Wu Du (1978)

Een geslaagde mix van thriller en martial arts.

De tempo van de film is waarschijnlijk de grote pluspunt, want het weet de spanning erin te houden door vechtscenes te doseren met nieuwe wendingen.

Aangezien de vele Shaw's leunen op de status van hun sterren is het niet geheel onvoorspelbaar om op te maken welke figuren de cruciale rollen innemen in het verhaal.

Desondanks blijft het een geweldige film met choreografische hoogstandjes.

"The toad style is immensely strong. . .it is almost invincible."

- Wu Tang -

Blijft toch wel 1 van de coolste films die ik van Cheh Chang gezien heb. Erg goede Shaw-regisseur!

Hmmm, vind Cheh toch regelmatig tegenvallen.

Ook deze film is het niet helemaal. Wel vermakelijk, maar wat deze film onderscheidt van andere Shaw films is meteen ook wat het zwakke punt van de film.

De martial arts is erg beperkt, zowel qua voorkomen als qua uitvoering. De gevechten leken echter nergens op. Vooral het camerawerk, dat in andere scenes wel vaak kon overtuigen liet het compleet afweten.

De nadruk ligt dan ook meer op het hele intrige. Is wat klassieker opgebouwd ook, wat het eigenlijk ook allemaal iets saaier maakt. Meestal zijn die Shaw verhaaltjes makkelijk te verwaarlozen aangezien het er toch met een vette knipoog doorgegooid werd. De serieuzere toon samen met het crappy acteerwerk zorgen ervoor dat het hier allemaal maar wat vreemd overkomt.

Redelijk vermakelijk is het nog net, maar daar is dan ook het meeste mee gezegd. Zie toch liever Shaw films die vol voor de gevechten en nonsens gaan, dit is wel eens een grappige afwisseling maar echt goed is het nauwelijks te noemen.

2.5*

Daarom vind ik dit misschien wel 1 van de betere films van Cheh. Een beetje speuren naar wie die venoms zijn, wat stijlen combineren om de badguys te verslaan. Vind ik juist een welkome afwisseling tussen al die lineaire wraakverhaaltjes uit de Shaw-studio.

En de introductie van de karakters en hun vechtstijl (eerste 10 minuten) vind ik echt extreem cool gedaan! Misschien ligt de oldschool stijl van Cheh je gewoon niet. Zo'n Chia-liang Liu is wat speelser met zijn martial-arts scenes en zijn films bevatten wat meer humor en nonsens inderdaad.

Jij doet trouwens nogal eens een Shawtiteltje tussendoor?

Heb ergens het vermoeden dat je dit wel eens heel leuk gaat vinden.

Zou ze niet meteen linairder willen noemen. Uiteindelijk is dit verhaaltje niet veel anders dan een standaar Shaw Bros verhaal, alleen wordt er meer tijd aan besteedt.

Wat ik verder wat nutteloos vind, want die verhaaltjes zijn toch de grootst mogelijke pulp, ook hier. Inclusief die megatwist op het einde (die je uiteraard al van ver zag aankomen). Normaal boeit dat mij niet al te veel als de martial arts scenes maar gaaf zijn, maar het zal inderdaad de stijl zijn die mij niet al te veel boeit. Veel te veel armen die tegen elkaar slaan. Als dat kundig gedaan wordt dan kan dat mooi zijn, maar echt martial arts talenten zijn de acteurs nu ook weer niet

Edit: En die Chia-Liang Liu film kom ik zeker nog een keertje tegen, da's meer mijn type Shaw regisseur (en leuke acteur ook trouwens) Al kijk ik vooral wat ik tegenkom, ga niet echt op zoek naar bepaalde titels. Komt waarschijnlijk nog wel, maar er zijn echt zoveel titels (!) dat ik gewoon random wat uitpik momenteel.

De film moet echt op gang komen en de pacing verloopt soms erg traag. De focus op suspense is wel grappig voor de verandering, maar uiteindelijk kijk je toch naar zo'n film voor de actiescènes. En deze zijn summier, oninteressant en tonen weinig variëteit en skill.

