
Hannah Arendt (2012)
Duitsland / Luxemburg / Frankrijk / Israël
Drama / Biografie
113 minuten
geregisseerd door Margarethe von Trotta
met Barbara Sukowa, Janet McTeer en Julia Jentsch
De Duits-Joodse filosofe Hannah Arendt (Barbara Sukowa) moet haar vaderland verlaten (ze werd geboren in 1906 in Linden bij Hannover). Ze vlucht voor de nazi's naar Amerika, waar ze onder andere werkt als journalist en docent. In 1951 krijgt zij het Amerikaanse staatsburgerschap. Tien jaar later neemt ze een baan aan bij de krant 'The New Yorker' en reist als waarnemer naar het proces van de SS'er Adolf Eichmann in Israël. De resultaten van haar bevindingen vat zij samen in een boek: 'De banaliteit van het kwaad'. Daarmee maakt zij een controverse los die niet alleen onder theoretici grote aandacht krijgt.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=jUAx47ICA1c
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,1 / 10470)trailer (YouTube, ondertiteld)iTunes: € 4,99 / huur € 2,99Google Play: € 4,99 / huur € 2,99Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99kijk op VideolandRest mij nog te zeggen dat Barbara Sukovo de rol van Hannah Ahrend uitstekend vertolkte. Op visueel vlak daarentegen vond ik deze film allemaal wat minder. Dit is nu eenmaal een film die het voornamelijk moet hebben van het verhaal.
4,0*
Dat bedoelde Hannah Arendt naar mijn mening.
Maar een boeiend onderwerp maakt niet bij voorbaat een boeiende film. Barbara Sukowa zet zeer sterk Hannah Ahrend neer. De film is degelijk, goed gedocumenteerd. Maar het verrast nergens.
3*
Von Trotta wil vooral laten zien dat Hannah geen kille en arrogante intellectuele was maar tot op het bot integer die proporties niet uit het oog verloor. De film oogt gewoontjes, om niet te zeggen banaal, maar daardoor sprong bij mij de krachtige inhoud van Hannah Arendt meer in het oog. De climax op het eind liet mij niet onberoerd: haar standpunt gaat ten koste van een lange innige vriednschap, en vooral ook haar (apologische) college waarin ze haar standpunt toelicht...
Op een paar steekjes na wordt er uitstekend geacteerd... alleen fenomeen Heidegger komt niet overtuigend over: iets van zijn betoverende (jonge!) intellectuele kracht had in de film gemoeten. Hannah verwijst er impliciet naar.. (genie als dat wat boven zichzelf uitstijgt). het is, ondanks alles, haar intellectuele hart. Er zijn intrigerende colleges van hem die filmisch interessant hadden kunnen zijn.
Von Trotta heeft met deze film een prima aftrap gedaan voor een reeks van films die uit Hannah Arendts (met Heidegger...) rijke leven te maken zijn.
Een uitgebreide recensie lees je hier.
De draait (uiteraard) om Hannah Arendt en daarom worden andere personages amper uitgelicht. Het is een aangename film, maar ik had persoonlijk wat meer diepgang verwacht. Het voelt mij teveel als een soort feministische film (kijk hoe sterk deze vrouw is!) in plaats van een film over haar theorie over Eichmann.
3 sterren wat mij betreft.
Heidegger is inderdaad niet meer dan karikatuur - maar ja, de film ging niet over hem, de functie van die rol was de link naar Hannah,
de vraagstukken waar Hannah mee worstelde zijn tijdloos, en in wisselende vormen hedendaags,
Voor het overige: boeiende lezing van een moeilijk onderwerp.
Opvallend was ook dat in die jaren het roken nog sociaal aanvaard was.
En ... hoe de waarheid kwetst (Indien je er van uitgaat dat Arendt gelijk had.)!
Opvallend was ook hoe groot de rol van de huiselijkheid in iemands leven kan zijn (een verliefde man, een behulpzame en meelevende assistente, enz.).
Erg goede film.
Ik begrijp de woede van de bevolking ook wel. De grote tragedie van de Tweede Wereldoorlog ligt hier nog vers in het geheugen, en vanzelfsprekend wilde iedereen het monster Eichmann zien hangen.
Goed geacteerd, en de originele beelden van het proces zijn goed verwerkt.
Het duurt allemaal wel erg lang, wat het een geestelijk vermoeiende film maakt.
Er wordt wel erg lang doorgezaagd om het standpunt van mevrouw Arendt duidelijk te maken, een standpunt die ik al vrij snel begreep. Helaas was haar omgeving minder begripvol.
