The Way Way Back (2013)

Saaie film. Hier en daar best te slikken, maar de personages zijn toch veel te saai en het verhaal erg suf. Slijm slijm nee niet mijn ding.

Bij sommige films weet je het echt al na 5 minuten: dit wordt een goeie. Dat gevoel had ik opnieuw bij het kijken van 'The Way Way Back'. De vergelijking is hier nogal door mensen gemaakt, maar dit is voor mij de opvolger van 'Adventureland'. Hetzelfde sfeertje, dat moeilijk te omschrijven valt. Overigens ook heerlijke muziek die op de juiste momenten wordt aangebracht. Mijn favoriete personage hier wordt gespeeld door Jim Rash, die ik al langer kende van Community. Toni Collette zal altijd de eeuwig bijna wenende huisvrouw spelen die ze ook al was in onder meer 'Her Shoes'. Sam Rockwell doet het hier fantastisch en maakt eigenlijk de film. Het zijn die kleine insteken: het voorbij steken op de waterbaan, "I think you're a three", Susanne en Lewis die maar niet vertrekken wil, die de film maken. Een topper, zeker kijken!

"Just look at the nose bridge, that's what I always do."

Uitstekende film waarin een jongen met zijn moeder en haar nieuwe vriend mee op vakantie moet. De film komt wat traag op gang, maar heeft de juiste mix tussen comedie en drama. Leuke personages en een leuke cast (waarbij de grappigste teksten gereserveerd zijn voor Sam Rockwell). Een fijne zomerse sfeer en dito soundtrack. Met gemak 3.5 sterren.

Prachtige film die een goed sfeertje neerzet met daarbij een goed stukje drama en comedie en niet te vergeten de muziek.

Mooi uitgewerkt verhaal.

3.5*

Ik zag deze film in enkele toplijsten verschijnen, wat mijn aandacht trok. Kon dit echt zo'n goede coming of age zijn? Herkenbaarheid troef : als je 14 bent, voel je je een echt sulletje die moeilijk gevoelens onder woorden kan brengen en niet goed weet wat hij nu met zijn lijf moet doen. We zijn (althans de mannen onder ons) zoals de tagline van de film luidt, allen door deze verschrikkelijke leeftijd moeten gaan, vol onzekerheid. Duncan zoekt ontsnapping aan een familiale kern die hem verstikt en vindt waardering en vrienschap in het lokale waterpretpark bij de maffe Owen.

Lichtvoetige maar doodeerlijke film over de harde zoektocht naar eigenwaarde. Bij momenten zijdezacht en lief (met dank aan vriendinnetje Susanna), op andere momenten genant en beschamend (die stiefvader was een echte lul). Soms kwam het wat oppervlakkig over, alsof er niet voldoende tijd was om alles uit te diepen bvb de band tussen Duncan en Susanna, de stiefzuster die gerust nog iets hatelijker uit de hoek kon komen, de achtergrond van Owen. De scènes met de charismatische Sam Rockwell waren telkens erg goed en veel interessanter dan de activiteiten van de Ramseys en hun kneuterige vakantievriendjes. Het mag dan wel een cliché coming of age zijn, en het is zeker niet de beste die ik heb gezien... het einde was zelfs niet al te best, maar het wist over de hele lijn wel mijn sympathie op te wekken.

Een leuke komedie/drama film...

Leuk verhaal...

Goed acteerwerk...

Bekende acteur Sam Rockwell en ook een bekende

actrice Toni Collette...

Prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Heerlijke film, super cast. Mooi verhaaltje, mooie beelden en prima sfeer.

Sympathiek zomerfilm met, wat mij betreft, een hoofdrol voor de bloedmooie Buick.

Ee, feelgood movie waar je je ook gewoon goed van voelt.

Geen hoogstandje maar wel missie geslaagd.

Er valt eigenlijk niet veel meer over te zeggen dan wat al mijn voorgangers op MM er al over hebben gezegd. Maar ik doe het lekker toch...

In één zin: Een fijne feelgood coming of age film in een gezellige zomerse setting met leuke characters.

Het gebrek aan waardering en steun aan een veertienjarige binnen een heterogeen gezinnetje en de vriendschap en zelfvertrouwen die hij wel daar buiten krijgt, wordt hier eerder op een licht komische manier gebracht en mondt uiteindelijk uit in een feelgood movie.

De jonge Liam James is uitstekend als de "doodongelukkige" tiener en Steve Carell blinkt eveneens uit als de antipathieke, zelf onbenullige, "vriend".

'k had nog niet van deze film gehoord (ondanks de bekende cast), maar 'k vond het wel een goeie film. Een leuk verhaal en en mooie mix van humor en drama.

Ook de cast was erg goed gekozen en kwam overtuigend over.

Verder zat de speelduur goed, niet te lang en niet te kort.

'k was wel aangenaam verrast door deze film.