Alweer heel wat jaartjes geleden gezien, maar nooit meer vergeten. Het was namelijk de eerste martial arts film waarbij ik echt schaamteloos zat te gapen.

3,0*

Deze film heeft een fantastisch uitgangspunt, dat had echt de ultieme kung fu-film kunnen maken. Jammer genoeg staat het verhaal wat te centraal, en mocht er wat mij betreft wat meer geknokt worden. Maar als dat dan wel gebeurt, is het wel errug gaaf! Die gevechten brengen het kind in me terug naar boven, vooral het eindegevecht. Alle venoms zijn wel stoer, maar vooral die snake-style was geweldig.

Cheh Chang, regisseur van deze film, staat erom bekend veel blood & gore in zijn films te gebruiken, en in deze film zitten ook een paar aardige horror stukjes. Verder vond ik het plotse, sentimentloze einde erg fijn. En die cheesy geluidseffectjes natuurlijk, geweldig !

Eerste Shaw film voor mij en die kan ik zeker geslaagd noemen. Erg genoten van dit prachtige rollenspel met vijf fantastische karakters en vechtstijlen.

Vond het juist mooi dat hier een degelijk verhaal in zit, wat me licht deed denken aan Hitchcock qua opbouw. Een constante spanning met plottwists die je wel ziet aankomen, maar desondanks zeker je aandacht blijven behouden. Maar het zijn toch vooral de karakters, de stijlelementen, aankleding en decor die deze film echt zeer aantrekkelijk maken. Ben nu zeker benieuwd naar meer van de Shaw bros

Fijn Kung-Fu-filmpje al hadden ze wat langer in het ongewisse mogen laten wie nou wie is.

Maar ja dan was het waarschijnlijk een te gecompliceerde film geworden.

Anyway fijne kung-fu-gevechten, als complete film net ietsje onder de top van de Shaw Brothers-films.

Een wat zwakkere kung fu... relatief weinig kung fu gezien. Er wordt meer gefolterd dan gevochten had ik de indruk. Alles bij elkaar geraapt een tiental minuten martial arts actie. Veel tijd wordt besteed aan het complot op de achtergrond, en één van de vijf meesters blijft tot het einde een mystery man . Toch kan ik altijd van die knullige sfeer dito dialogen genieten. Die Shaw Bros films uit de jaren '70 waren toch echt wel iets aparts.

Ik heb gisteravond Five Deadly Venoms na vele jaren in de herziening gehad en heb mij wel weer vermaakt met deze standaard 13 in een dozijn Kung Fu film, maar er zijn beduidend mindere in dit genre. De return binnenkort ook maar ff herzien. Een 3.0

Ben al een tijdje wat oudere Kung Films aan het (her)kijken en dit was er eentje die ik nog nooit eerder had gezien. Wu Du uit 1978 is een film uit de Shaw Brothers stal, heeft tegenwoordig een behoorlijke cult status en betekende het begin van de Venom Mob, een groep Martial arts acteurs die na Five Deadly Venoms, zoals deze film in het westen bekend stond, in deze samenstelling (inclusief regisseur Cheh Chang) meer van dit soort werk zouden produceren.

Eerlijk gezegd zeggen me al die namen nu nog niet zoveel maar dat doet niks af aan het feit dat ik best genoten heb van Wu Du. Dat nostalgische sfeertje pakte me meteen en ook het verhaal sprak me wel aan. Dat laatste kwam er dan uiteindelijk niet helemaal uit maar gelukkig bleef er genoeg te genieten over.

Zoals de introductie van de vijf Venoms en ook zeker de geweldige sound bij de gevechten. Van de gevechten zelf was ik in eerste instantie nog niet zo onder de indruk, maar dat werd het laatste half uur ruimschoots goed gemaakt. Het acteerwerk naast de actie scenes was verder niet echt hoogstaand maar werkelijk storend was dat niet, Kuo Chui (Philip Kwok) kon me nog het meest bekoren.

Heb me verder prima vermaakt met Wu Du en ben al direct achter meer van dit soort films aangegaan.

Goed tot zeer goed.