Dat ik begrijp waar Hannah Arendt het over had wil overigens niet zeggen dat ik het ermee eens ben, of dat ik ook denk dat het waar is wat ze beweert. Het zou heel goed kunnen, maar ik ben geen psychiater, noch een filosoof, dus kan haar stellingen slechts schouderophalend voor kennisgeving aannemen.
Misschien draaf ik door, maar even dacht ik nog een overeenkomst ontdekt te hebben in Eichman en de immer behulpzame assistente van Arendt. Zij voert ook alle administratieve opdrachten uit zoals van haar wordt verwacht. Zij is een erg goede assistente, eentje zoals iedereen wel zou willen hebben die een assistente nodig heeft.
Film geeft een goed beeld van Hannah Arendt en haar filosofie. Ook hoe het boek 'De banaliteit van het kwaad' toenmaals werd ontvangen. Uitstekende film die het wel van het onderwerp moet hebben.
Daar sluit ik me bij aan met de opmerking dat ik het niet helemaal eens ben met haar theorie in mijn ogen is Adolf Eichmann wel degelijk bewust van zijn daden en was een echte foute Nazi die genoot van zijn werk en dat is al meer dan genoeg om hem te veroordelen.
Zijn veroordeling staat daar buiten, natuurlijk was die veroordeling terecht. Maar ik heb liever te maken met een enkel monster dan een machinerie waarin Jan met de pet zonder denkvermogen deze gruwelijkheden begaat. In elk geval geeft het stof tot nadenken, dit zal geen film zijn die ik alleen al om die reden niet snel zal vergeten.
Een deel van het verhaal kende ik al, Het Eichmann proces, maar van Hannah Arendt had ik tot nu toe niet gehoord.
Dat ze met haar boek, dat een verslag is over het proces controverses losmaakte is logisch.
Maar wel moedig dat ze voor haar mening durft uit te komen.
Toch wel een interessante film over deze zaak, al is het een prent echt voor geïnteresseerden, iemand die geen interesse betoont over de holocaust en alles wat erbij hoor, kan deze film ook maar beter in de rekken laten liggen.
De indertijd erg controversiele behandeling van het Eichmann-proces door Hannah Arendt wordt erg mooi en integer in beeld gebracht. De persoon Hannah Arendt krijgt daardoor veel meer dimensie dan dat je uit een boek of artikel op Wikipedia leest. Iets minder helder is de film over haar opvattingen, haar filosofische uitleg van het fenomeen - 'de banaliteit van het kwaad'; het vereist wel wat voorkennis of interesse in het onderwerp om daar de strekking van haar betoog goed uit te begrijpen.
Zeker een film die tot nadenken stemt. Precies dat is ook wat de inhoud van Hannah Arendt's filosofie betoogt - dat nadenken is het wat Eichmann niet deed, en dat is het verschil tussen een klassieke misdadiger en deze modernere vorm. Waarmee ze op geen moment bedoelt dat hij zonder schuld zou zijn - dat werd, en wordt nog steeds vaak verkeerd begrepen. Ze verklaart tenslotte zelf heel ondubbelzinnig dat zijn doodstraf terecht was. Misschien wel om andere redenen dan de gebruikelijke, maar daardoor juist nog met meer overtuiging.
De film zelf dan is erg ingetogen en straalt een integriteit uit die ik met een avondje nalezen over dit onderwerp nergens zie wankelen - de voor de hand liggende dichterlijke vrijheid verandert daar niets aan. Wel is het voor mij schokkend om de echte beelden van de echte Eichmann tijdens het proces te zien. Bah. Een middelmatig mannetje, dat zijn hours of fame dankt aan een van de meest gruwelijke praktijken die de mensheid ooit gezien heeft. In de keuze van de beelden die de film daarvan laat zien ligt wellicht het zwakste punt van de film, er wordt net iets teveel gebruik gemaakt van beelden die de stelling van Arendt onderbouwen; de onbetekenendheid, middelmatigheid, en het volslagen gebrek aan intellectuele uitstraling van de man wordt net iets teveel benadrukt. In het verhaal erg begrijpelijk, maar toch zit het me ergens niet helemaal lekker.
Maar misschien is dat wel omdat ik me eigenlijk emotioneel ook comfortabeler voel om hem gewoon als monster te zien.
Maar misschien is dat wel omdat ik me eigenlijk emotioneel ook comfortabeler voel om hem gewoon als monster te zien.
