Ilektra (1962)

Voer voor gymnasiasten. Griekse export van griekse cultuur. Niet slecht, maar je moet ervan houden. Vermoeiende stijl van spelen.

Niet echt waar,want dit is toch een nieuw-Griekse bewerking in proza van de tragedie van Euripides.Ik vermoed idd. dat Pappas kapot was na deze extreem veeleisende rol waarbij ze ook 85% van de tijd in beeld en aan het woord is,en hoe!Ze is alleen zo goed dat ze de rest van de cast degradeert tot beeldvulling.

Even voor de goede orde:de setting is niet die van de doorsnee sandal-and sword epics à la totale bagger als Ulisse of Ercole.Kako is aardig archaiserend bezig en heeft duidelijk b.v. de tragediebewerkingen van PPP beinvloed.Alles is trouwens op locatie geschoten op de Peloponessos.De regisseur maakt duidelijk dat hij een groot liefhebber is van sovjet-montage en de Duits-expressionistische symboliek,en doet dit met effect.Alleen:trop is teveel en teveel is trop.Je hebt dus al een krachtige tragedie,waarom zou je het effect dan nog eens versterken door uiterlijke somberte?

De film laat de kijker dan ook achter in een toestand van beklemming,niet van loutering en houdt zich daarmede niet aan de regels van ome Ari.

Het beklemmende effect wordt trouwens nog versterkt door de zeer goede muziek van niemand minder dan Theodorakis.

Overigens:Kakogiannis houdt zich aan de antieke wetten en toont de 3 slachtpartijen niet( geheel) on-screen.Het koor wordt gevormd door enkele herderinnetjes die spreken in proza.

Wie vertrouwd is met de Griekse mythologie is beslist beter geplaatst om deze film te beoordelen.

Persoonlijk verheugt het mij via de filmwereld enigszins kennis te hebben kunnen maken met deze materie en eigenlijk moet ik toegeven dat deze "Electra" me best geboeid heeft. In ieder geval valt dit me beter mee dan één of ander Amerikaanse, groots opgezette sandalenproductie met vertoon van veel macht en geweld. Neen, hier wordt een echte sfeer van tragedie opgewekt, soberheid troef, met kunstige settings, sterke dialogen en goede acts.