The American President (1995)

De film komt binnenkort weer op tv, erg leuk weer! Ik zal er zeker weer eens langszappen!
3.5 *

Ik ga hem toch maar eens kijken woensdag. Wordt in het tv weekblad van De Telegraaf met een 9 aangeduid! Lijkt mij veel te veel.

Nee, hoor. De film is juist een 10 waard! Het plot is dan wel wat eenvoudig, maar het zijn juist de dialogen die dit zo'n briljante film maken.

Het is een lekkere film om naar te kijken.
Niet hoogstaand maar zeker niet slecht...
Michael Douglas puike acteerwerk is goed voor een voldoende.
Meer vrouwenfilm dat wel..

3*

Een film over de Amerikaanse politiek is typisch iets voor vrouwen, ja.

Gisteravond weer eens gezien, het verhaal is simpel, weduwnaar president ontmoet nieuwe vlam. Echter het is op een puike manier in beeld gebracht. Douglas en Benning zijn aan elkaar gewaagd, de vonk springt duidelijk over tussen hun beide. De film blinkt uit in de dialogen, messcherp en vol humor. Daarnaast wordt een scherp beeld gegeven van de amerikaanse politiek en dat met name het moddergooien tussen presidentskandidaten. Dreyfus speelt trouwens lekker over de top als tegenkandidaat Douglas en Benning worden goed ondersteund door met name Sheen (sr). De film verzand nergens in zoetzappigheid wat altijd op de loer ligt bij dit soort films. Een lekkere film voor een avondje onderuit op de bank.

Warme film, die hier erg onderschat wordt.

De film kent vele grappige momenten, vooral als Douglas zich geen raad meer weet met zijn president zijn en geeneens bloemen kan bestellen. In het vervolg is het flauwvallen van het bloemenmeisje ook hartstikke leuk.

De politieke verwikkelingen en belangen geven de film wat extra's, hoewel het natuurlijk wel weer erg Hollywood is dat de twee geliefden uiteindelijk politiek met elkaar 'in botsing komen'.

De eindspeech is geweldig

4 sterren

Aardige film, die af en toe grappig is maar nergens echt bijzondere of noemenswaardige scènes kent. 3*

leuke film om er een keer naar te kijken.. vond Michael Douglas het wel goed doen in deze film.. (vind ik) het krijgt van mij een verse.. ***3***

Film die te lang duurt. Voor de rest is het lekker romantisch, en daar hou ik van Niettemin kan ik M. Douglas niet uitstaan, hij heeft het hoofd van een slechterik. 2 sterren.

Nogal zwak en ongelovig, maar op sommige punten wel vermakelijk. De President is goed gecast maar ik hoop wel dat ze zelf door hebben dat dit een tikje ver gezocht is...

Er zijn twee dingen die deze film een rotsvaste plek in m'n top 10 geven. Michael Douglas en Aaron Sorkin, maar dan vooral de laatste. Aaron Sorkin heeft een fantastisch, intelligent en gevat script geschreven in de stijl van The West Wing en Sports Night. Deze film zou een voorproefje zijn van wat hij later in The West Wing allemaal uit z'n pen liet vloeien.

Tevens speelt Michael Douglas hier de rol van z'n leven. Hij is fantastisch als president. Charmant tot en met, streng als hij streng moet zijn en heerlijk gevat, en een goede vader.

Ik stoor me in American Beauty nog wel eens aan Bening, maar hier speelt ze een prima rol als Sidney Ellen Wade. De scenes waarin zij van leer trekt zijn om te smullen.

Dit is echt de voorloper van The West Wing geweest, want alles wat die serie zo geweldig maakte, zit hier ook in. Politieke intrige, super acteerwerk en fantastische dialogen. Ook veel acteurs komen hierin voorbij die later in TWW ook zouden schitteren, zoals Martin Sheen uiteraard, maar ook Anna Deavere Smith, Josh Malina en Nina Siemaszko.

Jammer dat we John Mahoney en Michael J Fox nooit hebben mogen zien in TWW, vooral Fox zou wel raad weten met de dialogen van Sorkin.

Voor de montage, muziek, of een heel ingewikkeld plot moet je hier niet zijn, maar daar gaat deze film niet om. Dit is een romantische, politieke comedy en daar hou ik wel van. Mooie sets, prachtig acteerwerk en het op een na beste filmscript wat er bestaat (na Snatch.)

5.0* Nog steeds een vaste waarde in m'n top 10.

Toch wel weer goed. Echter, ik heb een beetje een balans probleem. De politieke stukken vind ik vaak erg droog en de romantische stukken vaak net wat te zoet, vooral ook met die grootste muziek erachter.

