Nena (2014)

Deze film valt wat tegen hoor. Hij is niet slecht, maar echt sterk ook niet. Het meisje speelt wel goed. Het is een aardig tussendoortje voor op dvd. Geen bioscoop niveau. Het jaren 80 gehalte had veel sterker neergezet kunnen worden. Een vette Samantha Fox / Stock, Aitken, Waterman track was een mooie toevoeging geweest.

Toch wel sterke film over coming-of-age. Ik was al fan van Blom, nu ook van Hoes. Sterk acteerwerk van de meeste acteurs. Dat is wel nodig, want er wordt niet veel gepraat en lang niet alles gezegd. Niet alle karakters even geloofwaardig, maar de regie is erg sterk.

Abbey Hoes krijgt Deense filmprijs voor beste actrice | NU

Redelijke film over een pubermeisje die worstelt met haar vader die in een rolstoel zit en zelfmoord wil plegen. Ondanks dit verhaal een niet al te zwaarmoedige film. Een aantal mooie momenten, maar het kabbelt allemaal iets te langzaam voort. De film speelt zich af in de zomer van 1989 maar hier wordt verder niet al te veel mee gedaan. Abbey Hoes valt positief op in de titelrol. Een nipte 3.0 sterren.

Mooie film, met een terecht Gouden Kalf voor Abbey Hoes (leuke meid om naar te kijken), die onnadrukkelijk en naturel een prima rol neerzet. Coming of age vindt ik een hopeloze benaming. Dat is niet het thema van de film. Gewoon een jonge meid die moet zien te dealen met een verlamde en depressieve vader en een moeder van nix. Dan is er nog school, en vriendjes. Mooi om te zien dat ze op precies de goede momenten de goede antwoorden geeft.

Ook een verademing dat je nu eens niet sufgeluld wordt zoals in zoveel films, maar dat de beelden het werk mogen doen (daarom heet het film). Oké, misschien gebeurt er iets te weinig in deze film, al had ik daar niet zo veel last van. Het slot is natuurlijk wel heftig. Al zie je het ook wel aankomen. Voor mij een ruime voldoende.

Verrassend sterk. En inderdaad, wat een prachtig meisje. Die ook nog eens heel goed acteert.

Standaard Nederlands tv-drama wat voor mij boven de middelmaat uitsteeg door de prachtige en prachtig acterende Abbey Hoes, en het mooie tijdsbeeld van de jaren '80. Liet me voor de rest volledig koud.

2,5*

nee, dit kon mij weinig bekoren, het hele middenstuk was een langdradig, eentonig gebeuren.

Film moet het hebben van het ontroerende eind. ( en het grapje " hoe komt dat?, hij heeft te weinig groente gegeten"

Mooie meid die Abbey Hoes.

Die Abbey is me d'r eentje

Geweldige film. Tragiek, humor, romantiek, actuele problemen eind jaren 90...top film met realistisch slot.

Het speelde zich af in de jaren '80

Nena (Abbey Hoes) is zelf een beetje punk. Niet alleen omdat de soundtrack die muziekstijl aangrijpt om haar turbulente innerlijke wervelwind mee uit te dragen. Op het breukvlak naar een nieuwe tijd, waarin zelfs 'de Berlijnse Muur' viel omdat er grote geopolitieke verschuivingen waren, is de jonge Nena op zoek naar haar eigen seksualiteit en toekomstige plaats in de wereld. Met haar stoïcijnse puberlogica loopt ze op tegen de vooroordelen van haar ouders, die haar fragiele tienerzieltje trachten te beschermen tegen de echte wereld, maar Nena weet uiteindelijk dondersgoed wat zij zelf wil: het beste dat mogelijk is voor de mensen waar ze van houdt.

'Nena' (2014) zou bij lange na niet zo goed zijn als het acteerwerk niet in handen was van een jong acteertalent, dat de puberale rollercoaster van tegenstrijdige emoties zo doeltreffend op beeld weet te krijgen. De camera houdt van Abbey Hoes, maar op een manier dat de rijkheid en complexiteit van haar personage wordt geaccentueerd en niet alleen omdat het een bloedmooie jongedame is. In die zin helpt het dat regisseuse Saskia Diesing niet hijgerig, voyeuristisch op het lichamelijke van het personage zit, zoals zoveel mannelijke cineasten zouden doen als zij seksualiteit thematiseren met/over jonge vrouwelijke hoofdpersonen.

