Heimat - Eine Deutsche Chronik (1984)

Heimat is zondermeer de aller-, aller- allerbeste tv-serie ooit gemaakt.

Voor het eerst een serie waar je niet zomaar wat acteurs ziet die in leuke kostuums gestoken zijn, maar mensen en interieurs die rechtstreeks vanuit het begin van vorige eeuw op je tv geflitst worden. Er zijn wel een paar 'overgangsafleveringen', maar het geheel is zoveel waarachtiger en beter dan het toch ook niet echt slechte 'La meglio jioventu'.

Mijn lievelingsfilm is de aflevering over "Hermänchen" waar we eraan herinnerd worden dat de fifties geen festival van vetkuiven, leren jekkers, pastelkleuren en gevleugelde Amerikaanse sleeën waren. Nee toen ging je gewoon tot je 16 in korte broek met de fiets naar school. En iedere aflevering kent wel een paar wondermooie visuele pareltjes, ondersteund door de al even mooie muziek van Nikos Mamangakis.

Enkel jammer dat de grimetechniek begin jaren tachtig nog niet vermocht wat ze tegenwoordig allemaal aankan. Of misschien toch niet: zo blijft 'die Maria' tot haar dood bijna een wunderschöne Frau.

Deze serie heeft mij alvast genezen van mijn weerzin tegen al wat Duits is.

Inderdaad, een bijzonder goede serie.

Worden de andere seizoenen ook nog toegevoegd aan de site?

Die zweite Heimat – Chronik einer Jugend

Chronik einer Zeitenwende

Heimat – Fragmente: Die Frauen

Eindelijk gezien en elke film (aflevering) bijna ademloos uitgekeken.

***Waarschuwing: mogelijk spoilers!

Telkens beginnend met een praatje (opfrisbeurt) van de lokale zonderling Glasisch. Het beeld van het Duitse platteland en een aantal inwoners van het fictieve dorpje Schabbach dat geschetst wordt, komt aan de ene kant zeer authentiek over, maar is tegelijk ook een soort van sprookjesachtig, met tal van kleurrijke personages en mysterieuze gebeurtenissen die daaraan ten grondslag liggen. Of misschien is het betere woord melancholisch.

De dorpsnazi's zijn vooral opportunistisch en eerzuchtig, aangevoerd door de 'dame uit hogere kringen' Lucie, die met Eduard meekwam uit Berlijn. Saillant dus om in de laatste film de opmerking te horen hoe Ernst, die het ouderlijk huis op de dag van zijn moeders begrafenis wil leeg laten halen, steeds meer op een Wiegand begint te lijken. W.O. II is echter maar een deel van waar het over gaat. Natuurlijk is Maria Simon de steun en toeverlaat als centraal karakter, maar in verschillende delen komen andere personages uitgebreid aan bod. Zelf vond ik Anton Simon en zijn Optische Werke erg leuk om te volgen, maar het doet allemaal maar miniem voor elkaar onder.

Magisch realisme schiet me als omschrijvende term nog te binnen: "...een richting in de kunst waarin een poging wordt gedaan de werkelijkheid te verbinden met een andere of hogere werkelijkheid, waardoor hallucinerende beelden of droomeffecten ontstaan." (ja sorry, van de Wiki) O.a. de scène waarin Glasisch sterft en zich voegt bij alle andere doden die vanuit het dorpshuis kijken naar de levenden illustreert die sfeer perfect.

***

(H)eerlijke serie, waar idd wel iets op af te dingen valt qua make-up, maar dan nog kan ik het makkelijk afronden naar boven: 4,96* = 5*. Ben ik wel vergeten de schitterende soundtrack te vermelden...

Mag ik nog vermelden dat ik met de motor op zoek ben geweest naar 'Schabbach'. Bestaat natuurlijk niet, maar Hunsrück wel. Schabbach is een samenraapsel van drie dorpen. Op een gegeven moment staan we ergens in een oud dorpje, die huizen, dat komt me bekend voor… die architectuur, die sfeer… maar helemaal zeker zijn we niet. Even pilsen in een onooglijk cafeetje… Dan blijkt dat het gros van de buitenopnames inderdaad in dat dorp gemaakt zijn. Met trots toont de waardin een foto-album met allemaal zelfgemaakte foto's in het plakboek. De tranen lopen me bijna in de ogen. De vrouw weet me ook het dorp met de smidse aan te wijzen… en waar we onze motoren geparkeerd hadden, blijkt het hoekje te zijn waar het beeld van ineengedoken soldaat stond. Een prachtig huis dat 30 jaar voordien nog intact was, is nu helemaal overwoekerd door bomen die in en uit het dak groeien… Op de foto's zag ik ook dat ze het dorp 'groter' hadden gemaakt met valse gevels… sehr schön.

Ik kan nog steeds geen berichten liken, maar bij deze, Riel.

Net weer gezien, natuurlijk verspreid over een aantal weken.

Nu kijk ik toch weer net even anders tegen bepaalde zaken aan (en was ik zaken vergeten of had ik ze net verkeerd onthouden), maar dat hoort er juist bij.

Het blijft één van de mooiste en sterkste series die ik ken (okay, die make-up, maar swa). Op het einde misschien ietsje te gedateerd (lees: stichtelijk en te 'mooi' afgerond), maar dat is niet erg - tekenen des tijd zijn ook wat waard zolang je ze maar onderkent.

Ben toch wel erg benieuwd naar de andere reeksen.