Desperate Housewives

inderdaad erg mooie afleveringen!!
meteen bij de eerste al kippenvel met Karen en later nog vaker.......hele mooie momenten met haar en uiteindelijk ook bijzonder pijnlijk om te zien!
vond het tweede deel eerst niet zo mooi als het eerste, die slapstick achtige momenten in de limo en het warenhuis vond ik irritant en wat blijft MJ een irritant kind! acteert vreselijk, gelukkig maar een heel klein rolletje, en ook vond ik het eerst irritant hoe Lynette haar geluk alweer bijna snel vergooide door dat aanbod te overwegen, de speech op de bruiloft maakte dat weer goed, en vond het totaal onnodig dat Katherine terugkwam, die was irritant
maar het einde, wow, daar kreeg ik kippenvel van zeg! die allerlaatste scene met Susan, wow...mooi gedaan!!
zal de serie ook missen....

Ik vroeg me wel 2 dingen af:

Stond Edie bij de 'geesten' toen Susan door de straat reed? Volgens mij niet he?

Hoe heet de dochter van Julie? Zou leuk zijn als ze haar Karen hadden genoemd, naar McClusky.

nee inderdaad niet, had er ook al meer commentaar over gelezen, maar dat kon ook eigenlijk niet he?

ja dat tweede was een mooi idee geweest, ze hebben het volgens mij niet gezegd, dus laten wij het erop houden dat het zo is haha

Ik weet dat zij toen met fikse ruzie is vertrokken, maar toch, als alle overleden personen die belangrijk zijn geweest er stonden, had zij er ook bij moeten staan. Zeker omdat het voor de fans al een lastig afscheid is. Jammer.

Ik ga het echt missen. En nu uren nadat ik de aflevering heb gezien probeer ik nog steeds te ontkennen dat ze ieder hun eigen weg gingen, in mijn hoofd bleven ze gewoon samen, zoals het hoort.

Wel echt hard gehuild bij de Tom/Lynette scène op straat trouwens, wat was dat mooi.

ja daar moest ik ook om huilen!! mooie scene...

aangezien er zelfs rechtszaken lopen en alles zal het wel onmogelijk geweest zijn van beide kanten....helaas.....

Sinds een paar dagen geleden heel seizoen 1 afgerond en ik moet zeggen dat ik positief verrast ben.

Ik had geen hoge verwachtingen en ik dacht dat ik dit helemaal niks zou vinden. Gelukkig is dit niet het geval en ga ik vrolijk verder met seizoen 2. Ben nu toch wel een tikkeltje verslaafd geworden, maarja dat heb ik bijna met elke serie die ik kijk.

Ben alleen wel benieuwd of het leuk blijft en niet snel verveeld. Hopelijk komen er ook nog wat meer spannende dingen in voor. Had ook geen spannende en mysterieuze dingen verwacht eigenlijk. Had meer het gevoel dat het gewoon bij drama, humor en de nodige relatieproblemen bleef, maar de serie biedt nog veel meer dan dat.

Mensen die nog twijfelen, aarzel niet zoals ik en ga er gewoon voor. Ik weet zeker dat iedereen dit kan waarderen.

Ik heb net seizoen 8 binnen op dvd! Het laatste seizoen helaas althans dat las ik ergens.

Mocht je net als ik nog van de ouderwetse dvd's kijken dan heb ik een tip, hier zijn alle seizoenen super goedkoop, en heb goede ervaringen met deze webshop: http://www.dailydvd.nl:

