White Men Can't Jump (1992)

Een leuke komedie met goede humor, een leuk verhaal en een goed op elkaar ingespeeld duo. Een prima wegkijker die geen seconde verveelt.

Goede film zondermeer met leuke basketbalacties die goed in beeld zijn gebracht maar iets teveel van hetzelfde naar mijn zin, daarom blijft deze film hangen op 3,5 sterren, de goede middelmaat dus. De Jeopardy scenes met Perez lijken mij totaal ongeloofwaardig. Verder te vermelden is de niet onaardige soundtrack

Veel onderling geschreeuw en ook veel van hetzelfde maken deze film redelijk vervelend. Er gebeurt bijzonder weinig en de humor vind ik ook redelijk lame. De basketball-scenes van Woody Harrelson en Wesley Snipes (de twee hebben blijkbaar talent voor deze sport) zijn alleen aardig om te zien.

Leuke film wel, alleen wel veel dezelfde grappen over een moeder!!

White Men Can't Jump

Ik ben opzich een fan van Wesley Snipes. Ik vind het altijd een fijne acteur in mooie actie films. Wesley speelt nu eens in een komedie film met aan zijn rechter hand Woody. Alle twee leuke acteurs die geschikt waren voor deze film. Ik ben zelf ook vernoemd naar Snipes, allemaal geinig, met dank aan mijn moeder, haha!

Het verhaal vond ik opzich erg leuk. Een blanke basketballer moet samen met zijn vriendin geld verdienen, ze zijn namelijk een tweetal 7000 dollar schuldig. Om dit bij elkaar te sprokkelen gaat woody basketballen tegen anderen en probeert hierbij hun pot te winnen. Hij verspeelt na een tijdje zijn pot waar zijn vriendin niet blij mee was. Hij doet mee aan een toernooi, wint hier geld en verspilt het daarna ook weer aan een wedje dunken. Zijn vriendin doet uiteindelijk mee met een win show en wint hier $14.100. Zo kan hij de mannen terug krijgen maar, ben even vergeten of er een eind goed al goed was?

Het concept en verhaal waren erg leuk en vind de film toch in het algemeen leuk. Ja, er zijn vaak vechtpartijtjes en er word onderlings veel naar elkaar gescholden en geschreeuwd, dat is soms jammer, maar dat mag de pret niet bederven!

3.5*

Toen Snipes nog in z'n eigen lijf paste.

Ken hem nu toch vooral als geblokt karikatuur van zichzelf (met dank aan de Blade films), eigenlijk is het best wat sneu om hem in deze vorm aan het werk te zien. Je vraagt je af waar het is misgelopen met Snipes.

Harrelson is perfect gecast als begenadigde hussler die alsnog steeds de foute keuzes maakt. Geen groots acteur misschien, maar in een rol als deze komt hij perfect tot z'n recht. Al draait het in deze film dan toch vooral om de chemie tussen de twee, en dan vooral op de basketball courts. Het levert een aantal fijne scenes op die de film telkens weer weten voort te stuwen.

Drama tussendoor is echter redelijk lamlendig en de vrouwelijke bijrolletjes zijn om te huilen. Wie de scenes wta cherrypicked heeft wel een leuk filmpje aan deze White Men Can't Jump, maar in z'n geheel is het toch maar een redelijk halfslachtig drama.

2.5*

“Billy, listen to me. White men can't jump.”

Aardige film. White Men Can't Jump is het leukst als Snipes en Harrelson zowel verbaal als op het basketbalveld aan het sparren zijn. Op een gegeven moment draaft de film wel een beetje door, maar vermakelijk blijft het. Rosie Perez is in het begin vooral vervelend, maar op het einde komt ze op dreef. De basketbalscènes en het zonnige Los Angeles zorgen voor een aangenaam sfeertje. Geen hoogvlieger maar best vermakelijk.

"Even the sun shines on a dog's ass some days."

