Hoewel al langer bekend is dat er vrijwel geen chocolade verkrijgbaar is zonder kinderarbeid en andere niet zo frisse praktijken, en deze documentaire in die zin dus enigszins oud nieuws brengt, laat het het werk nog eens zien dat deze praktijken nog steeds niet beëindigd zijn.
Hoewel het verhaal daartoe voldoende aanknopingspunten biedt, vond ik de uitwerking helaas wat minder geslaagd. De documentaire zou indrukwekkender zijn geweest als hij iets meer emotie had laten zien: de trieste verhalen achter de 'geroofde' kinderen, het harde leven op de planterijen, de ouders waarvan de kinderen kwijt zijn (was het echt waar dat sommige ouders hun kinderen met de mensenhandelaren mee stuurden om geld te verdienen?), of bijvoorbeeld een hereniging. Door wat meer drama in het plot te brengen was het verhaal een stuk indrukwekkender geworden, wat ook de maatschappelijke impact ten goede zou zijn gekomen.
Qua feitelijkheden miste ik ook een paar puntjes: zo vraag ik me bijvoorbeeld af hoe de kinderen behandeld worden op de plantages, en wat er met ze gebeurd als ze ouder zijn. In die zin verbaasde het me wel wat dat er helemaal geen mensen aan het woord kwamen die enige tijd op de planterijen hadden gewerkt als slaaf. Verder is de film echter wel overtuigend: bij de productie van chocolade wordt niet alleen gebruik gemaakt van kinderarbeid; deze kinderen worden ook nog eens ontvoerd en als slaven tewerk gesteld.