678 (2010)

Seksuele intimidatie van vrouwen in een moslimland. Het is even wennen, maar al snel grijpen de gebeurtenissen je zo aan dat de omgeving er verder weinig toe doet. Door met de camera bovenop de voorvallen te zitten heeft regisseur Mohamed Diab een boeiende en aangrijpende film gemaakt.

Mooie bekroonde hoofdrollen van de drie vrouwen in kwestie, in het bijzonder van Boshra, naar verluidt een gevierde ster in Egypte. Ook de rol van de politie-inspecteur (Maged El Kidwany) mag er zijn, al vind ik de poging om via zijn humor de zaak enigszins te relativeren wat misplaatst. Maar het is een bekend fenomeen dat overal ter wereld mannen proberen om seksuele intimidatie t.o.v. vrouwen niet erg serieus te nemen.

Samengevat: een indringende film over een probleem, dat in de hedendaagse machowereld alleen maar schrijnender lijkt te worden. Overigens kon regisseur Diab niet aanwezig zijn bij de Europese première van zijn film in maart 2011, omdat hij toen op het Tahrirplein in Cairo aan het demonstreren was tegen Mubarak.

Helemaal gelijk. Ik heb talloze Hollywoodfilms gezien (die zowel over het verleden, als het heden gaan) waarin kritiek wordt geuit op het feit dat de klachten van vrouwen die (seksueel) mishandeld zijn met een korreltje zout genomen worden en het heel lang duurt, voordat zij serieus worden genomen. O ja, de films gaan dan ook over de 'progressieve' VS.

Krachtig statement tegen seksuele intimidatie en hoe dit kan ontstaan binnen de Egyptische maatschappij. Wat ik knap vind is hoe het enerzijds de manier waarop er naar aangerande vrouwen wordt gekeken ter discussie weet te stellen, maar hoe het anderzijds de mannelijke kijker afdwingt om na te denken over de gevolgen van zijn handelen. Taboedoorbrekend, maar op een dermate luchtige manier dat het niet te zwaar op de hand wordt.

Wat een film... wat een film... poeh. IN-DRUK-WEKKEND! stond er echt van te kijken (letterlijk en figuurlijk) zou hem bijna in mijn "top 10 films" willen plaatsen. Acteerwerk is bovendien ook uitermate goed!

De harde waarheid.

*4

Vindt dit nogal een man onvriendelijke film en radicaal feministisch, je steekt mannen niet in hun ballen en je gaat het al zeker niet verheerlijken

Als je het al radicaal feministisch noemt als je weerbaarder wordt tegen handtastelijke mannen...

daarnaast plegen vrouwen ook seksuele intimitatie jegens mannen en als mannen hier aangifte van doen worden ze weggelachen.

Donkerwoud, dat je weerbaar bent, alla maar dat geeft je zeker niet het recht mannen ik hun ballen te steken!

Dat ben ik dan ook met je eens. Maar seksuele intimidatie is in Egypte echt een probleem en deze film probeert dat op een luchtige manier ter sprake te brengen.

Vindt dit verre van een luchtige film, het roep regelrecht op tot agressie jegens mannen!

Moet je je eens voorstellen wat er aan agressie naar vrouwen wordt opgeroepen in de meeste films. -_-

Natuurlijk niet, maar het gaat erom dat seksuele intimidatie pas vrij recent serieus genomen wordt als iets waar juridische stappen tegen ondernomen kunnen worden. De film eindigt niet zonder reden met een rechtszaak i.p.v. dat mannen alleen maar tussen hun benen worden gestoken. Deze film was ongezien in de Egyptische cinema omdat het onderwerp geheel onbesproken bleef, terwijl het een issue is waar Egyptische vrouwen massaal mee te maken hebben.

De wrange ironie is dat deze film vlak voor de revolutie is uitgekomen, terwijl er tijdens en na de revolutie massaal aanrandingen zijn geweest. Zo belangrijk is dus de boodschap dat je als vent met je tengels van vrouwen afblijft als die er niet om vragen. En als een aanrander daar geen boodschap aan heeft, dan laat ik er verder geen traantje om als er een scherp object op een bepaalde plek terechtkomt.

Je respons lijkt een dubbele standaard, dus als een vrouw mij aanrandt moet ik maar een mes in haar onderbuik steken. Eigen rechter spelen lijkt me niet verstandig. Criminelen dienen opgesloten te worden maar ze voor hun leven verminken gaat mij echt te ver.

En dat gebeurde dus niet, want aanranders werden niet als criminelen gezien. Dat bespreekt deze film en het is geenszins alleen een pleidooi voor eigen rechter spelen. Iets moet wel gezien worden als strafbaar om de rechtsgang in gang te kunnen zetten.