Aardig filmpje inderdaad, met vooral een leuke Snipes, Harrelson's vertolking vond ik te saai. Rondborstige Rosie Perez is sexy en heerlijk ordinair, maar dat Puerto Ricaanse accent valt mij wat te zwaar. Genoeg vermaak en vondsten in het plot, met de nodige zwendeltrucs. Wel erg veel "yo mamma" grappen die op den duur gaan vervelen. Verder vond ik ongeloofwaardig dat Snipes zijn auto wilde verwedden enkel om Harrelson te helpen. Schuldgevoel?

Vroeger vond ik dit de beste basketball film. Ik heb er een aantal andere ook gekeken toen, Heaven Is A Playground, Blue Chips...maar nu is het absoluut Love And Basketball die boven de anderen, inclusief deze, uitstijgt.

Oneens, je ziet dat Perez maar ook de lief van Snipes best haar eigen dopjes kan doppen. En je ziet de vrouwen verstandiger met geld omspringen dan hun gokverslaafde mannen.

Hm.

Een ietwat aparte momentopname en vertelling van twee heren die op het eerste gezicht totaal niet bij elkaar lijken te passen. Met de aparte titel die de film draagt maakt regisseur Shelton ook meteen duidelijk dat hij dat zelf maar al te goed weet. Vervolgens krijgen we dus een film die meer op de humor inspeelt dan op de dramakant van de buurt.

Probleem is dat er ook romantiek aan de orde komt, dat nogal een remmer is voor het verhaal. Dat de personages absoluut niet sympathiek zijn door de hysterische rollen die ze spelen kan ik nog wel deels vergeven, maar het gezanik dat met de romance meekomt niet. Uiteindelijk is de film ook eerder een misdaadfilm dan een komedie, en dan is het een stuk stroever om doorheen te komen.

Harrelson en Snipes zitten gelukkig wel goed in hun rollen. Dat kan in mindere mate gezegd worden over Perez, die vooral vervelend is. Ook als personage gewoon moeizaam om tegenaan te kijken. Lijkt wel een 12-jarige in een vrouwenlichaam, erg hinderlijk. Gelukkig wordt dit gedeeltelijk gecompenseerd door Harrelson en Snipes die zeker op het sportveldje zelf de nodige chemie hebben.

Uiteindelijk kijkt de film door zijn luide karakter nog wel aardig weg, maar het gevoel dat de film meer wil zijn dan dat het hoeft te zijn heerst sterk. De film is op z'n leukst met de hysterische komedie en personages die elkaar afzeiken, en minder als misdaadfilm met serieuze onderwerpen en achtergrondproblemen. Zodra dat tweede de film overneemt is het stroef, maar dat neemt niet weg dat de eerste helft van de film best goed wegkijkt.

Leuk, sterk begin. Ook momenten om te lachen en te genieten van alle bashing en shit game talking.

Op een gegeven moment valt het script voor Snipes van een klif, vanaf het basketbaltoernooi lijkt het wel alsof Woody en Snipes elkaars persoonlijkheden overnemen!

Vanaf dat moment wordt Snipes verbaal veel milder, en op het einde is hij een schim van zichzelf.

Het wordt niet duidelijk waarom de houding zo veranderd, er wordt niet genoeg aandacht besteedt aan een eventuele groeiende vriendschap - buiten het hustling voor geld om - als dit de reden zou kunnen zijn.

Dit zou geen probleem zijn als er nog steeds kan worden gelachen, maar in het tweede deel heeft drama en romantiek duidelijk de overhand.

Het is een wat onprettige draai van komedie en luchtigheid naar serieuzere drama zonder enige grapjes die de film doormaakt, maar ik geef het alsnog 3,5* voor het sterke acteren, goed gecaste personages adhv het script en simpelweg dat ik hou van de dynamiek rondom the hoods en/of smack talking cultuur, en daarbij een outsider zoals een white boy voor een beetje echte realistische discriminatie dynamiek en tegelijkertijd hoop voor omgang en samenwerking tussen culturen.

De stereotypering is vaak ook leuke komedie. Het voelt desondanks als een gemiste kans dat het script niet kon worden geleid naar iets met behoud van komedie. 3,5* dus op goodwill maar het lagere gemiddelde is volledig te begrijpen.

Missing the 90's, copy that shit AI.