Clambake (1967)

Een zeer matige musical. Het verhaal volgens Priscilla (zijn ex-vrouw) is dat Elvis zich enorm schaamde voor de scene achterop de veewagen, zingend Old McDonald. Bixby duikt ook in deze Elvisfilm weer op, weliswaar met een grote rol. De soundtrack is ronduit slecht. Door dit soort films begon elvis zijn filmcontract te haten.

De Old MacDonald scene is in Double Trouble, niet in deze. Maakt eigenlijk niets uit, want beide films zijn slecht, en hebben slechte muziek. Alhoewel "You Don't Know Me" in deze film erg mooi is. Vanaf 1965 begon het bergafwaards te gaan met de Elvis films, maar "Clambake" is het echte dieptepunt. Omdat het Elvis is, geef ik toch 3 sterren.

Klopt je hebt volledig gelijk, heb gisteravond deze weer eens uit de verzameling geplukt. Zijn ex noemt in de docu Elvis By The Presley's idd onder fragmenten van Double Trouble en Clambake een aantal zaken waarom de King zo triest werd van deze films. Vandaar dat ik ze door elkaar had geschud, waarschijnlijk.

Dit is idd de film met de switch tussen Pelvis en de miljonair.

Blijft verschrikkelijk. Moet alleen nog Spinout en Kid Galahad aanschouwen en dan heb ik ze allemaal gehad. Al stel ik dat moment telkens uit, het blijft voornamelijk jeugdsentiment ivm de mooie liedjes. Cinematografisch gezien valt er vaak niets te halen.

Wbt '65; persoonlijk vind ik dat het al eerder mis ging, maar snap wat je bedoelt. Zelf ben ik van mening dat alleen Love Me Tender, Jailhouse Rock, In The Country, Flaming Star en Elvis' beste King Creole het predikaat redelijk tot goed verdienen. En dat is een zeer magere score op zo'n 30 films. Zo'n 80 % is dus echt bagger.

Deze draak behoort iig tot zijn flop 5, samen met monsters als Live A Little en Change Of Habit (wel mooie titelsong overigens).

Viva The King!

Leuk bericht!

Heb toevallig net het stof weer eens van Clambake afgeblazen en hem weer gekeken. Leuk vermaak, maar kan het nog steeds geen kwaliteit noemen hehe.

Wat je bij Elvis-films moet doen; gewoon je hersens uitzetten, vooral niks verwachten, maar gewoon op een kinderlijke manier genieten van de liedjes, de oubollige romantiek en de eeuwige feestjes die er in voorkomen haha.

wat een teleurstelling, echt wel jammer ook dat een mislukking als deze zulke geweldige liedjes bevat als 'selfconfidence' en dergelijke, die later nog veel nagebootst zijn en naar voren gebracht om de betere filmsongs van elvis te presenteren. ja, echt wel, 'selfconfidence' is een geweldige performance van elvis. zonde dus dat de film waar het in voorkomt, zo bagger blijkt.

Vandaag de soundtrack cd weer eens gedraait, maar toch zitten er erg goeie nummers tussen. How Can You Lose What You Never Had, You Don't Know Me, The Girl I Never Loved, A House That Has Everything, allemaal zeer goeie nummers. Maar de film zelf--- je ziet gewoon aan Elvis dat het hem niets meer kan schelen...

Een veel te lang gerekt voorspelbaar verhaal met een groot aantal (op een paar uitzonderingen na) middelmatige liedjes. Maar vooral de acteerprestaties zijn armzalig. Elvis leek zich voortdurend te vervelen en Bill Bixby en Will Hutchins waren niet om aan te zien en de vele ten tonele gebrachte "girls" leken nog met hun danslessen te moeten beginnen.

Nu een aantal jaren verder en weer eens bekeken. Tja het blijft treurig, maar tóch leuk en eenvoudig vermaak

Deze film heb ik te zien gekregen in de periode na Elvis' overlijden. Waarschijnlijk 1978 of 1979.

Enige tijd geleden dook hij op bij een filmkanaal en heb ik 'm vastgelegd en op een later tijdstip met mijn zoon bekeken. Ik wist dat hij zou tegenvallen, maar het was op een paar momenten zelfs zo genant dat we er niet eens meer om konden lachen. Voor ons was het dieptepunt Confidence. De mensen die de film hebben gezien weten genoeg. En de rest van de film soundtrack was ook al niet best.