And While We Were Here (2012)

Wellicht iets voor de liefhebbers van de Before-trilogie?

Een film die snel verkeerd begrepen wordt.

Het schrille contrast tussen het verhaal en de ubermooie beelden van Napels en Ischia, in de schijnbaar eeuwig ondergaande zon, waar de mooie Kate Bosworth in haar witte hemdjes en haar mooie lange bruine benen doorheen dwaalt. Al of niet aan de hand van haar nieuwe liefde. Romantisch, zou je dan denken. Maar het verhaal is bepaald ingewikkelder dan dat. Gaat het haar wel om de nieuwe liefde, of zoekt ze alleen afleiding terwijl ze een besluit aan het nemen is over haar oude? En welke rol spelen de naar wijsheid klinkende volzinnen die Claire Bloom via haar koptelefoon influistert vanaf gene zijde?

Zonder enige twijfel hangt de film aan Kate Bosworth, die hier een erg mooie rol speelt. Daardoor vallen de foutjes van haar tegenspelers af en toe des te meer op. Nergens storend, overigens. En waar voice-over trucjes me meestal irriteren, is de stem van Claire Bloom hier perfect op haar plaats. Net als de spaarzame romantische muziek erg goed past - dat voegt in niet geringe mate iets toe aan de film.

Nogal onterecht wat mij betreft als je dan ziet hoe de film neergesabeld wordt. Ik kan het niet anders uitleggen dan dat die mensen kennelijk niet echt begrepen hebben waar de film over gaat, of hoe het einde te duiden. Op het verkeerde been gezet door de romantische saus, wellicht.

Nog niet gezien, maar wat een waarderingsverschil tussen MM en IMDB!

Ik deel de hoge waardering van mijn drie voorgangers niet: een clichématige, eentonige en te vlakke driehoeksverhouding tussen een eenzame vrouw en twee mannen: de een (de echtgenoot) is ouder en oogt gedisciplineerd en de ander is fris en onbekommerd. Het verhaal komt tot je vanuit het perspectief van de vrouw en vooral de Middellandse Zee en de stegen van Napels zien er prachtig uit en gaven mij slechts de indruk van een leuke vakantiekaart.

Ook ik vond er niet veel aan. Het verhaal heeft niet veel om het lijf en qua acteerwerk ook niet aangezien er niet veel te acteren valt. Op een paar scenes na is het vooral kijken naar hoe er door de straten gezwalkt wordt, al luisterend naar wijsheden van haar oma. Ik vond het een vrij saaie film. 2 sterren

Mij evenmin. De mooie Jane (Kate Bosworth) lijkt me al van in het begin er een dubbelzinnig idee op na te houden? In elk geval worden beide beelden wit-zwart voorgesteld. Voor de een een vervelende vakantietrip naar Napels. Voor de ander een keiharde werkdruk als muzikant. Zelfs in het begin, op de trein, is er reeds een kink in hun onderling gedrag.

Het ging volgens mij allemaal veel te vlug en oppervlakkig.
Ik zou bv daar zeker nooit zo vlot mijn weg vinden.
De verhaallijn was volledig langdradig voorspelbaar. Het plot helemaal zoals ik dacht.
De ondersteunende muziek bracht mooi de sfeer van de beelden. Maar daar houdt het op bij mij. Zelfs de vertolking was niet meegeleefd.

Ik vermoed zelfs dat heel wat toeristen, wederzijds, zulke dingen meemaken als ze zich totaal overgeven aan een ontspannen vakantie.

De regisseur tracht je wat op de mouw te spelden, wat helemaal niet in dit verhaal thuis hoort. De gedreven ernst voor het werk. Zowel voor de muziek, als voor het schrijven van een boek.

Ik vind zelfs 1,5* nog veel.

Totaal mee eens