Paperhouse (1988)

aaaaahhh, net gekocht. Van de maker van Candyman. Hier heb ik zin in, duistere dromerige film. Op de IMDB zijn ze er behoorlijk lovend over, elders ook trouwens.

Nogal verwarrend enigmatisch verhaal dat de droomwereld van een klein meisje exploreert. Het kind tekende een huis, begint erover te dromen en ontdekt dat ze de droom kan doen veranderen door de tekening te wijzigen. Ze wordt ziek en zit gevangen in haar droom, die steeds meer een nachtmerrie wordt...

Een film over het onderbewustzijn die zweeft tussen een psychologische thriller en een horror-sprookje maar die mij bij een eerste visie niet echt kon overtuigen. Misschien moet ik hem nog eens bekijken....

De film won de Gouden Raaf op het Brussels Festival van de Fastastische film in 1989 en kreeg op 2 Awards op het festival Fantasporto 1989. Dus valt hij wel bij velen in de smaak...

Voorlopig 2,5 of 3... (maar dat is subjectief)

Mmmm tsja. The Twilight Zone voor de kids. Is dan wel weer jammer dat ie voor zestien jaar en ouder is.

Voor mij is het verhaal wat te simplistisch. Al zijn de droomscenes rond het huis dan wel weer mooi gemaakt.

Als ik tien jaar oud zou zijn geweest had ik hem waarschijnlijk een stuk leuker gevonden.

Misschien iets voor liefhebbers van Bridge To Terabithia.

Kleine wonderlijke film.

Klein visueel pareltje, dat hier schandalig wordt ondergewaardeerd.

Paperhouse is alles behalve een horrorfilm, geen idee waarom het daaronder geclassificeerd wordt. Het is veel meer een psychologisch coming-of-age drama, met fantasy elementen. Qua opzet doet het wat denken aan Where the Wild Things Are, al hebben de films verder niets met elkaar van doen. Hoofdpersoon Anna is een meisje van elf dat koorts krijgt en via haar tekeningen verstrikt raakt in een droomwereld. Hier ontmoet ze Marc, een jongen van haar leeftijd die ook in het echt blijkt te bestaan. Ze ontdekt dat ze haar droomwereld kan manipuleren door nieuwe onderwerpen te tekenen. Via haar huisarts hoort ze echter dat Marc ernstig ziek is en ze probeert hem te helpen met haar tekeningen.

De droomwereld is één van de meest lugubere die ik ooit heb gezien. Hoewel er slechts een paar spannende scènes zijn, ademt de hele sfeer iets onheilspellendst. Wonderlijk gedaan door Bernard Rose. De visuals doen verder in niets denken aan de bekende '80ties fantasy werken, zoals bijvoorbeeld Labyrinth of The Neverending Story. Sterker nog, ze zijn stukken beter. De soundtrack is ook onconventioneel voor die tijd. Waar je typische synthesizer en popdeuntjes verwacht, leunt de film sterk op een klassieke score. Met name het prachtige requiem van Gabriel Fauré komt regelmatig terug. Het geeft de film iets tijdsloos mee. Eigenlijk jammer dat we zo weinig van de fantasiewereld zien, al zou een overdaad misschien afbreuk doen aan de magie.

Paperhouse is daarom zeker geen kinderfilm, zoals wendy hierboven suggereert. De thema's die de film behandelt - vervreemding, eenzaamheid en verlangen - zijn bepaald geen typerende onderwerpen voor een kinderfilm. Ook de romance tussen Marc en Anna zou ik nou niet willen omschrijven als kinderachtig. Bijzonder sterk acteerwerk overigens van beide, want ik had geen moment het idee dat ik naar een puberale kalverliefde zat te kijken. Helaas was er voor beide acteurs geen grote carrière weggelegd. Van Charlotte Burke is nooit meer wat vernomen. Des te wranger was het lot van Elliott Spiers, de acteur die de sombere Marc speelt. Ook in het echte leven bleek hij geen opgewekte jongen en pleegde reeds op zijn twintigste zelfmoord.

Paperhouse is een wat neerslachtige, trieste film maar bovenal heel erg mooi. De score hier is echt belachelijk. 4****

zeer mooi gezegd Lord Flashheart. Laten wij weinigen, die dit filmpje kennen, het koesteren, en beide hoofdrolspelers (waar ze ook zijn nu) in onze armen sluiten...

Inderdaad yorgos. Nu maar hopen dat meer mensen deze film ontdekken. Ik heb in ieder geval een correctie ingestuurd om het genre aan te passen in Drama/Fantasy, want dat Horror slaat nergens op. Trekt compleet het verkeerde publiek aan.

Leuk idee, visueel mooi, sterke soundtrack. Vond de dialogen en het acteerwerk minder.

De 11-jarige Anna [Charlotte Burke] verdrijft haar eenzaamheid met het maken van tekeningen en komt tot de ontdekking dat ze in haar dromen de wereld die ze tekent kan bezoeken. Maar haar emoties beïnvloeden haar tekeningen en daarmee ook de wereld die ze bezoekt in haar dromen.

Deze jeugdvariant op A Nightmare On Elm Street is intelligent geschreven, goed gespeeld door de godvergeten Charlotte Burke en is één van de weinige geslaagde jeugdhorrorfilms die ik ken. Een unieke, kleine Britse film, die best de moeite van het aanschouwen waard is, ondanks dat het nooit een klassieker genoemd zal worden.

Deze film heeft mijn interesse gewekt maar ik ben beetje bang dat ik op een soort Bridge to Terabithia zal stuiten. Die film viel mij zwaar tegen omdat het totaal niet de fantasievolle film was waarop ik had gehoopt. Wordt hierin wel echt een fantasy-wereld betreden?

Als je een fantasiewereld verwacht met elfen, trollen en kabouters zit je verkeerd. Het is meer een psychologisch drama en bij vlagen een mindfuck-achtige nachtmerrie. De fantasie staat in dienst van het verhaal/thema; niet op zichzelf. Niettemin zal ik je de film zeker aanbevelen, maar ga er niet met de verkeerde verwachtingen aan beginnen.

Bedankt voor die uitleg. Ik heb er wat meer over gelezen en wat previews bekeken. Hij staat me wel aan en wil deze zeker een kans geven. Bij Bridge to Terabithia was ik vooral boos dat ze me gefopt hadden met hun premise en een fantasy wereld a la Narnia probeerden te promoten. Als drama had het wel kunnen werken voor mij, maar ik vond het verloop van het verhaal niet echt leuk. Hier lijkt de premise me veel eerlijker. Meisje in de hoofdrol werkt meestal ook al veel beter voor mij.

Ik heb deze film net gezien en kan niet anders dan het met je eens zijn. De film laat toch een diepe indruk op me na. Bedroevend lage score hier en een 4* is zeker niet overdreven. Deze film deed alles goed daar waar ik vond dat Bridge of Terabithia het verkeerd deed. Eigenlijk jammer dat Paperhouse zo weinig bekendheid heeft hier, ik heb em enkel via Amazon kunnen vinden zonder NL subtitels. Maar dat heeft me niet verhinderd om de film ongelooflijk te waarderen!

Leuk om te horen dat de film je zo goed is bevallen!

Eindelijk uit op blu-ray !