Simon Killer (2012)

Goede film, met een nog betere muziek keuze.

''It takes a muscle to fall in Love'', in combinatie met de eerste dans scene

De tweede meevaller vandaag. Ik hou namelijk wel van films als dit. Lange, trage, strak gekadreerde shots, sterk kleurgebruik, rustige, passende muziek (met een paar uitzonderingen), maar vooral een zeer boeiend hoofdpersonage die, zoals Apollinisch ook al aangaf, zowaar een realistische psychopaat neerzet - niet één die mensen in stukken hakt, maar daarom niets minder naar. De opening van de film vond ik slecht, haar einde liet me onbevredigd en de film wordt geen moment echt geweldig, maar verder is dit gewoon mijn ding. 3.5*

(De poster is trouwens ook erg mooi - al had het oog eigenlijk íets meer naar links gemoeten.)

Besteld!

Niet heel boeiend.

Kende Campos niet, maar op basis van deze film is er weinig drang om z'n werk (één film, maar soit) verder op te zoeken. Hoewel hij allicht een dappere poging doet, komt het vaak wat amateuristisch over.

Corbet/Simon is een enorm probleem voor deze film. Vervelend personage, niet omdat hij een naar personage is, maar eerder omdat het nogal een lompe lamzak is. Vond Simon dan ook niet geweldig geloofwaardig overkomen, naast dat hij nogal laks neergezet wordt. Had er serieus moeite mee dat hij iedereen nogal makkelijk een loer kon draaien, zelfs al begeeft hij zich niet tussen de meest intelligente mensen.

Vond het visueel ook maar magertjes. Flauwe filters, matig camerawerk en een paar schuchtere pogingen op iets alternatiever over te komen. Versterkt door een enorme kutsoundtrack. Lamlendige popmuziek die de sfeer verder verbrodt. Best jammer want Campos z'n aanpak had best kunnen werken, mits iets meer durf getoond werd.

Wel fijn dat er de hele film iets mysterieus rond Simon's personage blijft hangen, maar daar had veel meer mee gedaan kunnen worden. Het blijft allemaal iets te cliché en Campos kleurt teveel binnen de lijntjes. Einde, hoewel effectief voor het mysterie, was dan ook niet helemaal bevredigend. Had het liever wat slechter zien aflopen met Simon

De potentie is er, maar Campos moet nog aardig wat extra spekjes eten vooraleer ik hem als serieus regisseur kan gaan zien.

2.0*

Kon mij niet bekoren. Meer dan boeiend onderwerp, maar niet genoeg uitgediept. Eerste 30-45 minuten rete saai, waarna de film eindelijk begon te draaien. Laatste half uur is veruit het interessantst, maar had nog veel verder uitgediept kunnen worden. Blijft allemaal té oppervlakkig.

Mijn laatste stem dit jaar...

Na het zien van de onderhuidse Afterschool van Campos, wou ik nu toch echt wel Simon Killer gaan zien (waar ik al langer benieuwd naar was) En deze is toch nog wel een stuk subtieler, onschuldig lijkender en onderhuidser dan Campos voorganger.

Je weet al meteen bij het begin dat Simon, een jongen die niet weet hoe hij met de breuk van zijn voormalige relatie om moet gaan en waarschijnlijk een trip naar Parijs als oplossing ziet om zijn hoofd leeg te maken, al iets duisters in zijn schild heeft, maar in het begin lijkt dat er totaal niet op en weet Campos dat voor Simon nog veel dieper weg te stoppen dan Robert uit Afterschool. Afijn, Simon zoekt zijn heil in Parijs, maar komt echter niet verder dan doelloos door de nachtelijke straten te zwerven, hier en daar wat wrok te uiten bij Franse jongens die hem lopen te fucken, af te trekken bij neppe-camsex op zijn laptop, en uiteraard ook door maar eens zijn libido van een typische 20-er kwijt te kunnen bij de eerste de beste bordeel, waar hij zich meteen al aangetrokken voelt door een iets oudere prostituee Victoria, waarbij we een experimentele love story van een 20-er voorgeschoteld krijgen, die wel meer lijkt te zien in haar. Hier zou je nog denken van; wat zou er nou mis zijn met Simon, maar dat veranderd al gouw als Victoria een soort van aanval krijgt, en Simon zich daar maar niks van aantrekt en gaat daten met een andere meid die hij in de metro heeft ontmoet, en dan is dit nog maar het topje van de ijsberg. De werkelijke conclusie word maar in een paar flitsbeelden vertoond en die zijn ziek, behoorlijk ziek. Gewoon het idee alleen al!

