het uitgilt."

Dat laatste doet ze echter niet, want gedurende de verkrachting kronkelt en schreeuwt Ana niet. Terwijl de piloot op haar ligt, ligt ze er gewoon wat depressief bij. En als de piloot klaar is en weer opstapt, staat Ana ook op en gaat ze onder de douche en zegt ze tegen zichzelf in een spiegel:

"Smeerlap. Lafaard."

Uiteindelijk weet Ana het niet te overleven, want als zij samen met Fran en Mark de jungle intrekt, wordt ze door de inheemse sekte gedood met giftige pijltjes. Hoewel de inheemse sekte geen kannibalen zijn, gaan ze wel lekker grof te keer tegen de drugshandelaars en degene die werken in de drugslaboratoriums. Zo onthoofden ze mensen (o.a. de piloot), duwen ze pinnen door kelen, snijden ze buiken open, schieten ze gifpijlen en trekken ze zelfs mensen uit elkaar en dat laatste is het geval bij Vlado. Als Vlado wordt gepakt door de inheemse sekte, wordt hij vastgebonden met zijn benen aan twee bomen en wordt hij uiteindelijk door deze bomen uit elkaar getrokken (werd ook fraai in beeld gebracht). Hoewel de film zich grotendeels afspeelt in de jungle en we ook slangen en krokodillen zien, zorgen deze echter voor geen doden.

De cast stelt eerlijk gezegd ook niet veel voor maar heeft met Michael Berryman (vooral bekend van de horrorfilm "The Hills Have Eyes (1977)") een leuke trekpleister als het enge kale stamlid die uit het water springt om aan te vallen en zodoende de verrassingsaanval lanceert (o.a. te zien tijdens de opening van de film) tegen een nietsvermoedende groep mensen in de Amazone. Uiteindelijk krijgt hij er op het einde in een vliegtuig er van langs van Fran met een brandblusser en schiet zij hem ook dood. Ook Richard Lynch in de rol van Kolonel Brian Horne (oftewel het Kolonel Kurtz personage) is enigszins een trekpleister in deze film en op het einde (wat wel wat weg heeft van een scène uit "Apocalypse Now (1979)" vanwege de helikopters) heeft hij voor de camera een mooie vrijwillige onthoofdingsscène.

Verder zien we ook nog de enigszins bekende Karen Black in een kleine rol en die inmiddels al overleden is en dat geldt eigenlijk voor best veel castleden uit deze film en aantal ook op jonge leeftijd zoals hoofdrolspeelster Lisa Blount op 53 jarige leeftijd en Gabriele Tinti (als piloot Manuel) op 59 jarige leeftijd.

Al met al vond ik "Cut and Run" een beetje verspilde tijd (ook al duurt de film maar 90 minuten), want buiten de opening, het gore en de naaktheid, wist de film mij nauwelijks te vermaken en dat komt vooral omdat het verhaal een warboel is van verschillende subplots en van al die subplots wist geen enkel subplot mij te boeien.

Yup plaats regisseur Ruggero Deodato in de jungle en hij doet het goed! Veel beter dan ik had gevreesd. Uiteraard met eenvoudig script, maar wel een erg gaaf idee (naar verluidt van Wes Craven). Verslaggever Fran Hudson (Lisa Blount, Prince of Darkness) onderzoekt de druggerelateerde misdaad in Miami. Met toestemming van hun redacteur (een cameo van Karen Black) gaan ze naar de jungle en mooie bijkomstigheid de tienerzoon van de baas kunnen ze misschien ook nog redden. Vast ingrediënten voor de kannibalen films; verslaggevers in de jungle sub-tekst van uitbuitende media en agressieve inboorlingen met blaaspijp. Maar anders dan bij de vorige keren dat Deodato in de jungle was, waren deze keer de inboorlingen geen kannibalen en wordt er geen geweld aan dieren toegebracht. Nee dit was veel meer een actie-drugfilm maar die opvalt door de aanwezigheid van bloed en gore. Dood door het blazen van pijltjes messen en machinegeweer worden allemaal lekker expliciet in detail getoond, evenals een veelvoud van machete- onthoofdingen. Plus twee absoluut opmerkelijke momenten! De meeste komen voor in de tweede helft! En Michael Berryman...ja die van The Hills Have Eyes (1977) die zich op nietsvermoedende drugsdealers stort, biedt misschien alleen al genoeg plezier!