Histoire d'O (1975)

Als deze mag, wordt het tijd dat ik alle Emanuelles toe ga voegen. En niet te vergeten de Russ Meyers.

He bah...

Zou niet weten waaom die hier niet zouden mogen.

ja hoor al die soft erotische rtl+ shit mag hier best op

Je doet de genoemde cultkoning Meyer (vaste bijnaam: de Fellini van de sex-industrie) tekort.

Jongens, ik ben gelijk geinteresserd .

Voor de echte liefhebbers: komende donderdag-Emmanuelle!

En de befaamde Duitse Walter Boos en niet te vergeten alle Schulmädchen Reports 1 tm 13 + Hausfrauen Reports.

Het boek van ene Pauline Réage was wel goed (in het genre chique porno), maar de film was veel minder.

Met Krista Allen(busty woman in the elevator in Liar,Liar)

[/quote] En de befaamde Duitse Walter Boos en niet te vergeten alle Schulmädchen Reports 1 tm 13 + Hausfrauen Reports. [/quote]

...en de kwaliteitserotiek van Radley Metzger!

Da' geen Meyer, hoor!

Ik heb deze film gezien in Oostende in 1977, maar had een stuk in mijn kraag en kan hem bijna niet meer herinneren. Weet iemand waar ik deze prent kan vinden in België???

Nou ik vond Histoire d'O toch wel net iets meer klasse hebben asl meyer en zeker als die tiroler duitse schoolmeisjes.

in die zin hoort hte hier enigszins wel thuis.

Ook Zlaman King was voor zijn tijd wel baanbrekend, ik weet eigenlijk niet of daar iets van op staat...

Volgens mij heb ik hiervan het boek gelezen, serieus.

Ik ook, en dat is stukken intrigerender.

Ik vond er geen zak aan. Saai.

Deze film is 0,5 maar ben in de war met een ander boek denk ik.

Na 2003 heeft dus niemand deze film meer gezien. Kan ik inkomen. Niet om aan te zien. Was destijds wel opzienbarend gezien het vele bloot. Nu kijk je daar niet meer van op. Film is zo braaf dat ik het niet eens softporno zou willen noemen.

Het is een rare mannenfantasie over de onvoorwaardelijke onderwerping van de vrouw aan de man. Over seksuele horigheid. De vrouw als bezit, Die je zelfs mag brandmerken als een koe en die je mag overdoen aan een ander. Allemaal ten gerieve van de liefde en de lust. Als ik het goed begrepen heb. Dus veel zweepslagen, martelingen en libertijnse prietpraat. Boeken en films over De Sade waren ook nogal populair in die tijd.

Maar Corinne Clery is mooi, de kapsels lekker ouderwets en de sets oogstrelend. Wat niet helemaal duidelijk is, is in welke tijd het zich schijnt af te spelen. Het begint in de jaren twintig, maar zit al snel in de jaren zeventig. Maar ach, in sprookjes kan veel....

Dat klopt niet helemaal.

Moeilijk te bevatten dat het extreem vrouwonvriendelijke verhaal, waarop deze film gebaseerd is, geschreven is door een vrouw. Ik heb het boek nooit gelezen en voel ik ook niet de behoefte daartoe na het zien van deze nagenoeg onafgebroken parade van blote borsten, mannelijk chauvinisme en zwepen, die op wonderbaarlijke wijze geen sporen achterlaten.

De allesbehalve prikkelende film neemt zichzelf veel te serieus. Maar… Corinne Cléry ziet er goed uit, ook op de schaarse momenten dat ze kleren aan heeft.

Grappig om een film te zien over bondage en SM, waar zo weinig bondage en SM in voorkomt. Meer dan een '2' kan ik er na al die jaren nog steeds niet van maken...

Madam Clery ziet er helemaal niet slecht uit. En dat is de enige reden waarom je deze film zou zien.

Dus wat mij betreft : een 3.

WANT : het is een schoon madam.

Als ik een film wil zien met wat meer inhoud, dan bekijk ik Bergman wel effe.

Wat niet wil zeggen dat ik die dan beter zou quoteren.

Op blu-ray gezien. Niets mis mee

Na vorige week de best vermakelijke Avontuur / Fantasy film "Gwendoline (1984)" te hebben gezien van regisseur Just Jaeckin, wilde ik nog wel een film van hem zien en toen kwam ik dus uit op deze klassieker "Histoire d'O (1975)", waarin ook de vrij bekende Duitse acteur Udo Kier een rol heeft.

