Tou Ze (2011)

Won in Venetië de prijs voor beste actrice (Deanie Ip). Aangekocht door Cinemien en te zien op het IFFR (2012). Dit lijkt me een uitstekend begin om met het oeuvre van Ann Hui te beginnen.

Vanmiddag gezien... een mooie en eerlijke film met soms een lach en soms ontroering, net zoals het echte leven.

Zoals gezegd, perfecte balans tussen humor en ontroering. Het oude vrouwtje was ontzettend aandoenlijk wat het onvermijdelijke einde des te pijnlijk maakt. Hele mooie film.

Mooie film hoor.

Mooi geschoten met veel spiegeling in de shots en blurry voor- en achtergronden. Het verhaaltje is simpel maar soms best ontroerend en de aceurs zijn erg goed bezig. Het is alweer een tijdje geleden dat ik Andy Lau heb zien spelen, maar dat is altijd een garantie voor topprestaties.

Ingetogen Aziatisch drama in zijn puurste vorm. dikke 3.5*

A Simple Life is bijna, je hoeft de toon maar een beetje anders te leggen, een enorme sentimentele draak. Maar het is zo heerlijk klein, oprecht en bescheiden verfilmd en ontwijkt echt alle valkuilen waardoor er juist een heel mooie, warme feelgoodfilm overblijft Niets wordt te dik aangezet of dramatisch uitgemolken. De grapjes zijn teder en lief en nergens geforceerd. Schitterende hoofdrollen van Lau en Yip maken het af. Kan met de juiste promotie en word of mouth een filmhuishit worden, want is voor een groot publiek.

4.0*

Wel bijzonder om dagelijks te werken met mensen die een beroerte doormaken, en daar onverwacht in de eerste IFFR-film van dit jaar ook weer op te stuiten. Maar dan wel in een andere cultuur en vanuit een ander perspectief. Mooi, ingetogen drama, dat misschien net wat teveel voortkabbelt om echt veel indruk te maken. 3*

Trailer (YouTube)

16 augustus in de bios (Cinemien)

Hartverwarmend, aanrader!

*3.5

mooie film! "Hartverwarmend" is op zijn plaats bij deze film.

A Simple Life is simpelweg te simpel. Een Aziatisch vrouwtje voelt zich niet fit genoeg en besluit om een bejaardentehuis op te zoeken. Daarbij krijgt ze soms bezoek van haar goede vriend waarmee ze een frisse neus kan halen. De bewoners om haar heen blijven op de achtergrond en het draait hoofdzakelijk om de band tussen de twee. Ik denk dat de 45-plussers voor mij in de zaal een hoop plezier hebben gehad met de rijst, het kunstgebit en de lieve poes. Uitgangspunt is best oké maar ik vond die wandelingen en de inhoudsloze gesprekken lichtelijk vermoeiend worden. Misschien ben ik niet emotioneel genoeg.

Een simpel leven in een simpele film. Ik ben het eigenlijk in alles eens met Starbright Boy en waardeerde dit vooral door zijn warme en oprechte toon, evenals door de acteurs. Ann Hui weet telkens net te vermijden dat het te sentimenteel of gemakkelijk wordt en alles komt natuurlijk over, inclusief de vele grapjes die de boel moeten opleven. Verder trouwens ook hulde voor de manier waarop het verzorgingstehuis wordt afgebeeld, inclusief het gedrag van de oudjes. Het deed me heel erg denken aan het verzorgingstehuis waar mijn oma in zit en dat helpt de geloofwaardigheid automatisch te verhogen.

Toch kom ik een stuk lager uit dan Starbright Boy. Lang stevende dit af op een solide score van 3,5*, maar ik ga toch voor een halve ster lager. Het duurde me simpelweg allemaal te lang. Voor een klein anderhalf uur heeft dit genoeg te bieden, maar het is zo'n simpele film met zo weinig diepgang en zo weinig werkelijk pijnlijke gebeurtenissen dat het luchtige sfeertje niet genoeg is om te blijven boeien. Niet dat het saai werd, maar op een gegeven moment had ik het wel gezien en was het punt meer dan duidelijk, maar ging het nog aardig lang door. De laatste aftakeling van A Tao ging ook wel erg snel, als daar meer focus op had gezeten was het misschien beter geweest. Ik weet dat het een onderdeel van de charme is van A Simple Life om de personages niet te laten klagen of echt te laten merken dat ze pijn lijden, maar ik denk dat er in werkelijkheid toch wel wat meer pijn in gezeten zou moeten hebben.
3*

A Simple Life is uiteindelijk een ontroerende en oprechte film geworden die subtiel schrijende zaken aan de kaart stelt zoals wat wij moeten doen met onze (groot)ouders als ze een bepaalde leeftijd hebben bereikt. Maar ook zoiets als eenzaamheid en vervreemding wordt heel delicaat in beeld gebracht. In zekere zin confronterend en vol met gewetensvragen maar je moet er wel open voor staan.

In maart was er The Best Exotic Marigold Hotel (**½), begin juli Tous Ensemble (***), eind juli Volcano (***½), eind augusus A Simple Life (****) en midden november krijgen we het 'Magnum Opus' Amour.

Draait op Film by the Sea, toch maar meepikken.

Tja.

