Popcorn is over de hele wereld onlosmakelijk verbonden met naar de film gaan. Een bioscoop binnenlopen zonder dat de geur van vers gezouten en geboterde popcorn je neusgaten binnendringt, zou bijna een vreemde ervaring zijn. Hoewel het tegenwoordig vanzelfsprekend is dat popcorn en films bij elkaar horen, is dit niet altijd zo geweest. Hoe is dit ooit zo gekomen?

Toen bioscopen voor het eerst populair werden aan het begin van de vorige eeuw, was dit niet het casual avondje uit dat het nu is. Bioscopen waren een luxe uitgaansgelegenheid, vooral bedoeld voor de hogere klasse van de samenleving. Niet zo gek ook: omdat destijds alle films stom waren, moest je kunnen lezen om de film te kunnen volgen. Niet iedereen kon dit. Bovendien waren bioscopen aan het begin dus nogal chic. Ze leken meer op ‘echte’ theaters, met prachtige tapijten en meubilair. Het werd dus niet echt als wenselijk gezien als mensen met een rommelige en aromatische snack als popcorn in de zaal zaten.

Popcorn was in die tijd juist als snack vooral populair bij het gewone volk. De snack werd bijvoorbeeld vaak verkocht door straatverkopers op kermissen en parades. Hier gebruikten verkopers de sterke geur die we tegenwoordig met naar de film gaan associëren in hun voordeel om mensen te lokken. Bovendien was het een handige snack om op straat te verkopen, omdat je de mais met een kleine stoommachine op een karretje kon poppen. Er was dus geen keuken nodig om popcorn te bereiden. Voor bijvoorbeeld chips was dit wel nodig.

De grote depressie

Pas vanaf de grote depressie werd popcorn een populaire filmsnack, vooral in bioscopen in de VS. Popcorn is namelijk erg goedkoop om te maken, terwijl frisdrank en snoep in deze periode in de geschiedenis schaars waren. In eerste instantie stonden theatereigenaars niet te springen om deze verandering. Straatverkopers parkeerden hun karren voor de deur bij een bioscoop en verkochten popcorn voor 5 a 10 cent per zak, die filmbezoekers stiekem mee naar binnen namen. Dit werd zelfs zo’n groot probleem dat er bij garderobes in bioscopen borden stonden die bezoekers vriendelijk verzochten hun popcorn bij hun jas te laten.

Deze verandering valt ook toe te schrijven aan het veranderende filmpubliek. Vanaf 1927 kwamen er ook films met geluid uit, die meteen veel populairder werden bij het grotere (ongeletterde) publiek. Bovendien was het geluid van etende mensen minder storend tijdens een film met geluid.

Bioscoopeigenaren stonden nu voor een keuze: popcorn weren uit hun theaters, of meegaan met de opkomende trend. Aangezien er geld mee te verdienen valt, was de keuze snel gemaakt. In eerste instantie konden onafhankelijke verkopers een plek in de lobby of voor de deur van de bioscoop huren om daar hun lekkernijen te verkopen. Later besloten veel bioscopen de middelman te verwijderen en begonnen ze zelf met de verkoop van popcorn.

De Tweede Wereldoorlog zorgde er voor dat popcorn nog populairder werd om mee te nemen naar de film. Omdat suiker moeilijk was om aan te komen vanwege het internationale conflict, moest men op een andere manier de lekkere trek stillen. Hier was de goedkope snack gemaakt van mais, een graan dat in de VS in overvloed was dus perfect voor.

Wereldwijd

Zo werd popcorn dus populair in de Verenigde Staten, maar hoe zit het met de rest van de wereld? Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er, vooral in Europa, een soort fascinatie met alles wat Amerikaans was. Amerikaanse muziek, films en merken werden immens populair, en jongeren wilden niks liever dan dingen doen die zij associeerden met de VS. In Amerikaanse films en videoclips zag je jongeren popcorn eten bij de film, wat de snack ook aantrekkelijk maakte voor mensen in andere landen. Zo komt het dus dat popcorn nog steeds de meest gekozen snack is voor een avondje naar de film.