In de Verenigde Staten wordt jaarlijks een verkiezing van de beste moeder van het jaar gehouden. Zo’n dertig moeders uit het hele land verlaten huis en haard om deel te nemen aan de competitie en presenteren zich aan een jury. Een van hen wordt uiteindelijk gekozen tot 'supermoeder van het jaar' en wordt de vertegenwoordigster van alle moeders in het land.
Deze documentaire is echt alleen geschikt voor moeders van een bepaald soort (ja, ook liefst met hond en SUV erbij, zag ik) die ook graag zo’n prijs zouden verdienen en die zich daarbij ook nog eens kunnen vereenzelvigen met de kandidaten in deze docu ………….. pfff, het was echt niet om door te komen, zó saai. Je moet overigens gelovig zijn om mee te doen en er is nog nooit een lesbienne uitverkoren, werd verteld. Tsja…
En bijna elke vrouw in deze docu gaat huilen…. Why???
O, en vreselijk irritante muziek, veel te hard ten opzichte van het gesproken woord.
Ik geef niet snel 1.5, maar dit leek nog het meest op een nachtmerrie voor mij.
En dan bedoel ik niet zozeer deze documentaire an sich, dus Sarah Klein hoeft dat zeer zeker niet aangerekend te worden, alsmede wel de "American Mothers Inc.", de organisatie die deze belachelijke weerzinwekkende verkiezingen organiseren!
Je kan en mag pas meedoen als je lid bent van een kerk of synagoge, als je de God liefhebt en prijst.
Pure Discriminatie is het! Niks meer, niks minder!
Waarom, oh waarom zijn Amerikanen nog steeds zo gefixeerd op God en de zogenaamde Christelijke waarden en normen van de Founding Fathers???
Waar je overigens je vraagtekens bij kunt zetten, want er zijn geleerden die zeggen dat deze Founding Fathers juist interconfessioneel waren, dus hoezo "One nation, under God"...?!
Aanvulling: Hetgeen in de docu naar voren werd gebracht staat echt té ver weg van mij.
Men steekt de kop in het zand en leeft in een gecreëerd afgeschermd fantasiewereldje. Daar kan ik heel slecht tegen. Of zou het de bedoeling zijn om te lachen om zoveel absurditeit?
Ikzelf kan echt niet een nog hogere waardering vanuit mijn kant geven. De hele registratie leek overigens gewoon op een familiefilm, door een amateur filmer gedaan.
Een voordeel is dat zo'n docu blijkbaar wel de tongen losmaakt