Comanche Station (1960)

Op 4 nov. 2008 in de Budd Boetticher Box Set.

Naar mijn mening is dit een van de beste westerns ooit.

Ik had er nog een hoger punt aan toegekend als Boetticher echte indianen gecast zou hebben.

De indianen in 'Comanche Station' zien er niet uit.

Voorlopig zo'n 20 minuten van deze (breedbeeld) Western gezien en het ziet er veel belovend uit met prima camera werk.

Inderdaad, de indianen lijken eerder op Mohicanen dan Comanches; waarom Boetticher dat gedaan heeft, is mij niet duidelijk.

Aan wat foto's te zien is het de haardracht van de Iroquois (een volk onder meer bestaand uit de Mohawk)), dus meer noord-oostelijk gelegen. Comanches kenden deze haardracht hoogstwaarschijnlijk niet eens.

Maar ze zagen er wel stoer uit en dat zal wel de reden zijn geweest. De westerns vroeger staan nu niet bepaald bekend om hun historisch correcte waarde.

Scott vond het na deze film welletjes, en ging met pensioen.

Hij was een van de rijkste acteurs in Hollywood(door de juiste investeringen plus een rijke echtgenote!) dus voor het geld hoefde het ook niet meer

Een uitstekende film om mee te eindigen, want het is een van zijn beste films ooit.

Maar Sam Peckinpah wist hem enkele jaren later nog één keer te strikken voor een film, 'Ride the high country', en daarin had hij weer en goede rol, nast die andere western legende Joel McCrea.

Mooie afsluiting van een rijke filmcarrière.

Veel kijkplezier met die Boetticher dvd box Dogie

Dat geeft Clint Eastwood bij de extra's op de DVD ook aan: de heren in de Western waren bezweet en vuil, en de dame(s) hadden constant lipstick op, schone garderobe, e.d. Verder waren saloons toendertijd in Westerns vaak overbelicht, wat de vraag opreist, waar komt al dat licht binnen.

Bravere maar indiaan onvriendelijke western?

In de oude westerns kwamen de indianen er meestal bekaaid af. Die omslag kwam pas decennia later toen men in de V.S. de eigen historie wat meer genuanceerd kon bekijken.

De tegenwoordige westerns laten veelal een precies omgekeerd beeld zien van de westerns in de jaren '60 en daarvoor.

Nu is het in sommige westerns zelfs zo dat alle blanken slecht lijken en alle indianen prima kerels waren. Ook niet helemaal conform de realiteit. Maar de blanke Amerikanen zitten met een schuldgevoel en hebben wat goed te maken.

Dit is mijn fav Western uit de Budd Boetticher boxset. Met een zeer, zeer klein budget in paar dagen gemaakt:

- indianenkamp ziet er niet uit: een paar lappen stof tussen sprokkelhout op een klein rotsplateu (op Youtube zie je clips hoe dat er nu uitziet)

- evenals in Garden of Evil zien de indianen ('Comanches') er niet uit (impressie);

- Comanche Station zelf zit op slot, dus binnen kan niet gefilmd worden. (een prikbord met info hangt naast de deur, maar ook handig uitgebuit, wanneer de dodelijk gewonde eigenaar te paard wat later vijandige Comanches aankondigt)

- betrokkenen reizen van 'A naar B': domineert de filmduur en het gratis aanwezige landschap (Alabama Hills) is decor.

Dit laatste is, op Decision at Sundown na, meestal het geval bij Boetticher Westerns. Toch zijn ze ondanks erg klein budget vaak genietbaarder, dan dure zg. A-Westerns.

- toevallig' ligt eindbestemming (een ranch) net voor de stad; dus stad zie je niet, zelfs interieur ranch niet. Verhaal stopt bij de ingangspoort (Alabama Hills nog zichtbaar...).

- door beperkt budget zijn er ook maar weinig indianen, dus overlevingskans bij aan-vallen op klein groepje reizenden van A naar B door vijandig gebied is ook groter en rekt verhaal.

Boetticher is een echte paardenliefhebber, die komen dan ook veelvuldig in beeld, ook de wereld daaromheen. Zelfs voor een muilezel met een kogelwond is voldoende zendtijd ingeruimd. Daarnaast wordt (mede op zijn verzoek) bij vertrekt van A naar B de paarden van de dodelijk gewonde eigenaar meegenomen en dus niet onverzorgd achtergelaten.

'** Trailer

Misschien helpt deze link om het bedroevend laag aantal MM-stemmen op Comanche Station wat te verhogen...

Bij Comanche Station trouwens echter niets gemerkt van indiaan-onvriendelijke Western.

