Maradona en Sinaloa (2019)

Haha, nice.

Zal die ook voor z'n leven hebben moeten rennen toen enkele weken geleden het Sinaloa kartel de straten tot oorlogsgebied verklaarde en op alles en iedereen wat authoriteit uit straalde hun mitrailleur openden? Of is hij inmiddels al weer weg daar?

Uiteraard al weer weg.

Zit nu bij Gimnasia.

And he's gone!

Interessant verhaal, wonderlijke opmars - maar als documentaire(serie) is het allemaal niet zo interessant. Te breed uitgesponnen, soms te weinig context, soms te veel, en de opbouw is ook wat vreemd: je wordt af en toe geacht een soort van band met de losse spelers te krijgen, maar tegelijkertijd gaan die nergens echt leven. Het boeiendst zijn de stukken met Maradona erin, die zijn soms echt smullen, maar het is duidelijk (en logisch) dat ze niet overal mochten komen. 3* En als PS: Sunderland 'Til I Die, een andere docu-Netflix-voetbalserie met een enigszins vergelijkbare cult-club als onderwerp, vond ik toch een heel stukje beter.

Als documentaire niet van bijzondere kwaliteit. Op ongeveer de helft van de afleveringen lijkt alles nog te fragmentarisch. Toch kom je er, zoals wel vaker, wat beter in naarmate het verhaal voortschrijdt:

- Maradona lijkt aanvankelijk iets te afstandelijk benaderd, maar dat blijkt wonderwel te werken om zijn goede en slechte kanten te tonen.

- Bij de voorzitter, die ongetwijfeld een goede PR-stunt zag in zowel Maradona als deze serie, voelde ik na een tijdje toch echte sympathie omdat hij betrokkenheid en echte verantwoordelijkheid uitstraalde.

- En tenslotte: Mexico en Sinaloa. Natuurlijk worden El Chapo en het kartel een aantal keer genoemd, maar de serie slaagt er heel aardig in om het normale leven over te brengen en niet in dezelfde drugsclichés te blijven hangen.

Daarnaast is het altijd wel leuk om de lotgevallen van kleinere clubs te volgen. De entourages zijn niet glamoureus, de fans durven te dromen maar maken zich niet teveel illusies, etcetera

Het mag dan een goeie voetballer geweest zijn, maar verder was hij om te kotsen (tenminste wat ik er van zag). Een opgeblazen coke snuiver die echt veel en veel te zwaar was, en volgens mij was hij echt gaan denken dat ie een god was. Het was een karikatuur die ze uitlachten, een zielig mannetje die niet alleen kon zijn. Nee dan heb ik voor Messi en Cruijff toch meer respect. Die zien/zagen zichzelf niet als god

Maar als je hele leven iedereen tegen je zegt dat je god bent moet je heel stevig (understatement) in je schoenen staan om dat niet zelf ook te gaan denken. Maradona is een product van de maatschappij waarin hij geleefd heeft.

Ja dat klopt wat je zegt maar dat was eigenlijk met Cruijff en Pelé toch ook het geval, en die zijn /waren vrij normaal gebleven. Ben benieuwd of Ronaldo en Messi ook van die rare streken krijgen, denkt het haast niet. Maradona was ook wel een raar mannetje, toch

Cruijff en Pelé zijn nooit zo geadoreerd en achterna gezeten als Maradona. En in deze tijd worden Messi en Ronaldo veel beter afgeschermd van fans. Dat gezegd hebbende zal er vast ook een steekje los hebben gezeten bij Maradona wat het proces versterkte.

Ik heb mijn berichten gewist, als jij dat prettiger vind. Ik heb overigens niks fels in mijn bericht gezet, was gewoon mijn mening over het onderwerp.

Dank u. Fel is misschien wat overtrokken maar u ging er met gestrekt been in, met op zich goede argumenten. Dan kan ik mijn mening gaan verdedigen met even goede tegenargumenten maar dan wordt het al snel hard tegen hard omdat we beide het type zijn dat niet snel toegeeft. Ondertussen komen Jantje, Pietje en Klaasje ook een duit in het zakje doen en krijg je een sneeuwbaleffect met eindeloze discussies tot gevolg. Daarom wens ik dit soort gesprekken liever in de kroeg te voeren onder het genot van een pilsje en niet op een openbaar forum.

Discussie graag on-topic houden. Discussieer met elkaar over Maradona's leven en carrière. Hou het netjes.

Bvd.