Anna Karenina (2012)

Voor mij had dit experiment van dat half theater/half film niet veel meerwaarde. Weet niet precies waar het aan lag want het zag er wel erg kunstzinnig uit, waar ik normaal wel voor opensta. Liever had ik dit gezien als een iets conventioneler kostuumdrama. Daarbij ging het ook als een trein (wat dan wel weer toepasselijk was, gezien het verhaal, maar daardoor vergde het wel veel om alles bij te houden) en ironisch genoeg duurde de film daardoor juist erg lang, vooral in het begin stond ik bijna op het punt om em uit te zetten. Alles was in 1 constant rap tempo en ritme gefilmd. Er was nergens ruimte om te 'ademen'. Daardoor kwam het voor mij over alsof je heel snel door een plaatjesprent heen bladert.
'Leuk geprobeerd' klinkt misschien erg bot, maar het is wel een beetje hoe het op mij overkomt.
Toch wil ik ook een positief punt geven, en dat is dat het wel een feest voor het oog was.

Dit is nou niet bepaald een film waar ik dol op ben, maar het ziet er wel allemaal goed verzorgd uit voor een kostuum film. En Keira Knightley ziet er wel lekker uit in deze film, dat was dan ook zo'n beetje m'n grootste drijfveer om de film uit te kijken. Het is wel te doen maar niet voor herhaling vatbaar vind ik.

Ben wel een beetje fan van Keira Knightley (wat een pracht vrouw!!). Na King Arthur ben ik gelijk gaan kijken waar ze nog meer in speelde. Heb daarnaast ook nog Atonement gezien van haar. Beiden films beduidend beter dan deze film, maar goed een actrice kan een film lang niet altijd redden.

Om positief te beginnen. De film ziet er op blu ray fantastisch uit. Een waar mooi plaatje. Fotografisch gemaakt, met heel veel mooie shots die zo in het fotoalbum kunnen. Bij sommige scènes kreeg ik dat idee ook. Ga zo staan dan houden we deze even in close-up. Moet zeggen dat het zeker een meerwaarde heeft. Met de beeldvorming en kostuums zit het wel snor in deze film.

Het plot vond ik helaas wat minder. Het begon ook nog redelijk rommelig met de vele personages. Afijn daarna was wel duidelijk waar het om ging. De zijplotjes vond ik minder interessant. Met name die van Levin. Gewoon omdat dit er niet sterk uitkwam. Misschien hadden ze de film meer moeten focussen op Anna, Alexei en Vronski. En ook met meer spanning. Wat betreft het plot had ik voor een hele andere wending gegooid waardoor het geheel veel meer in balans zou komen. Helaas!!

Men koos voor harmonische toneelachtige taferelen. Was nog bijna een musical geworden. Hadden ze misschien beter kunnen doen met die geschakelde momenten. De hond moest weg dus handen omhoog en de hond wordt weggehaald. Sigaret niet meer nodig hand omhoog en sigaret verdwijnt in asbak. En deze momenten zagen we (helaas) veel voorbij komen. Nee dat was het niet.

Voor een goed plot met sterke dialogen moet je deze film niet bekijken. Wie houdt van mooie vormgevingen, prachtige kostuums, mooie beelden, en een prachtige Keira Knighley komt aan zijn trekken.

Wauw, wat ziet deze film er prachtig uit. Fantastische composities, mooie beelden en tof gemonteerd. Het idee van het theater vond ik erg leuk bedacht en goed uitgewerkt. De bewegingen van de acteurs sloten hier uitstekend op aan. Dat het cinematografisch zo goed is heeft helaas ook een gevolg. Er is te weinig aandacht geweest voor het verhaal. Het verhaal zit namelijk te vol met personages die niet allemaal goed worden uitgewerkt, er gebeurt teveel en te film voelt aan als een lange zit. Weliswaar geen vervelende zit doordat de film een constant hoog niveau op visueel vlak heeft, maar de sleur raakt er op een gegeven moment wel aardig in. Achteraf blijft het gevoel van gemiste kans, misschien onterecht, hangen. Met een goed plot waarin de acteurs ook meer zichzelf kwijt kunnen in combinatie met deze manier van filmen en visuele composities creëren had er echt veel meer ingezeten, denk ik. 3.5*

Prachtige film; zit goed in elkaar. Leuk om een keer gezien te hebben.

Bij herziening is deze film me beter bevallen dan de eerste keer.
Ik meen me te herinneren dat ik toen moe was – wat nooit gunstig is bij een kostuumdrama- en ik soms wat moeite had met de vorm waarin de vertelling is gegoten; ik had het destijds liever wat conventioneler gezien.

Bij nader inzien ben ik juist zeer te spreken over de bijzondere vormgeving. Het gebruik van overduidelijke decorstukken, toneelmatige scènes die vloeiend overgaan in realistische achtergronden en andersom, personages die bevriezen in hun beweging; ik vind het ronduit prachtig gemaakt. Knightley is geboren voor dit soort rollen. Gleeson, die me vorige keer nog totaal niks zei, herkende ik nu van Ex Machina. Enige storende factor is en blijft die Aaron Johnson als de man om wie het allemaal draait; volkomen onbegrijpelijk dat zo’n oncharismatische dweil gecast is als “object of desire” waar iemand alles voor opgeeft. Zo zonde van die geblondeerde clown want zonder hem was dit ongetwijfeld een van mijn grootste favorieten in dit genre geworden.