Genoeg scenes die daar precies tussenin vielen. Zo'n poolscene waar een hele discussie word afgedraaid en tussendoor ook nog eens gezegd word welke bal er gepot gaat worden is vrij sterk. Zo'n ham- of scene op t bal is ook erg goed. Ik zat alleen niet te wachten op de drogere congres scenes, aangezien deze gewoon wat dufjes waren. De echte romantiek was me dan weer veel te BLEGH!

Wat ik nog meer miste is wel iets heel belangrijks: In alles wat ik van Sorkin zag, had hij de humor om een grap te herhalen, maar dan wel op lichtsnelheid. Klinkt raar, maar vooral de mensen die Sports Night hebben gezien weten wat ik bedoel.

Een scene als:
Dan: Orlando Rohas is pitching tonight
Rebecca: I dont know who that is!
D: The pitcher, Orlanda Rohas!
R: I dont know who that is
D: Orlando Rohas, the pitcher, he plays baseball
R: I still dont know who that is!

Afijn, dat ging dan eindeloos door en juist daarom was het zo geweldig. Jammer dat ik dat hier niet zo gauw terug zag nog.

Fijne film wel, maar je begint inmiddels beter te verwachten.

Gauw The West Wing kijken dan. Staat bol van de razendsnelle over-en-weerdialogen die je goed vindt. Het gaat echter wel vaak over politiek, bijna continu, maar probeer het toch maar

Zag deze film indertijd in de bios met mijn vrouw en was gelijk verkocht door het spel van Douglas en Bening, door het humorvolle verhaal en de uitstekende regie van Reiner. Later op dvd aangeschaft en meerdere keren herbekeken. De film verveelt me nog steeds niet en dat is een prestatie op zich bij dit soort films. Wat mij betreft past deze film dan ook uitstekend in het rijtje met Notting Hill en Four Weddings and a Funeral. 4*
(NB. Ligt voor een paar euro bij de Blokker).

Gisteren eindelijk 'The American President' helemaal gezien. Sterke film, had alleen wat moeite met het constante ouwe-jongens-krentenbrood cq. zoete inval in the Oval Office. Hoewel het ongetwijfeld een drukke bende is daar in Washington, was het me af en toe iets te gezellig. Ook had ik het idee dat niet alle acteurs (voornamelijk bijrollen) overweg konden met Sorkin's teksten. Je moet wel aardig kunnen acteren om al die goed geschreven zinnen naturel eruit te laten komen.

Douglas laat weer eens zien geweldig acteur te zijn. Contrast met Gekko (ook een wereldrol) kan bijna niet groter!

3,75*

p.s. The West Wing is weer wat plaatsen omhoog geschoven op mijn to see list!

Ik wou een kerstfilm zien, maar een Michael Douglas film (mijn lievelingsacteur) krijgt altijd voorrang. Bovendien zit er een klein beetje kerst in de film verweven.

De film is vrij onrealistisch, ook al wordt de president perfect vertolkt door Douglas, maar de romantiek zit er zeker in. De film is ook aangenaam grappig bij momenten. Annette Bening doet het zeker goed. De dialogen tussen haar en Douglas zijn het allerleukst. De politieke stukken zijn daarentegen iets te droog.

Rob Reiner romantiek is best te pruimen maar het einde is wel erg cheesy. Eerst die speech en dan haar plotselinge entree in zijn kantoor. Bening en Douglas zijn zo over the top dat je je wel moet vermaken.

Het was weer een tijdje geleden dat ik deze film nog had gezien.
Maar ik vind dit nog steeds een prachtige film. Raar eigenlijk dat ik dit zeg, want het is eigenlijk niet mijn favoriete genre (Komedie/Romantiek), en toch...
Ik vind de cast uitstekend, en daarmee bedoel ik niet alleen de hoofdrollen, alle karakters zitten juist.
Voor mij is dit de beste romantische komedie ooit....

Typisch Amerikaanse (uiteraard), bijwijlen prettige komedie met gelukkig een paar links naar de realiteit, zoals de sensatiezucht van de media, het inspelen op de emotionaliteit van de burger,... wat het geheel uit de oppervlakkigheid helpt.
Michael Douglas haalt het als presidentsfiguur en Annette Bening (deed me denken aan Shirley MacLaine) is best genietbaar.

Leuk om gezien te hebben, maar geen herkijkbeurt waard.

Veel politiek viel er niet te beleven in deze aardige komedie die gebracht werd in de vorm van een soap. Het verhaal was snel verteld: een Amerikaanse president op vrijersvoeten werd op een kwetsbare wijze verliefd. Zo nu en dan bijzonder grappig en de regisseur had het bovendien op de tranen van de kijker gemunt.