Indianen zijn trouwens ook niet altijd lieverdjes. Om religieuze redenen hadden ze toch vaak tig kilometers heilige grond, die ze niet met de kolonisten willen delen en er zelfs gruwelijk voor wilden moorden (scalperen o.a.) als je er maar 1 stap opzette.

Die Bud Boetticher boxset mag trouwens in geen elke Westercollectie ontbreken!

Ook de filmlokaties zijn prachtig: Lone Pine, Alabama Hills, Californië; zie hierover meer bij de extra's op de DVD Seven Men from Now (Budd Boetticher, niet in boxset). En/of ff googelen op Alabama Hills en Lone Pine Film Museum,

Budd Boetticher nummer vijf!

Die man kon toch goeie westerns maken. Zijn westerns waren ook écht westerns. Je hebt nog een hoop films in het genre die actie, avontuur of romantiek als tweede genre hebben. Budd Boetticher maakte vaak echt pure westerns, en die waren allemaal van zeer goed niveau.

Ook hier kan ik makkelijk een 3,5*. Grootste minpunt was inderdaad dat de Comanches er totaal niet als indianen uitzagen. Ook had ik graag een wat langere speelduur gezien, maar dat was deze keer dan volgens mij bijna niet mogelijk, door het lage budget. De locaties waren wel weer schitterend, zoals in eigenlijk al zijn films. Randolph Scott bewijst hier in zijn ene-laatste film opnieuwd dat het toch een erg sterke acteur was. Vooral goed op zijn plaats in westerns natuurlijk. Goed spel van de rest van de cast ook trouwens.

Weer een uitstékende western van een van de betere western regisseurs ooit. 3,5*

Prima film met prachtige landschappen, zelfs Scott was hier goed bezig.

Vooral het begin was mooi waarin een kwartier lang bijna niet gesproken wordt.

Dit is wel de beste film uit de Boetticher dvd box.

Zeer waardige afsluiter tussen de samenwerking Boetticher en Scott. En tevens ook de laatste Ranown film waarin Scott samenwerkte met Harry Joe Brown. Ik zocht om 12 uur nog een korte western en mijn oog viel op The Tall T. Hierna was ik nog steeds fit dus besloot ik deze er maar achteraan te gooien.

Boetticher weet met deze film een ijzersterke western neer te zetten die in het tijdsbestek van slechts 12 dagen is geschoten met een klein budget. Het feit dat de film met een CinemaScope lens is geschoten geeft de film een extra boost qua uiterlijk, waar eigenlijk nooit wat op aan te merken is bij een Boetticher western.

Met Boetticher ging het wat minder na het maken van deze film. Hij vertrok uit Hollywood om een documentaire over zijn vriend te maken Carlos Arruza. Die later dood ging tijdens een auto ongeluk. De productie van de film was een Fiasco en het leverde een flop op. Boetticher zijn huwelijk liep op de klippen en hij belande in de cel en een inrichting.

Terug naar deze film wat Boetticher zijn laatste succes was. Ik heb geen verstand van indianen dus de film daarop bekritiseren zal ik ook niet doen. De personages zijn ook weer erg sterk qua moreel oogpunt. Allemaal hebben ze hun eigen manier over hoe het leven volgens hun in elkaar zit en vooral Dobie is interessant. Jammer dat door de korte speelduur deze morele waarden niet wat uitgediept kunnen worden. Al kan niemand ze beter presenteren dan Boetticher.

Zonde dat deze film haast geen stemmen heeft. De film verdient meer lof evenals alle andere Ranown westerns.

http://www.sensesofcinema.c...

Heerlijk zo'n oude western. Ik zag ze in die jaren in Rotterdam in de biosscoop genaamd Rex. Daar kwamen steeds de western´s uit die in die tijd werden gemaakt.

Een western waarin Scott een obsessieve man speelt die de afgelopen tien jaar op zoek is naar zijn vouw .deze is ontvoerd door de Comanche’s .

Hij redt een andere vrouw bij de Comanche’s waarna ze aankomen in Comanche Station .

Hier krijgen ze gezelschap van een groepje outlaws waaronder een bekende van Jefferson Cody (Scott)namelijk Ben Lane (Claude Akins ).

Wat volgt zijn wat dubbelzinnige gesprekken en een rit door vijandig gebied die van de Comanche’s .

Deze worden weer eens afgeschilderd als een stelletje wilden en zorgen voor de nodige actie in de film .

Al deze elementen en de mooie rotsachtige omgeving waar deze film opgenomen is .

Zorgen ervoor dat dit een solide b western is .

Ook al heb ik niet zoveel op met Randolph Scott toch was deze western voor mij best te pruimen .