Aan de cover al te zien dat het geen zware hap is en geen ingewikkelde hoogstaande cinema. De film pretendeert dit echter ook niet. Het verhaal is leuk en herkenbaar voor velen. De cast is heel logisch, goed gekozen en acteert erg sterk. Ik heb ook een paar keer hardop gelachen, vooral om de subtiel ingeweven humor.

De sfeer door de hele film is heerlijk zomers. Het einde weliswaar een klein beetje cliché, maar goed te verteren na dit verhaal! Hij keek heerlijk weg en was zeer vermakelijk. In zijn genre echt een erg leuke film. Makkelijk een 7.5, 3.5*.

The Way Way Back is typisch zo'n film die je achterlaat met een grote glimlach. Kort gezegd gaat de film over een jongen van 14 die met tegenzin met zijn ouders op vakantie gaat.

Ik denk dat veel mensen veel raakvlakken zullen zien met delen van hun jeugd. Dat maakt deze film zo ontwapend, je kan je helemaal inleven in het karakter van de hoofdpersoon. Qua sfeer doet deze film ook heel erg denken aan Little Miss Sunshine, maar deze film heeft een nog meer zomerse vibe. Daarnaast werkt ook deze film met het 'lach-en-traan' aspect. Dat doet het zonder te sentimenteel te zijn. Een heel subtiele film.

Daarnaast wordt er ook lekker geacteerd. Ik ben een groot fan van de ondergewaardeerde Sam Rockwell. Hier kon hij ook goed zijn ei kwijt, zo'n rol is op zijn lijf geschreven!

Dit had ik niet verwacht... een prachtige film is dit.

Prima verhaal, niet altijd een vrolijk verhaal, maar wel zeer emotioneel.

Af en toe een vleugje humor, heb echt genoten van deze prent, zeer onverwacht.

Ook de vertolkingen zijn stuk voor stuk prachtig.

Misschien een wat onbekende film, voor mij dan toch, maar zeker eentje die je gezien moet hebben.

Na het bekijken ervan, ondanks de dramatiek, blijf je met een blij gevoel achter.

Is dit de meest opzienbarende coming of age film ooit? Nee, duidelijk niet. Is een pretpark de origineelste locatie? Opnieuw nope. De makers hebben zo te zien met een half oog naar Adventureland gekeken bij het neerpennen van het verhaal. Maar dat geeft niet, het levert een charmant filmpje op.

Duncan vind ik in ieder geval een interessant hoofdpersonage. Niet makkelijk om een bruisende film te maken over een zeer introverte puber zonder ruggengraat. Gelukkig slaagt Liam James erin om zijn personage wat cachet te geven, al blijft het wel een sobere vertoning natuurlijk.

Dat laatste wordt overigens ruimschoots gecompenseerd door Duncans entourage. De oneliners vliegen je om de oren, de meeste ervan komen op het conto van Sam Rockwell. Hij speelt de onvermijdelijke “mentor” die Duncan uit zijn schulp sleurt, al voelde dat bij momenten nogal geforceerd aan. Dan vond ik Toni Collette (de moeder van Duncan) eigenlijk nog het fijnste personage, simpelweg omdat ze de meeste authenticiteit uitstraalt.

Nee, dit is geen baanbrekende cinema, maar wel een relaxte film met een zonnig sfeertje. 3.5*

“Don't die wondering, man.”

Sterk. The Way Way Back is een echte zomerfilm en een luchtige dramedy, en de film weet verschillende genres moeiteloos te combineren. Met ijzersterk acteerwerk. De film is op de eerste plaats een coming of age verhaal rond Duncan, een jongen die moeite heeft met zijn stiefvader en moeilijk contact maakt met leeftijdsgenoten (vooral meisjes).

Maar de band met Owen en Susanna (Rockwell en AnnaSophia Robb) zorgt ervoor dat hij steeds meer zelfvertrouwen krijgt. Susanna is natuurlijk ook wel het droommeisje, en als 'summer fling' perfect. Iedereen heeft wel eens zo'n vakantieliefde gehad, en het leveren meestal de mooiste herinneringen op. De verhaallijn rond de ouders is wat clichématig, maar acteurs als Carell, Collette en Janney zorgen ervoor dat ook dit gedeelte vermakelijk is om naar te kijken.

Prima hoor.

Best een leuke film, die me in het algemeen aangenaam heeft verrast. De film is fris, kent fijne acteurs en vermaakt gewoon in het algemeen. Misschien is de humor wat duf, maar de film bied in het algemeen gewoon genoeg vermaak.

Liam James is perfect gekozen als loser, hij straalt het eigenlijk ook behoorlijk goed uit. Sam Rockwell is ook een positieve verschijning, maar ook Robb is prima. De film heeft een leuk verhaal om zo te volgen waar de zomersfeer goed overkomt.