In dit verhaal draait het om modefotografe O (Corinne Cléry), die door haar minnaar Rene (Udo Kier) naar een geheimzinnig kasteel in Roissy wordt gestuurd. Als lid van een BDSM-harem leert zij daar te gehoorzamen aan de mannelijke kasteelbewoners, waaronder meester Henri (Henri Piégay) en knecht Pierre (Jean Gaven). Eenmaal afgericht leent Rene haar uit aan de rijke en oudere aristocraat Sir Stephen (Anthony Steel, die een soort van mix is tussen acteur Kris Kristofferson en countryzanger Kenny Rogers). Daarna duikt ook nog ene Jacqueline (Li Sellgren) op, een fotomodel dat ook gehoorzaamheid moet leren, en wat andere personen zoals meesteres Anne-Marie (Christiane Minazzoli) en een commandant (Gabriel Cattand) die begeleidt wordt door de zekere Ivan (Alain Noury), die verliefd op haar wordt.

"Histoire d’O" is gebaseerd op de gelijknamig roman uit 1954 en beschikt over meer plot dan de gemiddelde erotische film. In dit geval is het echter geen aanbeveling, want het plot is niet bepaald boeiend. Het BDSM-gebeuren in het kasteel (daar wordt O ook geleerd dat ze een man niet in de ogen mag kijken en ook niet tegen hem mag praten) draait voornamelijk om het standaardpakketje van de beginnende liefhebber, namelijk boeien, blinddoek en een zweep (wordt in het kasteel vooral gehanteerd door knecht Pierre).

Ook Sir Stephen komt nauwelijks verder dan wat zweepslagen en wanneer zijn donkere bediende Norah (Laure Moutoussamy) het van hem overneemt komt opnieuw de zweep te voorschijn, die o.a. ook nog gebruikt wordt in een soort van vrouwen-harem, onder leiding van meesteres Anne-Marie, door de vrouw / slavin Yvonne (Florence Cayrol), die O best hard slaat, en ook mag O zelf een keer iemand (de zonet genoemde vrouw Yvonne) met de zweep slaan als een soort van revanche.

Af en toe wordt er een beetje gesekst (o.a. met Ivan) en zelfs ook wat lesbisch seks (o.a. met Jacqueline), maar het blijft wel allemaal braafjes en je ziet alleen heel veel borsten en ook wat billen en behaarde schaamstreken en vooral natuurlijk van de mooie hoofdrolspeelster Corinne Cléry in de rol van O (een pretentieuze voice-over vertelt ook regelmatig wat over het gevoelsleven van O), die op een gegeven moment ook een soort van piercing in haar schaamstreek heeft (te zien na circa 82 minuten als ze uit bad stapt) en dat associeer je niet snel met een film uit de jaren 70. Dan zegt Jacqueline (die zich op de badkamer aan het opmaken is) ook tegen haar:

"Rings ? Why wear them ?"

Waarop O antwoordt:

"Now I'm Sir Stephen's. I love him."

Buiten Corinne Cléry zijn er ook nog wat andere vrouwen naakt te bewonderen, zoals de mooie zwartharige vrouw Albane Navizet in de rol van Andree, die in het kasteel een helpster is en naderhand komt O haar ook weer tegen in het vrouwen-harem. Daar rent ze op een gegeven moment ook huilend weg (dan zegt ze ook "I want to leave ! I can't take it ! I want to go !") als O wordt gebrandmerkt met twee initialen van haar meester Sir Stephen op haar rug. Omdat de twee, ondanks hun leeftijd verschil (iemand denkt op een gegeven moment dat O ook zijn dochter is), verliefd op elkaar zijn en O gelijkwaardigheid wilt bereiken, brandt ze op het einde met een sigaret het Initiaal "O" op zijn hand, waarna de film is afgelopen.

Buiten dat er veel naaktheid (ik vind jaren 70 naaktheid nog steeds mooi om te zien, omdat de vrouwen toen tenminste nog puur en naturel waren) in te zien is, mochten verder de decors, locaties, fotografie (vrij kleurrijk), belichting en kostuums er best wezen. Zo lopen de vrouwen in het kasteel rond met jurken, waaruit hun borsten hangen. Tijdens het gedeelte (de opening) in het kasteel denk je dat het verhaal zich ergens afspeelt in de jaren 20 of 30 en als O daar weer vertrekt met Rene na circa 36 minuten, speelt het verhaal zich opeens af in de huidige tijd en zie je ook voor het eerst dat O een modefotografe is.

Al met al is "Histoire d'O" een leuk uitstapje voor de tijdreizigers onder de filmliefhebbers van het genre en er valt ook veel naaktheid in te zien en ook wat BDSM taferelen (met name dus via een zweep, maar het wordt weinig overtuigend uitgevoerd). En circa 105 minuten (had wel iets korter mogen zijn) kijken naar de mooie Corinne Cléry is zeker ook geen straf. Voor de minder gespecialiseerde kijker is het zeker geen aanrader. Deels door de beroerde plot en deels doordat de film zichzelf vreselijk serieus neemt. Dat alles maakt deze klassieker uit de jaren 70 een hele zit voor de latere kijker.