Asmaa (2011)

Ik kende de Tunesische actrice Hend Sabry van haar mooie rol in Omaret Yakobean (2006). Ook in deze film is ze opvallend bezig als de zieke vrouw van middelbare leeftijd, die niet meer dan een eenvoudige routineoperatie nodig heeft, maar door dokters niet geholpen wordt omdat die bang zijn van haar HIV-besmetting. Daardoor komt ze klem te zitten tussen enerzijds haar stilzwijgen vanwege haar traditionele omgeving en anderzijds een televisiestation, dat bereid is haar geval aan een groot publiek te tonen met alle mogelijke, niet te voorspellen repercussies van dien.

Regisseur Salama slaagt er in om op kundige wijze de tegenstelling tussen de levenslustige vrouw van vóór de besmetting te tonen en het droevig hoopje tobbende ellende van na de besmetting.
Een mooie, maar tragische film, geïnspireerd door waargebeurde feiten.

P.S. De titel is verkeerd getranslitereerd vanuit het Arabisch. Moet zijn: Asma'a (met een apostrof)!

Mooie film, knappe acteerprestaties. De film brengt genoeg spanning en drama met zch mee.
Het slot van de film brengt een opvallende nuance. Ik blijf hierdoor met vragen zitten. Waarom is er voor gekozen de film niet geheel waarheidsgetrouw te laten zijn? Ik kan er alleen naar gissen. Door de film zo te laten verlopen krijgt de film geen geweldadig einde (met opstanden, rellen etc), maar wordt wel het belang van openheid over het onderwerp gediend.

In werkelijkheid lijkt het verhaal veel sneuer te zijn verlopen: geen openheid, een geanonimiseerd interview. Over eventuele opstanden heb ik geen weet. Met een ander einde zou deze hiv film een te grote bom (hebben) laten barsten in het toch al verhitte Egyptische klimaat.

Op een knappe manier worden traditionele waarden gekoppeld aan het verhaal van een hiv-patiënte die buitenspel wordt gezet. Daarmee zet het een beeld neer van een vrouw die alles volgens de regels doet, maar die juist daardoor in een positie komt dat haar schade wordt berokkend. Bijna Kafka. In dat opzicht is het jammer dat ze het echte verhaal teveel verfraaid hebben om van Asma'a meer een heldin te maken. Was wat mij betreft niet nodig geweest, maar misschien is het een culturele vereiste wanneer iets aan de kaak gesteld moet worden?

Interessant trouwens dat veel Egyptische regisseurs ook de mensen zijn die achter de eerste revolutie hebben gestaan. Hun wens voor een nieuw Egypte wordt ook voelbaar in de beladen topics die zij aansnijden en de nadruk die zij leggen op uitgesproken vrouwelijke perspectieven.