Van de tientallen films die elk jaar in China gemaakt worden moeten ze deze natuurlijk weer uitkiezen om naar hier te halen. Niet dat het een slechte film is, maar China heeft ondertussen toch echt wel wat meer te bieden.

Eenvoudig filmpje inderdaad, met twee goeie hoofdrolspelers, een luchtig verhaaltje, een minimum aan drama en dat alles erg keurig in beeld gebracht. Net niet minimalistisch genoeg, maar gelukkig ook geen sentimentele draak.

Wel vroeg ik me af of er geen overkoepelend moraaltje achter deze film schuilt. HK kampt geloof ik ook wel met een ouderdomsprobleem en hoewel deze film er absoluut geen pretpark van maakt, is de band tussen Ah Tao en Roger wel érg close en went Ah Tao wel érg snel aan haar omgeving. Als in "kinderen, zorg goed voor jullie ouders en ouders, vrees het ouderentehuis niet". Vond het er soms net iets te dik opliggen.

Verder keurig dat Hui het drama op het einde niet uitgestreken heeft. Daar was het absoluut de film niet naar en dat soort sentimentele nonsens mag dan ook gewoon in Hollywood blijven. Verder weinig te klagen over dit filmpje, behalve dan dat het best wat spannender had gemogen. Het is allemaal iets te afgeborsteld.

(Wel leuke cameos van Anthony Wong - alweer - en Chapman To, maar vooral Tsui Hark en Sammo Hung in het begin van de film)

3.0*

Op 10 januari deze geen zien in 'De andere film' in Brugge. Dit wordt dan ook men eerste film van 2013.

Nog een aanrader is het Turkse pareltje Pandora's Box

Jep, onlangs gezien. Maar net als eerder werk van Yesim Ustaoglu was ik daar ook niet heel erg over te spreken. Geef mij maar Away From Her om een wat oudere titel te noemen.

Away from her is inderdaad ook heel mooi.

Goeie film over een oude huishoudster die na 60 jaar dienst bij een familie besluit haar resterende dagen in een bejaardentehuis door te brengen. De focus ligt op de relatie tussen de oude vrouw en de zoon van de familie. Subtiel grappig en ontroerend. Een rustig tempo en een mooie ingetogen rol van Deannie Yip.

Een redelijke dramafilm...

Redelijk verhaal, minder spannend...

Wel een waargebeurd verhaal...

Prima acteerwerk...

Bekende acteur Andy Lau...

Prima achtergrond geluid/

muziek (Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit...

Goede film met herkenbare toestanden, zekerlijk voor diegenen die op één of andere manier reeds konden vaststellen hoe intriest en zo ver verwijderd van de waarden van het vorige leven, een verblijf in een home voor bejaarden voor de betrokkenen kan overkomen.

Aldus niet zonder emotie en beslist knap geacteerd.

Verdienste ligt beslist in de eenvoud van het verhaal dat af en toe plaats heeft voor even eenvoudige humor maar het accent toch legt op de menselijke band die beide hoofdperonages bindt.

Vond het een ontroerende film, waarin heel simpel (inderdaad) het leven word uitgebeeld. De band tussen de oude vrouw en de man waar ze altijd voor gewerkt heeft is zeer geloofwaardig en heeft zowel iets moois als iets triest. Triest omdat het toch wel schrijnend is om de vrouw te zien afglijden en de omstandigheden waarin ze moet leven, mooi omdat hij met zijn aanwezigheid haar weer een beetje geluk kan geven.

Ik miste uiteindelijk wel de echte diepgang op het einde, wat voor mijn gevoel erg snel werd afgeraffeld. Jammer, maar verder een uitstekende en ontroerende film waar ik zeker van heb genoten.

4*

8/10 (IMDB)

Ontzettend saaie film, die ook nog eens te lang duurt.

Rustig en oprecht overkomend filmpje zonder audiovisuele en verhaaltechnische toeters en bellen. Er zijn een paar aandoenlijke momenten maar een brok in de keel of een blijvende diepe indruk blijft uit terwijl ik dacht dat die wel zou komen, juist dankzij die eenvoud en 'nederigheid' van de vrouw. Misschien is het net iets te afstandelijk daarvoor.

Geweldig acteerwerk in een mooie, zorgvuldig opgebouwde film. Uiteindelijk is het geheel echter toch te saai en zijn er te weinig echt memorabele scènes om echt hoge ogen te gooien.

Kleine, fijne en warme film over een man die zijn huishoudster niet in de steek laat wanneer zij na een beroerte niet langer kan werken. Films met ouderen doen me vaak iets en dat is hier niet anders. De residentiële ouderenzorg lijkt me geprivatiseerd te zijn waardoor voor elke zorg een extra factuur wordt opgemaakt. Dit werd even aangehaald in de film, maar gelukkig lag al gauw de klemtoon op de intense relatie tussen Roger en Ah Tao.

Op zich weinig bijzonders, maar toch erg authentiek en sereen gemaakt. De mogelijke sentimenten werden grotendeels weggelaten waardoor de chemie tussen beide hoofdrolspelers de vrije loop kon krijgen. Misschien net dat tikkeltje gebrek aan vaart om er een topper van te maken. De film blijft iets te veel hangen in hetzelfde.

Wel eens een mooie film om een keer te bekijken. Zelf vond ik dat de film maar pas echt begon na 15 min. Maarja, verder stak het me niet tegen ofzo.