In real life zal ik het waarschijnlijk nooit toegeven, maar ik heb Desperate housewives gekeken. Elke aflevering, vrijwillig en met plezier. Ergens is het jammer dat er onder mannen zo'n taboe rust op deze serie, want het biedt een fascinerend kijkje in de wondere wereld van huisvrouwen. Toegegeven, heel representatief zijn deze huisvrouwen niet, maar erg is dat niet. Want er kan veel over ze gezegd worden, behalve dat ze saai zijn. Op Susan na. [181 afleveringen opgekropte frustratie] Wat een vervelende muts is dat zeg. Acht seizoenen lang op geen zinnig woord te betrappen en enkel in staat om met dat lelijke hoofd gekke gezichten te trekken en domme geluidjes te maken. Plaatsvervangende schaamte. [/181 afleveringen opgekropte frustratie] In de laatste seizoenen is het iets minder erg, maar dan krijgt ze gezelschap van haar minstens even irritante zoontje (moeilijk hè, acteren) dus dat schiet ook weinig op. Bree vind ik wel een leuk personage. Jammer dat de krankzinnige verhaallijnen waar zij een patent op lijkt te hebben nogal vermoeiend zijn. Gaby heb ik moeten leren waarderen. Is ze tijdens haar affaire in het eerste seizoen nog onuitstaanbaar, later in de serie is ze vooral grappig en nog wat later soms zelfs hartverwarmend, al is Eva Longoria duidelijk niet op haar best in emotionele scènes. In scènes waarin ze moet schaterlachen ook niet trouwens, wat een geluid... En tot slot, Lynette, mijn favoriet. Eigenlijk als enige echt geloofwaardig. Een mens van vlees en bloed en goed geacteerd.

Maar hoe leuk die huisvrouwen ook zijn (of dus niet, in het geval van Susan), ze zijn niet los te zien van hun familieleden, ingevuld op veelal grootse (de dochters van Gaby , de tweeling van Lynette , Karl , ...) of "gewoon" goede wijze (Tom, Mike, Carlos, ...).

Grootste troef van Desperate housewives is echter misschien wel de opzet van de serie. Die perfecte voice-over (zowel qua toon, inhoud als stemgeluid) aan het begin van elke aflevering in combinatie met de vertrouwde beelden van die prachtige straat is als een warm bad. Verder vind ik het feit dat er in elk seizoen een nieuw gezin/mysterie en in elke aflevering een ander thema centraal staat, van jaloezie tot pedofilie (ijzingwekkende scène trouwens, die waarin Lynette op die kamer stuit), van absolute meerwaarde. Maar ook de keren dat er juist van dat vaste stramien zijn afgeweken zijn in mijn ogen goed uitgepakt. Zo zijn de voice-overs van Rex en Edie meer dan geslaagd en is het een gedurfde maar succesvolle keuze geweest om op een gegeven moment vijf jaar over te slaan.

Waar ik me wel aan gestoord heb zijn die overzichtsopnames van Wisteria Lane. Het is dan vaak een drukte van jewelste met hardlopers, krantenjongens en wat dies al meer zij, terwijl hèt kenmerk van de suburb juist is dat het er zo rustig is. Op die momenten voelt de serie veel te veel als een serie aan, nep, geforceerd en kunstmatig. Zonde, want daarbuiten valt dat best mee.

Maar overall echt een prima serie. Nu maar hopen dat ik ooit een huisvrouw trouw die hier ook zo'n liefhebber van is. Dan kan ik doen alsof ik dit natuurlijk niet gezien heb, maar omdat ik zo'n goede echtgenoot ben toch maar meekijk.

Geniaal, Apollinisch!

En zo heb ik acht seizoenen lang 'met tegenzin' meegekeken met mijn vriendin, zelfs op CL-avonden.....

Susan vond ik dan wel erg leuk, maar wat betreft dat zoontje: dat moet haast wel een kind van een van de acteurs, producers, etc. geweest zijn, want dat was idd echt verschrikkelijk.

Er zijn grenzen. Al heeft Mike natuurlijk wel een punt: "Here's what sucks: watching a zero-zero game with no cheerleaders, soccer boy."

In de zomer terug begonnen met Desperate housewives (tem seizoen 4 TOP) na seizoen 4 begint het wat te vervelen, er wordt altijd hetzelfde toegepast en het wordt wat flauw. Ik ben nooit tot het einde van deze reeks gekomen..