In de toekomst gun ik hem zeker nog een keer een kijkbeurt .

Degelijke western heeft de klassieke ingredienten: indianen, damsel in distress, prairie, verraad...maar na de lovende berichten vond ik hem wel tegenvallen- de film ziet er mooi uit, het beperkte budget in aanmerking genomen, maar verrast werkelijk nergens. En hoewel clichés in de western bijna onvermijdelijk zijn, was dit verhaal me te voorspelbaar. Bovendien deden Randolph Scott en Nancy Gates het niet voor mij.

Niks mis mee, maar heb betere westerns gezien.

Aangezien ik de meeste populaire en gedeeltelijke B westerns heb gezien ,ben je geneigd terug te vallen op wat oudere want die recentelijke kan me maar weinig van bekoren.

Comanche-Station maar eens ingelegd op groot scherm .

Schitterend breedbeeld in mooie kleuren,prima sound erbij en je zit gelijk in een van de beste Scott westerns.

Prima verhaal , geheel in sfeervolle buiten opnames wat aan de korte kant maar een B western van allure.

Neem deze mee vanmiddag naar de bejaarden en dat wordt weer genieten want op groot scherm met die heerlijke sound erbij kan de middag al niet meer kapot.

Wederom een heerlijke Boetticher-western en helaas alweer de laatste uit de boxset van de beste man. Lest best zou ik niet meteen willen zeggen, omdat het niveau bij alle Budd Boettichers westerns eigenlijk bijzonder hoog ligt, maar dat deze film niet onder dat hoge niveau ligt, zegt eigenlijk al genoeg.

Je zou het haast jammer vinden dat de regisseur niet zo heel erg veel (enigszins bekende) westerns gemaakt heeft, maar Martin Scorsese heeft tegelijkertijd volkomen gelijk als hij zegt dat het goed was dat er op het hoogtepunt een einde aan kwam. Want als onder deze omstandigheden dit soort geweldige films worden gemaakt, kan het daarna natuurlijk alleen maar tegenvallen en ligt er altijd de middelmaat op de loer. Boetticher heeft nu echter een aantal geweldige westerns nagelaten en bijna geen enkele daarvan lijkt slecht te kunnen worden genoemd.

Ook Comanche Station is met vrij beperkte middelen en een bepaalde mate van simpelheid een film die gewoon van begin af aan heerlijk sfeervol en meeslepend is. De verschillende soorten landschappen zijn erg mooi in beeld gebracht en de vrij simpele muziek en prima acteerprestaties weten daar middels een ontspannen sfeer een zeer vermakelijke film van te maken.

Kortom: schitterend in zijn eenvoud.

Een solide western waarin de dialogen (meestal rond het kampvuur) het sterkst waren en waar de eenzaamheid, verlangens, aspiraties en angsten van de complexe en interessante personages werden blootgelegd. Het scenario had potentie en was knap geschreven, maar het verhaal werd traag verteld en er had best wat meer uitdaging in mogen zitten. Verder werden de indianen clichématig neergezet als zinloos moordende wilden.

. Na de prachtig gefotografeerde (Charles Lawton Jr.) en de sterke muziek (Mischa Bakaleinikoff) weet je al dat het bijna niet meer mis kan met deze sterke en goed gemaakte western. Oké, de Comanches zien er dan niet als Comanches uit , maar laten we het er maar op houden dat het een afgesplitste stam is. De karakters zijn sterk uitgewerkte, waarvan vooral de relatie tussen de onberekenbare personages van Scott en Akins voor zeer spannende en onverwachte momenten zorgt. De hele film door is er mooi gebruik gemaakt van de bijzondere rotsformaties die de Alabama Hills bieden. Een dikke voldoende.

Blu-ray review: http://www.dvdbeaver.com/film5/blu-ray_reviews_73/comanche_station_blu-ray.htm

De DVD van "Comanche Station" in de Budd Boetticher boxset is gerestaureerd, althans de kleuren zijn in balans. Op de Duitse Blu-ray is het geluid dan wel voller/dynamischer en is beeld stukken scherper en heeft diepte, maar de kleurbalans klopt niet, blauw domineert. Er is niet gerestaureerd, daardoor uiteindelijk toch minder genietbaar dan de DVD.

Los hiervan is het armoedige "kamp" van de Comanchen in Blu-ray wel erg goed te zien.

Nu viel mij ook ook op, dat het gebied waardoor Scott samen met de indianen naar hun kamp rijdt in het begin van de film, identiek is aan waar later in het verhaal hij wordt aangevallen door 2 van hen.

Aan de wel erg korte speelduur van "Comanche Station" kan ook de Blu-ray relesase niets veranderen.

