Recensie | Heb je een probleem? Bel jouw 'Hit Man'!

Eén leven is al lastig genoeg om te onderhouden. Dat wordt al helemaal gecompliceerd wanneer je diverse identiteiten tegelijk moet jongleren. Extra lullig wanneer je daar helemaal niet om hebt gevraagd, maar het geeft extra voldoening wanneer de rol die je opgelegd krijgt je als gegoten zit. Welkom in Hit Man. Betreed de wondere wereld van Gary Johnson. Universiteitsdocent, kattenliefhebber, parttime techneut voor de politie en... huurmoordenaar?

Het leven van Gary lijkt zo simpel. Hij probeert zijn studenten de woorden van Nietzsche bij te brengen die aanmoedigen om alles uit het leven te halen en je op het scherpste van de snede te begeven, maar hij woont zelf alleen met zijn twee katten en houdt zich redelijk afzijdig. Hij is bovendien kundig op het gebied van techniek en assisteert op dat vlak het undercoverteam van de politie. Dat heeft de handen vol aan rancuneuze figuren die graag anderen discreet een kopje kleiner gemaakt zien worden. Wanneer Gary's collega op het laatste moment geschorst wordt, krijgt hij de rol van huurmoordenaar op zijn bord geschept. Althans, het is zijn taak om zich als een hitman voor te doen en 'cliënten' tot een bekentenis te dwingen. Daarna neemt het arrestatieteam het over. Wegens zijn ongekende interesse in wat mensen beweegt, raakt hij ontzettend bedreven in zijn spel en stemt zijn typetjes af op de mensen waarmee hij afspreekt. Hij houdt zich voor om immer objectief te blijven en nooit persoonlijke gevoelens te laten meespelen. Dat verandert wanneer de beeldschone Madison haar verhaal doet.

Lees ook: Netflix-gebruikers 'vol ongeloof' door bizarre docu over 10-jarig meisje: 'Meest hartverscheurende film van het jaar'

De Man van de Vele Gezichten

De lessen die Gary geeft en gesprekken die gevoerd worden waarin de zelf centraal staat en hoe iemand al dan niet kan veranderen werkt heel fijn en metaforisch in de film. Wat willen mensen in het leven, hoe ver gaan ze daarvoor en hoe durven ze zich te presenteren naar anderen om dat doel te bereiken? Ben je nog jezelf wanneer je je anders voordoet of ben je een heel nieuw persoon geworden? Gary moet constant van uiterlijk en persoonlijkheid veranderen om de huurmoordenaar te worden waarmee zijn cliënten - of moet je 'slachtoffers' zeggen? - zich identificeren. Voor hem is het slechts een baan, maar wel eentje waarin hij behoorlijk blijft hangen wanneer hij het drastische besluit neemt om van het protocol af te wijken.

Morele plicht, spanning, passie, professionele interesse: de 'zelven' van Gary komen flink met elkaar in botsing. Wat volgt is een kettingreactie die niet meer te stoppen valt. Wat Gary lukt is waar veel van ons stiekem van dromen: het daadwerkelijk ontsnappen aan ons saaie bestaan om compleet, compromisloos heel iemand anders te zijn, ook al is dat maar voor even. De keuzes en de problemen die daarbij komen kijken worden in Richard Linklaters film mooi uit de doeken gedaan. Toch blijft Hit Man wel wat op de oppervlakte, ondanks dat we hele strakke performances krijgen van Glen Powell en Adria Arjona waarin we helemaal kunnen opgaan.

'I guess I'm just your fantasy'

Met het gebruikte uitgangspunt kun je zo'n beetje alle kanten wel op gaan. Linklater en Powell - die samen verantwoordelijk waren voor het script - kozen voor een romantische komedie, maar het had net zo goed een thriller kunnen zijn. Allerlei kleurrijke dan wel zwart-witte onderwereldfiguren zouden de kop op hebben kunnen duiken om het hele verhaal een compleet nieuwe wending te geven. Dat alles gebeurt echter niet. Hit Man zet wel aan tot nadenken, maar is in de eerste plaats een fijn tussendoortje. Daarom hoeven we degene die uiteindelijk de knoop doorhakte over de stijl en het genre niets kwalijk te nemen. De bizarre lotgevallen van Gary lenen zich namelijk perfect voor een wat luchtiger film. De strakke regie en de filosofische kwesties geven iedereen de kans om er iets uit te halen. Wie ben ik? Wie wil ik zijn? Wat is waar?

Waar het dat laatste betreft: ja, Gary Johnson heeft echt bestaan, maar zijn verhaal is ontzettend aangepast. Linklater en Powell zijn vooral met het uitzonderlijke idee aan de haal gegaan van een man die vanwege zijn krankzinnige baan altijd iets te verbergen had. Grappig genoeg maakt die wetenschap Hit Man alleen maar leuker. Centraal staat immers Gary, die onder vele identiteiten moet leven en nooit zijn eigen ik mag laten zien. Dus wanneer je bewust bent van het feit dat de film over zijn persoon ook niet de waarheid vertelt, voegt dat een bijzondere laag toe!

Hit Man

Linklater heeft in zijn rijke carrière al meermaals bewezen dat hij heel goed verhalen kan vertellen over grote groepen mensen, maar wanneer nodig ook de focus juist heel klein weet te houden. Hit Man valt in die laatste categorie. Nergens bereikt de film echt een iconische status, maar saai wordt het ook nooit. Wie geen zin heeft in zware kost kan hier perfect mee uit de voeten. Je zou een vergelijking kunnen maken met BlacKkKlansman van regisseur Spike Lee, alleen dan een heel stuk minder politiek. Hoe het ook zij, Hit Man is vakkundig gemaakt en weet in de kleine twee uur aan speelduur goed genoeg te boeien. Een 4/5 kunnen we hier dan ook veilig aan geven.

Met dank aan Slieker Film voor de vertoning. Hit Man draait nu in deze en andere Nederlandse zalen.