Bu Neng Shuo De. Mi Mi (2007)

ik vond het een hele mooie film

alleen ik snapte er soms niet veel van

een echte aanrader

4,5*

Het is een prachtige film.

Ik vind de piano stukjes echt fantastisch!

een 4.5!

Jay Chou ziet er nog steeds erg jong uit, hij is ondertussen toch al 28 jaar.

Hij doet het goed met zijn eerste film, hoewel er enkele dingen gewoon niet klopte volgens mij: ik verwijs graag naar hier.

Ik vind Jay echt een Uomo Universalis om het zo te zeggen. Hij kan alles . Bij deze film was hij: regisseur, acteur, singer/songwriter en pianist. Dat verdient een klein applaus.

De film zelf begint prachtig, lekker romantisch, mysterieus. Iets over de helft begint het melodrama, en dat was minder. Het einde klopte niet, en ben er niet tevreden van.

Leuk ook dat Jay Anthony Wong ook hier als vader laat spelen.

Superster Jay Chou kan alles, en daar hoort ook een film maken bij. Het plot uitleggen is de clou weggeven, ldus aten we het houden op een Taiwanese variant van een M Night Shyamalan film. Iets teveel overbodige scenes, maar het blijft erg onderhoudend, ook dankzij de mooie soundtrack. Gui Lun Mei, uit Blue Gate Crossing steelt de show. Leuk voor een keertje.

Fijne film.

Kende Chou verder niet zo, behalve dan uit enkele rolletjes in kleinere films. Hier laat hij toch zien dat hij veel meer in z'n mars heeft.

Eerste deel van de film is een aardig romantisch filmpje, pas in het tweede deel bloeit het echt helemaal open. Erg mooie draai wordt aan het verhaal gegeven, bollocks als er zaken niet "zouden kloppen". Heb de link van belchinees er even bijgenomen maar zie daar weinig interessante zaken staan eerlijk gezegd.

Overtuigt op alle vlakken, al is het geheel misschien net iets te licht. Verder mooie bijrol van Anthony Wong, altijd een plezier om bezig te zien.

4* en een uitgebreidere review

Chou heeft nog maar 3 grote rollen gespeeld, en dit is ook zijn beste prestatie.
Ik blijf er bij dat er dingen niet kloppen aan de film, maar dat kan ik zo nu niet meer opnoemen. Misschien maakt het allemaal niet uit en moet je gewoon naar de film kijken zonder teveel te denken bij heel het tijdreis-gebeuren.

Mooie review op je site trouwens

Tja, men spreekt niet voor niks van de tijdreis paradox. Voor zover ik op de hoogte ben kan het ook niet kloppen, wat je er ook van maakt.

Maar het is toch vooral wat je zegt, het is niet echt iets waar de film om draait, eerder een wat aparte catalysator om de film een mooie nieuwe wending te geven.

Ik was dan ook niet echt bezig met het verhaaltje erachter, eerder met de personages die de hoofdrol speelden.

Wat is de speelduur eigenlijk?

101 min.

Dank.

waar zou ik deze kunnen bestellen? Hij lijkt me echt geweldig

Topfilm! De muziek erin is zo ontzettend mooi, de acteerprestaties goed en het verhaal is ook weinig mis mee:)

moet je kijken dus

Ik bekeek deze film in de hoop 'n mooie soundtrack te ontdekken. Mijn hoop was terecht en er kwam nog wat extra bij. Even dacht ik dat het zo'n gespleten persoonlijkheid-verhaal zou worden maar door het tijdreis-gedoe werd het toch nog iets anders. Aangenaam verrast en het is wel eens leuk om onze Aziatische medemens op 't scherm te zien i.p.v. Brad Pitt en co.

mooie film en mooie drama romantiek

Ik zal wel een andere film gezien hebben; gekunstelde kinderromantiek dit. Jay Chou en Anthony Wong en enkele pianostukken redden de film van de totale ondergang.

Vrijwel elke scene wordt te dik aangezet. Vreselijk melig. Of 't nu de romantische melodieen zijn die echt elke scene begeleiden of de simplistische, mierzoete dialogen, of de vele uigebreide close-ups van de twee ooh(!) zo verliefde meiskes.... alles is too much! De magisch realistische twist na 70 minuten verandert verder niets aan die toon. Ook de twee actrices vallen door de mand.

Snel vergeten deze film.

De opening ingezet met dikke aangezette dramatisch zeikmuziek deden mij het ergste vermoeden; dat ik te doen zou krijgen met een on-Aziatisch oversentimenteel drama dat tot doel heeft de kijkers op het gevoel te spelen, waarbij de zakdoek sniff sniff.. ten slotte te voorschijn gehaald moest worden. Niet bij mij dus, de hoofdpersonages lieten mij Siberisch koud en het einde vond ik zelfs om te janken, zo simplistisch en ongeloofwaardig. Voor mij alle reden eigenlijk om dit drama het laagste cijfer te geven, maar het is de prachtige pianomuziek van Chopin die mij daar uiteindelijk van heeft weerhouden.

2,0*

Er zit geloof ik een enkel nummer van Chopin in, maar het merendeel komt toch van Jay Chou zelf. Inderdaad mooie soundtrack

Dat nam een onverwachte wending.

In het begin leek het er op, dat de plot vooral bestond als excuusje om een film met veel muziek te maken. Later bleek dat toch meer in balans te komen, al had ik het alternatief ook niet erg gevonden.

Lichtvoetige geschiedenis, met een fijne rol van Anthony Chau-Sang Wong die het luchtig houdt, wanneer het de zware kant dreigt op te gaan. Het comic relief duo deed wat mij betreft helaas meer kwaad dan goed.

In bovenstaande kritiek met betrekking tot het te dik aanzetten en oversentimentaliteit kan ik me persoonlijk niet vinden. Maar ik ben dan ook wel wat gewend op dat gebied.

Film met twee gezichten. Aanvankelijk is het een alleraardigst verhaal over de opbloeiende relatie tussen muziekstudenten, dat in het tweede deel van de film ondergedompeld wordt in een mystiek sausje. Dat doet de film geen goed. Het einde is om te huilen. Afgezien van de mooie soundtrack een matige film.