Misschien niet heel grappig, maar een film die gewoon leuk genoeg is om te blijven boeien. Prima camerabeweging en de film laat ook zien dat je geen slapstick of geweld nodig hebt om een prima film neer te kunnen zetten.

Jongens toch, wat een onzin. Het eerste derde van de film is best aardig, daarna gaat het echt steil bergaf... en dan die manager. .. hoe irritant en ongeloofwaardig kan je zijn.

Goed geacteerd en kan zo uit het leven zijn gegrepen. Natuurlijk wel zodanig aangedikt dat het de moeite waard is om te kijken. Als we het verhaal zouden verfilmen van die paar kniesoren die zeggen dat het een onwaarschijnlijke film is dan vielen we na 5 minuten al in slaap.

Een film die beter is uitgedraaid dan je van zo'n film zou verwachten. Het relaas van een puber die op vakantie gaat met zijn moeder en stiefvader. De tiener zit al in zijn pubertijd, is vrij onzeker over zichzelf, kan niet echt bij zijn ouders terecht en de stiefvader doet er ook geen goed aan. Tot hij in de zomer toch open bloeit. Een coming of age met de nodige humor. De humor is vooral droog met enkele absurde momenten. En de humor werkt eigenlijk wel.

De cast zit best goed, al ben ik niet echt een Steve Carell fan en Toni Collette is nogal braaf in deze rol. Maar het past wel bij de film. En gelukkig is Sam Rockwell goed in vorm. Een topfilm wordt het nooit, maar het is wel een heerlijke film.

Heel lang dacht ik echt naar een zeldzaam slechte en tenenkrommende film te zitten kijken. Alle volwassen personages zijn zo onuitstaanbaar dat het volstrekt ongeloofwaardig is. Daar reken ik aanvankelijk ook het personage van Rockwell toe. Clichés stapelen zich op evenals het aantal scènes en situaties die invoelbaar moeten maken hoe rot Duncan zich voelt. Alsof er zoveel nodig is om een puber die op zomervakantie is met zijn moeder en haar vriend, zich rot te laten voelen. Als Duncan echter begint op de bloeien wordt de film een aangename ervaring. Owen blijkt werkelijk een gouden vent en Trent wordt enigszins op zijn plek gezet. Daarom toch een zeer krappe voldoende. Op zich prijzenswaardig dat de tweede helft van de film beter is dan de eerste; het is meestal andersom.

Ondanks dat ik dit soort films no al eens oninteressant of ronduit vervelend vind, was deze toch best verrassend em bevredigend! De film bezit op één of andere manier de juiste combinatie van vrij herkenbare puberproblemen en de ongedwongen sfeer die bij een waterpretpark hoort. Het coming-of-age verhaal van Duncan een 14-jarige jongen wiens ouders gescheiden zijn en die op zijn zachtst gezegd niet blij is met de keuze van zijn moeder. Dit belooft een erg lange zomervakantie te worden....De jonge acteur Liam James, die Duncan speelt doet het erg goed. Maar dit in vooral de film van Sam Rockwell in de rol van de eigenaardige Owen, de Water Wizz-waterpark-beheerder die zelfverzekerd, soepel en cool, besluit om meelevend de tiener aan te nemen als werknemer. Daardoor nam de film puberleed serieus en verzanden gelukkig niet in melodrama. De film had het hart op de juiste plaats en als ik de film in één woord zou moeten samenvatten, zou ik voor 'lief' gaan. Ja, het is een lief filmpje.

Toni Colette, Steve Carell, Allison Janney, Rudolph en Corddry zijn allemaal in topvorm. Sam Rockwell is zijn eigen charismatische zelf, bulkend van zelfvertrouwen en sex-appeal. Het verhaal snijdt veel herkenbare onderwerpen aan en vat die onzekere tienerzomer samen.

Bij vlagen erg grappig maar het blinkt uit in zijn dramatische scènes. Waar sommigen van de cast in andere films nogal irritant durven zijn, doen ze het hier uitstekend en bewijst men dat ze meer zijn dan de standaard komische bijrollen. Het einde raakte me zelfs een beetje.

3,5*

Erg fijne coming of age van een tienerjaren die zich nergens thuis voelt. Niet in zijn eigen gezin waarbij zijn moeder meer aandacht heeft voor haar nieuwe onhebbelijke vriend en niet met leeftijdsgenoten, want vrienden lijkt hij amper te hebben. Ook op vakantie doolt hij maar wat rond. Connecties met het andere geslacht draaien vaak tot een sof uit en ergens vindt hij het nog niet eens erg ook.

Het water resort is echter een letterlijke rollercoaster voor hem. Dat heeft ook veel te maken met de energieke Sam Rockwell die zich geheel kan uitleven in zijn rol. Ook de andere rollen zijn sterk met Steve Carell, maar zeer zeker ook Toni Colette die weinig fout kan doen voor mij. Drama en humor worden mooi in balans gebracht, vrij luchtig ook allemaal. Fijn om gezien te hebben!