The 9th Life of Louis Drax (2016)

Na veel reacties op deze film gelezen te hebben, en het cijfer van IMDB (6,3) te hebben gezien, had ik niet al te hoge verwachtingen. Toch was ik erg verrast door de film. Het is weliswaar een film die op je gevoel speelt, ook wat humoristisch door de nuchtere kijk op de wereld van het jochie, maar de kern van de film (en daar kom je pas in het laatste kwartier achter) is ontzettend serieus en aangrijpend. Het verhaal (kern) zou heel zwaarmoedig in beeld kunnen zijn gebracht, maar zoals het nu verfilmd is, is het alles behalve zwaarmoedig. De acteerprestaties vond ik trouwens ook goed. Zeker het kijken waard.

Mysterisch was het niet, daarvoor lag het allemaal te dik bovenop.
Sprookjesachtig vind ik een betere omschrijving.
Had veel meer in gezeten, dat wel. Krappe voldoende. *3.0

Geweldige film. Mooi hoe verschillende stylen (fantasy, thriller, komedie) door elkaar heen worden gebruikt. Acteurs spelen prima. Enige min puntje was het einde, waar alles iets de duidelijk wordt uitgelegd. Had een wat meer open einde beter gevonden.

Wegens pokke saai?

Vlaamse uitdrukking .
Zeer saai bedoelde ik.

Aah oke

Geregisseerd door een vrouw...Dat dacht ik al na tien minuten.Film is noch vleesch nog visch..Eindeloos gewauwel, waarin vrijwel niets gebeurt. Niet de moeite waard Geen film om van wakker te liggen.
Beetje Harry Potter achtig.

Moeder is raar, het jochie niet.

Lol

Toch echt een mannelijke regisseur.
En het lijkt in de verste verte niet op Harry Potter.

Ik dacht AlexandrA te lezen... Ik doel op Harry Potter vanwege de scene in de grot, met het gedrocht.
Dit zou een Britse productie kunnen zijn
Einde discussie , want dat vind ik deze film niet waard.

Echt wel de moeite waard
Ook het jongetje Lois is op zich al een heel mysterieuze verschijning.
De blik van hem spreekt al boekdelen.
Spannend gewoon.
Tot op het laatste stukje heel mooi gemaakt.
Zou een film kunnen zijn van Stephen King.
Zo mysterieus..

Een complexe combinatie van fantasy, familiedrama en whodunit rondom de negenjarige Louis Drax [Aiden Longworth] die in zijn korte leven al acht keer is ontsnapt aan de dood als gevolg van een levensgevaarlijke ongeluk. Wanneer hij van een klif valt ontsnapt hij ternauwernood aan de verdrinkingsdood, maar hij belandt in een diepe coma. Zijn dokter [Jamie Dornan] zet grote vraagtekens bij de toedracht van dit bizarre ongeluk, mede omdat hij in zijn 'dromen' contact heeft met Louis die zijn levensverhaal (inclusief de 8 eerdere ongelukken) met hem deelt.
Regisseur Alexandra Aja geeft op fraaie wijze vorm aan de droomsequenties, maar de combinatie van droom en realiteit is soms wat verwarrend. Bovendien slingert het verhaal lange tijd heen en weer tussen verschillende genres en dat is wat ontmoedigend. Het laatste kwart is een stuk beter en maakt veel goed, maar tot die tijd valt het niet altijd mee om het hoofd erbij te houden.

Gisteravond toch maar eens begonnen aan deze verrassend goede film, nergens was het boven natuurlijke stukje te overdreven aanwezig naar mijn beleving, de moeder deed me sterk denken aan Norma Bates , qua kleding en haar, en gedrag , naïef flirterig, en toch slim. Het verhaal zoog me wel mee, en het einde zag ik wel een beetje aankomen, maar de uitwerking was prima. Ik geef hem daarom ook een dikke drie sterren. Een lekkere film om weg te kijken en prima acteer prestaties, naar mijn mening.
En Jamie Dornan... tja, dat was wel reden 1, maar ook Olivier Platt, wederom als schrink ( Chicago Med) is erg goed. Ik ben blij dat ik hem weer tegen kwam op Netflix en alsnog een kans heb gegeven. ( films laat ik vaker links liggen en bingewatch liever series)

Totaal ander soort film dan ik verwachtte. Niet dat ik me vooraf had ingelezen, maar bij de naam Aja verwacht je toch iets anders dan dit.

Ik zag hier Benjamin Button al voorbijkomen en daar deed hij mij qua sfeer ook de hele tijd aan denken, maar ook films als The Babadook en A Monster Calls zijn nooit ver weg. Ook hier vloeien fantasie en werkelijkheid vanuit de beleving van een kind naadloos in elkaar over, al komt het hier een stuk natuurlijker over en ligt het er niet zo dik bovenop. De visuele stijl geeft het daarentegen weer een koel randje, waardoor de film op een fijne manier wat vreemd en afstandelijk aandoet.

Maar daarmee is het ook juist wel weer des Aja's: op het eerste gezicht niet heel bijzonder, maar toch verwarrend genoeg om je niet los te laten.