Dat vind ik ook. Maar als niemand jou serieus neemt en je klacht wat lacherig wordt afgedaan, dan kan ik me voorstellen dat op een gegeven moment de spreekwoordelijke druppel de emmer doet overlopen en dat je het heft radicaal in eigen handen neemt. Zou ik uiteindelijk ook doen, denk ik, want het is per saldo niet mis wat vrouwen allemaal overkomt.

Intimidatie en agressie tov vrouwen in een wereld waar de maatschappij de man meer "vrijheden" toekent dan de vrouw, ook binnen het huwelijk.

Indrukmakend bovenal is dat overheden de agressie dulden (ook al zijn ze overtuigd van het machtsmisbruik) en in het beste geval de zaak laten rusten en de vrouwen er van trachten te overtuigen dat ze er zo best van af komen.

Kenmerkend is ook dat naastbestaanden van de slachtoffers, omwille van de eer en eventuele nefaste opschudding, die zienswijze delen.

Sterke film. Goede, overtuigende acts.

Tijden veranderen, zelfs in Egypte: Egyptian Female Wins Her Case Against a Harasser in Determination to Fight Sexual Harassment | Egyptian Streets - egyptianstreets.com

Fijne benadering van seksuele intimidatie in de arabische wereld. Ik ben blij dat ze het niet op de kap van de godsdienst hebben gestoken. Dat was maar al te makkelijk geweest. Hier zijn het ongepaste manieren die hardnekkig ingebakken zijn in de arabische cultuur. De film gaat over drie vrouwen die niet van plan zijn om zich nog langer zwijgend te laten betasten door opdringerige mannen. Fayza, die dagelijks de bus neemt naar haar werk, deelt messteken uit aan haar belagers. Nelly, die droomt van een standup comedy carrière, brengt een aanvaller voor het gerecht en maakt de zaak publiek. De derde, Seba, wordt aangerand op een voetbalwedstrijd. Ruchtbaarheid geven aan de problematiek in een mannelijke wereld is verder niet evident, zeker wanneer er weinig steun en begrip uit hun directe omgeving komt. De film stuurt duidelijk aan op meer respect en meer rechten in het voordeel van de vrouw.

Sociaal, relevant en helaas nog altijd actueel drama over drie Egyptische vrouwen met verschillende achtergronden die elk te maken hebben met seksuele discriminatie en intimidatie. Nelly [Nahed El Seba] is een ambitieuze stand-up komiek wiens grappen over de rol van de vrouw in Egypte in het verkeerde keelgat vallen en van haar ervaren broer het advies krijgt om haar humor aan te passen aan de wensen van haar uitsluitend mannelijke publiek. Fayzah [Bushra] is getrouwd met Adel [Basem Samrah] die zeer traditionele ideeën heeft over de relatie tussen man en vrouw. In buslijn 678 naar Cairo wordt Fayzah regelmatig onzedelijk betast door mannelijke passagiers. Zij zoekt hulp bij de vrijgevochten TV-persoonlijkheid Seba [Nelly Karim] die Nelly een wat onbezonnen advies geeft. De paden van deze vrouwen kruizen elkaar wanneer Fayzah besluit Seba's advies ter harte te nemen en daarmee een maatschappelijke rel veroorzaakt. De drie hoofdrolspelers zijn uitstekend en Diab maakt op effectieve wijze gebruik van authentieke locaties.

Ik weet niet hoe het er momenteel aan toe gaat in Egypte, maar het is duidelijk dat het negeren van seksuele intimidatie een institutioneel probleem is dat je niet zomaar met een wetswijziging oplost. Daar gaat minstens een generatie over. Het is een Selffulfilling prophecy waarbij de “onschuld” van de man toch gecamoufleerd dient te worden door het bedekken van de vrouw zodat er geen onreine gedachten kúnnen ontstaan. Al die daar van afwijkt - de vrouw bedoel ik dan - zoekt het vervolgens zelf...

Ik vond het alvast een sterk eerste deel van de film. Vooral de prima montage viel op waarbij diverse scènes werden herhaald en de losse scènes mooi in elkaar overvloeiden alsof de regisseur wou aantonen dat seksuele intimidatie erg alledaags was. Die lijn werd niet doorgetrokken in de film, maar het plot bleef onderhoudend.

Acteerwerk is naturel. Prima gedaan en ook de sfeer van de grootstad Caïro komt goed tot uiting. Ook de verhalen van de drie vrouwen komen goed tot hun recht en beslaan iedere Egyptische vrouw, arm of rijk. Een film met een duidelijk standpunt en boodschap. Interessant!