Meningen
Hier kun je zien welke berichten KW2 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Ima Boku Wa (2007)
Alternatieve titel: Now I...
Gezien op Camera Japan in Rotterdam - 21-09
De film toont een aardig inzicht in het verwrongen wereldbeeld van de extreme gevallen binnen de Otaku-cultuur. Voordat deze film werd getoond, kreeg men door middel van de documentaire "Hikikomori" al een aardig inzicht in het leven van deze "subcultuur" (want dat is het ondertussen). Om maar met de minpunten te beginnen; de film is traag. Extreem traag zelfs in sommige scenes, en niet overal is dit te wijten aan de boodschap van de regisseur dat Satoru langzaam met men communiceert. De film lijkt hierdoor veel langer te duren dan hij is, en soms wekt men de impressie dat het is uitgesmeerd om weinig verhaal in 87 minuten te vertellen.
De sfeer van de film is wel een sterk punt. De wereld waarin Satoru woont voelt zichtbaar klein, en de claustrofobie van het kleine huis waarin hij en zijn moeder wonen, en de ruzies erbinnen, voegen hier alleen maar aan toe. Grote delen van de film zijn gemaakt met een volgende camera, die soms net iets te schokkerig lijkt.
De film is (in mijn mening) gelukkig onpretentieus, en biedt derhalve geen oplossing voor het probleem. het einde blijft open.
3*
Rachel Getting Married (2008)
Vanochtend gezien op het IFFR:
Het was wat vroeg voor een dramatische film, maar na het zien van de trailers kon ik toch niet anders dan me in alle vroegte naar Rotterdam begeven om deze film te aanschouwen, en wat waren mijn verwachtingen ondermaats; de film blijkt één van de beste drama's te zijn die ik in tijden heb mogen aanschouwen.
Zoals hierboven beschreven, vertelt de film meer het verhaal van Kym dan dat van Rachel, wiens naam de titel siert. Kym doolt rond met een hoop spoken in haar hoofd, niet de minste die van een tragisch ongeluk in haar familie. Ze staat ingecheckt bij een afkickkliniek maar spendeert een paar dagen bij haar familie ter gelegenheid van de trouwdag van haar zus. Al bij aankomst blijkt dat Kym de onderliggende onvrede bij haar zus, vader en de rest van de familie en vrienden onder de nagels vandaan haalt.
Anne Hathaway heeft zeker terecht de Oscarnominatie verdient voor de prestatie die ze in deze film neerzet. Haar karakter wekt tegelijkertijd een enorme empathie en onbegrip op. Een verloren ziel die zich probeert te conformeren aan een wereld die haast niet meer de hare lijkt. De film laat op precies de goede momenten nieuwe informatie los over het familieverleden en houdt de pas er stevig in. Prachtige omgevingsbeelden en goed gekozen muziek dragen bij aan een gemoedelijke sfeer, ondanks de onenigheden. De film brengt een prachtig contrast aan tussen de gewone dingen des levens en de turbulente tijden die komen kijken bij harde confrontatie, acceptatie en de opvolgende vergiffenis. Menselijk, verdrietig, hartverwarmend en eerlijk. De film verscheurt maar vergeeft en liet me in tranen achter.
5*, zonder twijfel.