Deze prent pakt de ontluikende seksuele vorming van een tienermeisje en onderzoekt de emotionele kant ervan, waarbij het subtiele en gelaagde acteerwerk van Hoes voor mij een fascinerende kijkervaring oplevert. Haar verliefde blik naar het eerste vriendje. Zichzelf bloot moeten geven - letterlijk en figuurlijk- met haar imperfecties en pijnpunten. De smalende, bittere opmerkingen om haar eigen pijn te maskeren. Het is geen perfecte film - daarvoor is het thema euthanasie iets te geforceerd- maar het heeft een stoerheid en levenslust die me wist te bekoren. Een beetje tegendraads en recalcitrant, tegen de keer in een snoeiharde wereld, waarin het de geestelijke rijping van een generatie is geweest die brak met bestaande tradities over autoriteit, hiërarchie, seksualiteit en gender.

Ontegensprekelijk heeft de naar de keelgrijpende slotscène de meeste indruk gemaakt, maar voorheen was de film ook wel interessant omwille van het goedgetekende beeld van het jonge meisje dat, wanneer het de drieste wens van haar vader verneemt, plots in de ernst van het leven staat en zich in tegenstelling tot anderen, veruit het meest mee met zijn uitzichtloze toestand begaan is.

Ondanks het zwaarwichtige van het gebeuren is de film ook wel voorzien van wat humor.

Abbey Hoes is erg overtuigend in haar rol en zeker te vermelden is het knappe, suggestieve camerawerk doorheen de ganse film.

Twee speelse perzikjes die bewegen op muziek van de Pixies kijk daar kan ik nou van genieten

Als het goed genoeg is voor Donkerwoud en De Grunt, is het genoeg voor JM.

En wat een leuk miesje, zo te zien...

Haha, das toch niet kieskeurig, BBarbie? Juist 'bereidwillig'

Jouw en mijn smaak overlappen regelmatig, maar met die van hen heb ik dat nog iets vaker tot nog toe...

Maar: ik heb wel eerst even de trailer gekeken. Want ik ben wel degelijk 'kieskeurig' (lees: moeilijk) wat Nederlandse films betreft.

Geintje, John Milton.

Ik kijk ook regelmatig bij anderen, die ik ervan verdenk dat zij qua smaak enigszins bij mij in de buurt komen. Ik probeer op die manier een beetje proactief bezig te zijn om tegenvallers te voorkomen.

Wat Nederlandse films betreft; door de bank genomen vind ik die niet minder dan buitenlandse producties al komen er met enige regelmaat zeperds op de markt (Bros before Hos, Toscaanse Bruiloft enz.).

Een goede komedie/drama/biopic verhaal...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk..

Bekende actrices Abbey Hoes en Monic Hendrickx...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Heerlijke analyse

Nena

Dit is een voorbeeld voor veel Nederlandse films. Een sterk verhaal, natuurlijke dialogen, geweldige acteurs en een sterke regie van Diesing. Nena is een coming of age film met een zwaar thema, zonder echt zwaarmoedig te worden. Tragiek en humor gaan hand in hand en Diesing houdt het allemaal geloofwaardig.

Dat komt ook door Abbey Hoes want wat een talent! Hoes weet met weinig woorden en alleen gelaatsuitdrukkingen al heel veel te zeggen, en ze heeft een screen presence waar veel andere actrices alleen maar van kunnen dromen. De beste scene is voor mij de "schaakscene" tussen Nena en haar vader. Je voelt de band en daarom voelt het einde ook oprecht en krachtig. Je ziet Nena voor je ogen opgroeien en volwassen worden en dat is zeker geen sinecure. Veel andere films lukt het niet.

Wat schittert Abbey Hoes in haar rol van Nena. En wat een krachtig einde. !

Erg mooie coming of age vertelling... zo mogen er wel meer komen in Nederland.

Aangezien het verhaal zelf van alle tijden kan zijn word het jaar 1989 nog regelmatig op de achtergrond tevoorschijn gehaald met de vele voorbijkomende nieuwsberichten en het ruime aanbod aan muziek. Abbey Hoes... echt wow! Zowel de actrice als figurant Nena die ze hier neerzet... Leuk om te zien en ze weet hier als rebels buitenbeentje iedereen om ver te blazen... maar ook aan te trekken... want een romance met honkbalspeler Carlo en de bijbehorende seksuele ontdekkingen mogen daarbij ook niet ontbreken. Ondertussen dealt ze ook met haar gehandicapte suïcidale vader... erg sterk neergezet door Gijs Blom... wat ook een paar erg sterke en emotionele scenes oplevert. Met name het schaken en die of-vragenspel...