Ik had de hele tijd het gevoel alsof ik deze film al eens gezien had terwijl ik wist dat dit niet zo was, zo 13 in een dozijn is dit verhaal. De president doet heel interessant met allerlei meetings en ondertussen gaat hij dineren en daten met een nieuwe vrouw. Zijn eigen vrouw is er namelijk niet meer. De vrouw weet het allemaal niet want het is een vrouw en ze kan niet kiezen en dit gaat maar door.

Uitstekende film over de alleenstaande Amerikaanse president die een oogje krijgt op een milieulobbyiste. Niet alleen wordt Frank Capra genoemd in de film, het had net zo goed zijn film kunnen zijn. Vermakelijk en charmant over de volle lengte met een aantal goeie dialogen. Michael Douglas is perfect gecast als de president, en ook de rest van de cast zit goed op hun plek.

Doorsnee Reiner.

Al moet ik zeggen dat ik z'n hand hier niet meteen in herkende. Misschien dan nog een beetje in de romantische stukken, maar die zijn zo gemakkelijk en gekunsteld dat ze eerder uit de toon vallen in deze film.

De opzet ging ook een beetje aan mij voorbij. De combinatie van wat politiek gekissebis met de president en een romance is nogal vreemd, ben er tijdens de film zelf ook nooit achtergekomen hoe die twee elementen elkaar zouden moeten versterken.

Douglas is wel uitermate geschikt voor z'n rol, Bening valt zowel als romantische en intellectuele tegenspeelster wat te licht uit. Dan zijn de conversaties met Sheen leuker. Naar het einde toe wordt het jammer genoeg wat meliger, met een nogal onnozele speech en een wel érg eenvoudige verzoening, maar echt verrassend was dat uiteraard niet.

Douglas redt deze film. Verder is het wel komisch genoeg, maar toch op het randje. Het romantische stuk is minder, maar blijkbaar vond Reiner toch dat het een belangrijk onderdeel van de film was, gezien de schermtijd.

2.5*

Superbe uitgevoerde romantische komedie, met een bijzonder gewetensvolle en ook nog eens èrg charmante president, een liefdeskoppel waar ik zeker chemie tussen voel, en Michael J. Fox die zijn explosiviteit optimaal kan benutten in zijn uitstekende bijrol. Suikerzoet, maar zó onderhoudend en zó goed gebracht dat ik er wel mee kan leven (en van genieten). Twintig jaar geleden voor het eerst gezien, en naast de plot heb ik twee momenten onthouden: Bening die denkt dat het telefoontje van Douglas eigenlijk afkomstig is van een vriend die haar ertussen wil nemen (gevolgd door Douglas' advies om dan maar even het Witte Huis te bellen), en de laatste zin van Douglas' overtuigende speech: "I am the President", en ook nu zijn dat weer leuke scènes. En een IMDb-trivia-item dat ik even moet delen: in een vroegere versie van het script zou de President een "military veteran and former special ops agent" zijn, en Rob Reiner besprak toen de mogelijkheid van de hoofdrol met Bruce Willis (op zich al dubieus, maar het kan nog erger: ) en Steven Seagal...

“Politics is perception.”

Een redelijke romantische presidentsfilm met aangenaam acteerspel, veel politieke intriges en prima speeches (de hand van Sorkin is duidelijk zichtbaar). Het is allemaal nog aardig actueel (jammer genoeg soms) en Douglas, Benning, Sheen (nu als adviseur), Fox en Paymer spelen hun rol sterk. De interactie tussen de personages is vermakelijk en de dialogen zijn soms vlijmscherp. En vooral Douglas zorgt ook nog voor wat humor in een voor de rest ook luchtige film.

Toch wel een aardig filmpje. 3.5* voor mij.

Een film met een leuk uitgangspunt: een verliefde president. Het scheelt dat de rol van die president gespeeld wordt door Michael Douglas, want de rol is hem op het lijf geschreven. Zeker zijn pogingen om indruk te maken op Sydney (Annette Bening) werken zo nu en dan op de lachspieren en met de chemie tussen de twee zit het ook goed. De politiek die zich achter de schermen afspeelt zorgt ervoor dat de film niet geheel als een typische romantische komedie aanvoelt, hetgeen het ook wel weer uniek maakt. Wanneer het op de politiek aankomt, zijn de vertolkingen van Martin Sheen en Michael J. Fox ook sterk. De film is in grote lijnen tamelijk voorspelbaar (ik zag een zekere revanche van de president aankomen evenals natuurlijk de verzoening op het einde) en niet altijd even geloofwaardig, maar dat weet je waarschijnlijk al voordat je eraan begint. Absoluut een vermakelijke film die zich qua sfeer enigszins weet te onderscheiden van de vele soortgenoten.

3*