Huilen van verdriet, we doen het allemaal liever niet. Toch zijn het dit soort momenten die in films en series vaak een grote rol van betekenis hebben en huilende acteurs op ons scherm is dan ook een veelvoorkomend beeld. Maar hoe doen ze dat? Hoe kunnen acteurs hun tranen oproepen wanneer deze nodig zijn om een emotionele scene kracht bij te zetten? Wij hebben het voor je uitgezocht!

Als iemand je de opdracht zou geven om binnen nu en een minuut in tranen uit te barsten, zou je dat dan kunnen? Voor de meeste mensen is het antwoord op deze vraag een duidelijke nee en de kans dat wij die opdracht krijgen is ook zeker nihil te noemen. Bij acteurs ligt dat natuurlijk anders, als een regisseur een scene wil waarbij er gehuild moet worden, is dat nu eenmaal wat er moet gebeuren. Hoe acteurs de traansluizen opengooien voor een emotionele scene verschilt natuurlijk per persoon. Ook zijn er een aantal technieken die hiervoor gebruikt worden. Ook zijn er een aantal trucjes waardoor ook de acteurs die de waterwerken niet op commando kunnen oproepen, de verdrietigste scenes met overtuiging kunnen spelen.

Tranen van herinnering 

De meeste mensen zullen het ervaren hebben in hun leven, een moment waarop een flinke huilbui niet meer te voorkomen was. Of dit nu door een zielige film, een vervelende break-up of door een andere nare gebeurtenis komt, het huilen werd erdoor getriggerd. Dit soort herinneringen zijn voor veel acteurs de manier om zichzelf aan het huilen te maken voor een scene. Acteurs hebben zichzelf vaak aangeleerd om deze herinneringen weer naar boven te halen en daar de benodigde emotie voor de scene uit te tappen. Hiervoor krijgt de acteur meestal wat tijd alleen voor het filmen van een scene, in die isolatie kan de acteur dan diep in zichzelf op zoek gaan naar een gepaste herinnering met de juiste emotie en deze oproepen, voordat er actie wordt geroepen en de scene wordt opgenomen. Sommige acteurs kunnen dit beter dan anderen, terwijl sommigen een bepaald voorwerp gebruiken om herinneringen met een bepaalde emotie los te maken. Zo keek Gary Oldman voor de film Dracula, naar een fotoboek van zijn familie, niet lang na zijn scheiding van Uma Thurman, dit bracht hem naar een staat van verdriet die nodig was voor de scene. 

Angsten en verbeelding

Voor andere acteurs werkt het beter om niet in hun herinneringen te gaan graven, maar om zich te verbeelden hoe hun grootste angsten werkelijkheid worden. In dit soort gevallen probeert de acteur dus voor en tijdens een emotionele scene een beeld op te roepen van een verschrikkelijke en tragische gebeurtenis die niet echt gebeurd is, zoals het overlijden van een partner of een familielid of dat ze erachter komen dat ze een nare ongeneeslijke ziekte hebben. Deze techniek heeft, net als de hierboven genoemde techniek van het terughalen van emotionele herinneringen, een hoop verbeelding nodig. Ook moeten de acteurs zich voor deze technieken erg bewust zijn van hun emoties, en vereist het een hoop oefening en veerkracht.

Betrokken in het moment

Sommige acteurs gebruiken weer een andere techniek, waarbij ze juist helemaal opgaan in het moment. Dit betekent in de praktijk dat een acteur zich zo focust op de dingen die het gespeelde personage doormaakt, dat er tranen opgeroepen kunnen worden uit pure empathische betrokkenheid. Hoe goed dit werkt hangt vaak af van de kwaliteit van het script en in hoeverre zelfs de acteurs echt kunnen worden meegezogen in het leven en het verhaal van het personage dat ze spelen.

Hydratatie is belangrijk

Hoewel tranen vanuit een oprechte emotie natuurlijk het beste zijn voor de authenticiteit van een film, is dit niet altijd even makkelijk klaar te spelen en werkt dit niet voor elke persoon. Dan zijn er gelukkig een hoop andere trucjes om het gesnik en gesnotter op te roepen. Een heel voor de hand liggend, maar vaak vergeten, gegeven is het feit dat je goed gehydrateerd moet zijn om te huilen. Als je lichaam niet goed gehydrateerd is, zal het ook geen water verspillen aan het aanmaken van krokodillentranen, veel water drinken is dus een vereiste om de volgende trucs uit te voeren. 

Staren, lachen, en gapen

Er zijn dus een aantal methodes om zonder toegang tot je emoties de tranenfabriek op volle toeren te laten draaien. Dit kan worden bewerkstelligd door in je ogen te wrijven voordat je een scene gaat spelen. Tijdens de scene is het vervolgens zaak om ervoor te zorgen dat je niet met je ogen knippert en gewoon te blijven staren. Voor de meeste mensen zal langer dan 30 seconden staren zonder de knipperen zorgen voor waterige ogen. Ook gapen kan hiervoor een methode zijn. Veelvuldig gapen is vaak voldoende om je gezicht en ogen in een staat te krijgen die je nodig hebt voor een emotionele scene.

Gek genoeg werkt het ook om juist de tegenovergestelde emotie te gebruiken. Iedereen heeft vast wel eens dat moment gehad waarin het niet duidelijk meer is of je nou aan het lachen of aan het huilen bent. Gek genoeg liggen die twee dingen minder ver uit elkaar dan je denkt. Door heel hard te lachen, maar tegelijkertijd je handen voor je gezicht te houden en in je ogen te wrijven alsof je aan het huilen bent, kan zorgen voor het gewenste huil-effect. Zolang je dan maar zorgt dat je niet meer lacht zodra je achter je handen vandaan komt en de scène begint.

Alles behalve tranen

Zelfs als de tranen niet komen, is het belangrijk dat je de rest van je lichaam en je gezicht in de juiste staat krijgt. Sommige acteurs spelen daarom alles behalve de tranen. Een huilerige gezichtsuitdrukking is de eerste stap, zorg vervolgens dat je schokkerig ademt zoals iemand die huilt dat zou doen, maak wat jammerende geluiden en doe kort gezegd alles wat een huilend persoon zou doen los van de daadwerkelijke tranen. Voor veel acteurs die dit veelvuldig oefenen, komen de tranen dan uiteindelijk vanzelf.

Menthol en uien

Mocht de acteur zelf de tranen echt niet kunnen oproepen, dan heeft Hollywood gelukkig een aantal andere methodes om het gewenste resultaat te krijgen. Er zijn namelijk bepaalde sticks en sprays met menthol, die speciaal zijn ontwikkeld om  tranen op te roepen en ze worden dan ook vaak gebruikt bij het maken van films en series. De menthol wordt onder de ogen aangebracht, en door de dampen zullen de ogen al vrij snel vol lopen met water.  Deze truc kan ook worden toegepast met een methode die iedereen wel kent: het snijden van uien. Dit soort methodes zijn vrij simpel, en mocht je zelfs immuun zijn voor uien-dampen dan kun je altijd nog een haar uit je neus trekken of jezelf zo hard knijpen dat je ogen er van gaan tranen.

Kortom: er zijn genoeg manieren om jezelf aan het huilen te krijgen, maar tranen vanuit oprechte emoties doen het altijd het beste.