En ja het einde... het moet wel even tot je doordringen.

De settings van eind jaren 80 zijn hier ook keurig neergezet... op enkele foutjes na dan. Al met al weer eens eindelijk een film uit dit land dat ergens over gaat, tussen al die BN-troep in de bioscoop.

4,0*

Nena hoort bij de beste Nederlandse films van de laatste jaren. De aankleding, de acteurs, het script... het zit allemaal wel snor om een term uit de jaren 80 te gebruiken. Maar het zijn vooral de droge humor, de soundtrack (met Pixies!) en het inlevende spel van Abbey Hoes die die film naar boven stuwen. Nena speelt zich af in een landelijk gebied aan de Duitse grens, ik denk Groningen, waardoor de Duitse taal de film binnen sijpelt, hetgeen een verrijking is. Welke regisseur durft het nog aan Goethe te citeren? Wunderbar!

De 16-jarige Nena [Abbey Hoes] is zeer gehecht aan haar vader Martin [Uwe Ochsenknecht] die intensieve zorg nodig heeft vanwege een ernstige lichamelijk beperking waardoor hij zich amper kan bewegen. Ze krijgt de schok van haar leven wanneer haar vader een zelfmoordpoging blijkt te hebben ondernomen. Wanneer blijkt dat haar moeder eerdere zelfmoordpogingen voor haar heeft verzwegen, stort Nena’s wereld in elkaar en raakt ze verbitterd. In een minder interessant (en vrij overbodig) subplot wordt ze verliefd op de pitcher [Gijs Blom] van het honkbalteam waar ze zich bij aansluit. Dit zou volledig te verwaarlozen zijn geweest zonder het innemende, ingeleefde spel van Hoes. Vooral de scenes met Ochsenknecht maken indruk. Het einde is sterk, ook al refereert Diesing iets te nadrukkelijk aan Truffauts Les Quatre Cents Coups. Hoes en Diesing wonnen Gouden Kalveren voor hun werk.

Sprak mij niet aan. Hoes en Ochsenknecht doen het prima, maar de regie en stijl vond ik benedenmaats. Ondanks het emotionele thema werd ik niet echt geraakt en de sfeerzetting in 1989 komt totaal niet uit de verf.

het verstandigste meisje van holland is inmiddels decennialang de hemel in geprezen (om onduidelijke redenen) speelt ook hier de hoofdrol. Het is best lastig om een nl productie zonder hoes te vinden. Genoeg over hoes en mijn ergernissen.
De film geschoten in noord-oost-Groningen-esthetiek past keurig in het arthouse-sjabloon. MAW dicht op de huid. , protestantse soberheid, aandacht voor statische kaders & symmetrie. Niet altijd even goed gelukt trouwens. Koele kleuren, of donker, of veel tegenlicht. Flares! Ook belangrijk. Het camerawerk is op zijn best semi-professioneel.
Moeilijke dialogen die af & toe qua schaamte plaatsvervangend zijn.
Waarom de film nou over eind J80 moet zijn is onduidelijk. Enige reden die ik kan verzinnen is dat je productie smartphoneloos is. Of heel misschien de euthanasiewet van pas 2002? Of misschien de regisseuse uit 72 met weemoed. Als je in a'dam zon vintage winkel inloopt, kom je nog wel vaak J80 lijkende kleding tegen. Jaren 60 of 70 wordt lastiger denk ik.
Verder gaat de film over weinig, een permanent boos meisje die altijd keuzespelletjes speelt wordt getergd door haar vader die vanaf de nek is verlamd en suïcidaal bovendien. Vervolgens loopt soms om onduidelijke redenen M.Hendrix door het beeld. Die keuzespelletjes hebben uiteindelijk nog een functie. De journaalteksten over de val van de muur luiden wellicht de nieuwe tijd in die aanstaande is, zonder al die ellende die je met je meesleurt... vrijheid...geen idee verder.
Onduidelijke soundtrack.
tamelijk saai.