En dat is waar het bij dit soort films ook om gaat. Dat een onschuldig lijkende jongen gewoon zo gevoelloos en gestoord kan zijn en dat Campos nu ook het op zo'n manier kan neerzetten dat je zoiets niet van hem kan verwachten. Ook die shot bij die urinoir waarbij hij grijnst naar de camera, die voicemail scene bij zijn moeder, en dat stukje bij de douane zijn ook momenten om kippevel te krijgen. Je maakt gewoonweg kennis met een zieke denkwijze van een zieke geest, die ondertussen ook zijn gevoelens ervoor wegstopt.

De film opzich had ook een lekker ijskoud sfeertje en de film moet het kwa locatie's vooral denken aan de donkerste uithoeken van een romantisch Parijs. Ook is alles lekker soundtrackloos waardoor het allemaal weer behoorlijk realistisch aanvoeld. De aanwezige soundtrack's (in bijvoorbeeld een nachtclub) zijn helemaal nog niet zo slecht zoals hierboven beschreven word.

Opnieuw gewoonweg weer een behoorlijke rake film van Campos. Ik ben benieuwd wat zijn volgende project word.

4,5*

Beste film over Joran van der Sloot tot nu toe.

grote poster gevonden en aangepast

Een matige drama/thriller film...

Redelijk verhaal...

Wel gaat over seks/neuken...

Redelijk acteerwerk...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Geen moeite waard...

Niet eens een vreemde parallel inderdaad.

Goeie film waarin een net afgestudeerde Amerikaan in Parijs een prostituee ontmoet. Een film met een vrij verontrustende sfeer. Vooral ook omdat je niet weet waar het allemaal naar toe gaat, maar het hoofdpersonage is boeiend waardoor je toch blijft kijken. Een aparte cameravoering met redelijk lange takes.

Ik had eerlijk gezegd nooit gehoord van deze film, maar zag hem toevallig op de zender Film1 (daarvoor vind ik dat wel een leuke zender, want die zenden geregeld films uit welke ik normaliter niet pindakaas maar toch goed zijn).

Hoeveel het verhaal (een puur drama) het verhaal niet echt geweldig is, wist de film me toch te boeien vanwege de sfeer en ook vanwege het vele aanwezige bloot in de vorm van de fraaie Mati Diop (fraai achterwerk). De scene waarbij hoofdrolspeler Brady Corbet in zijn kont werd genomen met een duim van Mati Diop was wel apart.

Ook is de film lekker open en heeft het geen voorspelbaar verloop. Het verhaal is hier en daar wel wat langdradig en soms ook wat traag (zeker in het eerste uur). Ook zijn de dialogen vaak te lang en niet bepaald boeiend. De cast (waar ik nog nooit van gehoord had) is niet hoogstaand, maar ze deden het wel aardig voor een film als deze.

Al met al best een aardige film om eens gezien te hebben, maar het is zeker geen hoogvlieger en waarschijnlijk ben ik hem ook weer snel vergeten.

P.S. het vergelijk met Joran van der Sloot (hij leek er zelfs een beetje op) is nog niet eens zo gek.

Vaardig gemaakte film over een Amerikaanse jongeman die Parijs bezoekt. Ogenschijnlijk een doodnormale jongen, een tikkeltje saai zelfs en wat hem overkomt kan iedereen gebeuren. De manier waarop hij met de zaken om gaat is echter tamelijk bijzonder en pathetisch te noemen.

Tijdens het kijken verontrust zijn gedrag de kijker meer en meer.

Interessante en fijne film voor de zintuigen.