En dat monster was hij volgens mij ook als we onderstaand bericht mogen geloven;
Maar in zijn door Life Magazine in december 1960 gepubliceerde geheime interview met de Nederlandse journalist en oud-SS'er Willem Sassen laat hij een ander geluid horen. Hij vertelt enthousiast hoe hij de tijdschema's voor de vernietiging van de Joden zelf opstelde en met trots geeft hij toe dat hij de expert was op het gebied van massatransporten. 'Als ik het allemaal samenvat,' concludeert Eichmann, 'dan moet ik toegeven dat ik geen spijt heb. Hitler was zo'n geweldig capabele man. Nee, ik moet eerlijk bekennen dat als we alle 10 miljoen Joden hadden gedood, ik zou zeggen: "Goed, we hebben een vijand vernietigd".'
bron: De zaak-Eichmann - Historisch Nieuwsblad
Dat feit maakte het samen met de medeschuld van Joodse leiders toentertijd onmogelijk om te verteren en zelfs nu nog. Een monster is zeker comfortabeler en makkelijker te plaatsen dan een onnadenkend middelmatig mannetje als radertje in een totalitair systeem. Die on-comfortabelheid maakt het nog gruwelijker. Maar wel een heel dappere wijze van denken van Hannah Arendt.
Wibro laat door het bericht De zaak-Eichmann - Historisch Nieuwsblad nogmaals zien hoe trots Eichmann eigenlijk was zijn werk voor Hitler zo goed te hebben gedaan.
Was het nogmaals maar een alleenstaande sadist, die kun je vast grijpen en je woede op los laten.
En ja, ik ben het met jullie allebei wel eens. Het zal misschien wel het makkelijkst te begrijpen zijn als je die twee aspecten samenvoegt - een monsterlijk middelmatig ambtenaartje, dat zijn kans schoon ziet om boven de middelmoot uit te stijgen en zijn bizarre overtuiging in daden om te zetten. Toch geeft de interpretatie van Hannah Arendt wel degelijk een vorm van inzicht in hoe dat zulke extreme vormen aannemen kan.
Inderdaad dapper van Hanna Arendt om die controversiele visie zo breed uit te dragen, en daar zo standvastig in te zijn. Een bijzonder interessant persoon, geen twijfel over mogelijk.
Een fenomenale rol zet ze neer als Hannah Arendt.
Haar interpretatie over Adolf Eichmann wordt door menigeen niet in dank afgenomen en ook nog eens verkeerd begrepen, maar waar zeker wel een kern van waarheid inzit.
Absoluut een zeer bijzonder interessant persoon die Hannah Arendt.
De originele beelden van Adolf Eichmann zijn bijzonder de moeite waard en het is een goede keuze geweest dit in de film te gebruiken. Natuurlijk is ook dit netjes in het geheel verwerkt. Zo wordt pas echt duidelijk waarom het gaat: een man die bizarre oorlogsmisdaden gepleegd heeft en zich zo overtuigd verdedigt. Het na-oorlogse Europa is ontzet, maar Hannah Arendt wil vooral begrijpen.
Wie er dieper wil op gaan en bereid is de filosofische benadering van Hannah Arendt te volgen, heeft aan deze film een hoogst interessant thema.
Feit is wel dat de film pas in het tweede gedeelte, wanneer de publicaties van Arendt over de crimineel Eichmann bekend geraken en een massa reacties uitlokken, pas echt boeiend wordt, terwijl het daar voor eerder saai was..
Barbara Sukowa is in ieder geval overtuigend in de rol van uiterlijk koele maar gemotiveerde en halsstarrige filosofe.
Zag van Margerethe Von Trotta reeds "Rosenstrasse", ook al cinematografisch niet bepaald hoogstaand, maar ook met een interessant en merkwaardig thema, handelend over de jodenvervolging in Duitsland.
Kan geen verhaal volgen...
Biopic is mijn genre niet...
Prima acteerwerk...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Perfect achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
De film zelf word pas echt interessant als Hannah haar uitleg moet verdedigen en de slotscene met haar speech zit goed in mekaar .
Zo schort er trouwens wel meer aan Margarethe von Trotta's 'Hannah Arendt'. Trouwens, een beetje een pretentieuze titel, niet? Alsof het dé definitieve biopic betreft. Daarvoor zijn de karakters echter te vlak, daarvoor wordt er te expressief geacteerd en daarvoor is de setting te eng. Een handvol passages, waarin Arendts fenomenale ideeënwereld zich openbaart, redden de film van het worden van een flop. Verder heb ik me evenwel geërgerd aan de heroïek van de denkster, het benadrukken van haar naïviteit voor wat de publieke opinie betreft, en natuurlijk ook: het stelletje Duitsers dat zich in erbarmelijk Engels uitdrukt. Schade.
Niettemin - geloof het of niet - volgens mij enigszins aan te bevelen. Al was het maar om eens in aanraking te komen met haar gedachtegoed. Die Banalität des Bösen - de willekeur van het kwade, dat niet radicaal is maar wel verrestrekkende manifestaties kent, ah ah, boeiend boeiend...!!
2,75*