Op de Blu-ray (met Wendecover trouwens ) staat een interview met een rebelse Budd Boetticher (heeft Duitse voorouders) in München. Geeft o.a. aan niets met moderne Westerns te hebben, met name Unforgiven van Eastwood. Dit staat haaks op het positieve commentaar van Eastwood op zijn filmerk op de DVD uit de boxset.

Net als vele andere oude films heb ik Comanche Station ooit in het grijze verleden gezien op 1 van de duitse of engelse tv zenders gezien. Dat is nu wel wat minder geworden en blij dat mijn collectie dan ook bijna onuitputtelijk gevuld is met o.a oude films. Het was net dat ik Comanche Station voor het eerst zag, kon mij helemaal niets meer herinneren. Ik vond het een goede actie western, mooi in beeld gebracht en prima verhaal. Heb mij er vanmiddag prima mee vermaakt. Van mij een 3.5

Script en uitwerking van de psychologie doen me denken aan Ride Lonesome (dat ik recentelijk zag) van dezelfde makers. In feite zou ik een deel van de woorden die ik daarover schreef hier kunnen herhalen. Het gaat hier evenzeer om een western met heel wat kwaliteiten. Ook hier is Randolph Scott op pad met een zootje ongeregeld aangevuld met een knappe dame die wel wat teweeg brengt. Ook hier is de interactie in het gezelschap eigenlijk interessanter dan de (toch welkome afwisseling) actie met hoogst ontevreden Comanche. Het motief van Randolph houdt opnieuw verband met een traumatisch verleden. Never change a winning team dus, en het werkt … opnieuw voor mij. De prachtige landschappen en eveneens majestueuze score krijg je er zomaar bij.

Toen Comanche Station in 1960 uitkwam, was de Amerikaanse western met romantische insteek al op sterven na dood. De laatste samenwerking tussen regisseur Budd Boetticher en Randolph Scott geeft daar duidelijk blijk van. Eens kwamen eerzaam stralende helden in het geweer tegen eenduidig onrecht. In deze film zijn het bedachtzame en melancholische personages die tussen hoop, deugdzaamheid en verdorvenheid laveren en niet eenduidig als goed of slecht zijn aan te merken.

Geen typische western met de bekende sjablonen. In dergelijke westerns is het vaak de inheemse bevolking die alle schuld moet dragen. In Comanche Station zijn zij juist slachtoffer van barbaarse scalpenjagers. Goed en slecht zijn in deze film geen gemakkelijk te plaatsen waarden. Randolph Scott is dan wel onmiskenbaar de held, maar presenteert zich toch vooral als een teleurgestelde tobber. Iemand die de hoop en de richting kwijt is en op zoek is naar een doel. Hij lijkt uitgerangeerd.

De enige constante factor is Ben Lane. Aan hem zijn alle nuanceringen die een andere vorm van western-beleving met zich mee brengt, voorbij gegaan. Hij speelt de ouderwetse antagonist. Gewoon een gemene schurk, waarover je niet eerst met jezelf in conclaaf hoeft om een waardeoordeel te kunnen vellen. Iemand waaraan je simpelweg een hekel kunt hebben. Hoewel ik hem liever wat gelaagder had gezien, was het gemak ook wel prettig.

Mooie fotografie. De landschappen zijn als schilderijen. Mooi van kleur en heel sereen. Schitterende achtergronden die vloeiend in elkaar overlopen en (misschien daardoor) niet teveel afleiden van het verhaal en de karakters. Een ingewikkeld verhaal heeft de film overigens niet. Interessante karakters heeft de film wel. Karakters die het waard zijn om nader onderzocht te worden. De film is daarvoor helaas te kort. Zonde.

Comanche Station is een prima western die zich niet al te zeer uitput in bekende conventies en clichés maar die de ambivalentie in de karakters opzoekt en tornt aan een al te romantisch beeld van het wilde westen.

Na The Tall T vandaag deze Boetticher western en ik zie overeenkomsten. We hebben twee mannen op leeftijd. Een goed en rechtschapen en een die een andere weg koos. Er is minmaal een jongeman die nu morele keuzes maakt en er is een vrouw die hulp nodig heeft. Deze vind ik goed, maar net wat minder dan de film van gisteren. Dat zit hem in het script dat gewoon een slagje minder sterk is. Maar ik hou van de doeltreffende regie, het compacte vertellen, de volwassen toon en de prima acteurs uit beide films en dan keek ik deze twee nog van ouderwetse DVD. Dankzij Indicator zijn veel van de westerns van Boetticher goed op blu ray te vinden. Dat is de volgende stap. Want meer wil ik er zien.