Teleurstelling na Campos' uitstekende debuut, al zijn de enige kritiekpunten die ik kan bedenken zaken die ik normaal non-argumenten vind. Ten eerste de hier al geuite vraag naar meer dramatische, soap-achtige ontwikkelingen: stiekem zat ik er hier ook op te hopen, terwijl ik normaal echt een fan ben van films vol 'uneventfulness' die veel vragen onbeantwoord laten. Geen goed teken. Ten tweede: ongeloofwaardige handelingen van personages. Normaal hecht ik er weinig belang aan, hier stoorde het me toch wel enigszins: zo'n 'street smart' hoertje moet toch wel beter weten dan zomaar mee te gaan in het totaal achterlijke plan van Simon? Misschien is het beste besluit dat de film, om welke reden dan ook, gewoon weinig indruk op me gemaakt heeft? Enkel de aanhoudende beltoon van Simon op een eind, polyfone Samsung deuntjes hebben nog nooit zo fatalistisch geklonken, zal me nog wel even bijblijven.

Nog nooit van deze film gehoord..tot nu,binnenkort eens kijken.

Eigenaardig werkje. Lastig te beoordelen ook. Als drama vind ik het toch net iets te vaag. Als karakterstudie vind ik het net niet helemaal goed uit de voeten komen. En voor een abstract relaas is het weer net iets te nuchter. Het sounddesign werkt storend en overbodig. Kleurgebruik gelukkig zeer creatief mee omgesprongen. Maar wat kan die jongen acteren zeg, niet normaal goed. 3.25*

Fraaie schets van een - voor de verandering - realistische sociopaat. Vond hem nét wel geloofwaardig overkomen. Aanvankelijk heb je nog weinig notie van wat er zich schuilhoud achter zijn façade, mede door zijn nogal klungelige gestalte, maar gaandeweg kom je erachter dat hij 't één en 't ander in z'n schild voert. Sterk acteerwerk van Corbet; de film leunt grotendeels op zijn verdienstelijke prestatie.

Visueel is het ook wel aardig: fraai gekadreerde shots en bij wijlen beklemmende dicht-op-de-huid filmerij wisselen elkaar af. De muziek is echter van wisselende kwaliteit; sommige nummertjes konden er nog mee door, maar van de nogal dissonerende reutelpop die er lukraak tegenaan gesmeten leek te zijn werd ik niet warm of koud. Toch wel een kritiekpuntje in deze verder sterke film.

Kleine 3,5*.

Positieve punten zijn de verontrustende sfeer, het camerawerk en het acteerwerk in een interessant verhaal dat helaas naar het einde toe niet kan brengen waarop je zit te wachten. Je ziet dan wel flitsen van bepaalde gebeurtenissen , maar uiteindelijk blijft het allemaal dan wat braafjes en je hebt precies het gevoel dat de film als geheel niet wordt afgerond. Jammer. Zou toch wat meer gezien willen hebben van Simon. Het camerawerk is prima, vooral de nachtelijke scènes in Parijs, de lange achtervolgingen waarbij de acteurs als het ware de camera in hun nek voelen. Brady speelt zijn rol als Simon goed, maar ook Mati Diop en Constance Rousseau vond ik aardig spelen. Uiteindelijk bleef ik wat op mijn honger zitten. 5/10

Zonderling psychologisch drama wekt interesse met een ongebruikelijk hoofdpersonage, diens zonderlinge relatie met een prostituee en de expliciete - en bewust ongemakkelijke - seksscènes. de net afgestudeerde Simon reist naar Parijs in de hoop zijn emotionele en seksuele frustratie over het einde van een langdurige relatie te verwerken. Regisseur Antonio Campos weet een claustrofobische, beklemmende sfeer te bewerkstelligen maar laat je als kijker uiteindelijk toch gefrustreerd achter omdat het nergens toe leidt. Het valt niet mee om je te identificeren met het zich vaak afstotelijk gedragende hoofdpersonage en hoewel er op Brady Corbets spel weinig valt aan te merken, geeft Campos onvoldoende inzicht in de redenen voor Simons gedrag.