Le Quattro Volte (2010)

Le Quattro Volte is een goed voorbeeld van een film die bestaande filmconventies niet gebruikt en ook niet nodig heeft. De dialoog is vervangen voor het beeld en het geluid. Er is geen sprake van een begin en een sluitend einde. Een (rechtlijnig) verhaal is pas te ontdekken als je de film in zijn compleetheid hebt gezien. De betekenis van de beelden en de geluiden moet de kijker zelf blootleggen. Het is dus aan de kijker om de film te ontleden of het weg te zetten als gebakken lucht.

Mijn interpretatie op het geheel is als volgt: Regisseur Michelangelo Frammartino koppelt vier waarnemingen aan één leven ( c.q. ziel). De ziel ontwikkeld zich door en gaat over van mens op --> dier --> plant --> mineraal. Deze zielsverhuizing koppelt de regisseur aan de levenscyclus van de wereld. Hij toont deze filosofische visie op de wereld in strak gekadreerde kaders en in bijna tijdloze beelden. Oftewel een uitgebeende mise-en-scène waarin het landschap het podium is waarop het drama zich afspeelt.

Voor mij is Le Quattro Volte een wonderschoon voorbeeld van een meditatieve film die niet in woorden maar in beelden en geluiden samensmelt tot vorm en inhoud. Pure schoonheid.

Mooi verwoord, Verhoeven. Las ook een mooi stukje op cuttingedge.be over de film:

Wat te zeggen over een film waarin niets gezegd wordt? Dat je zonder woorden ook een zaal voor negentig minuten in de ban kunt houden. En dan nog niet eens met het meest explosieve materiaal. Leven en dood, daar gaat het om. Maar er wordt niet gelopen, gemediceerd, bommen ontmijnd op leven en dood. We zien leven. We zien evolutie. We zien dood. Keer op keer op keer opnieuw. Cyclisch. Van de herder en zijn geiten, tot de boom en zijn lot als houtskool. And life goes on.

Michelangelo Frammartino weet het begeesterend te capteren. Uitgekiende shot na uitgekiende shot, in elk opzicht zeer naturalistisch, met ogenschijnlijk geen narratief. Tot je zelf ineens het licht ziet. Het is pokkemoeilijk veel over deze film te vertellen. Je moet hem zelf ontdekken (en we hopen echt dat je daar de kans toe zal krijgen), zelf ervaren, in je opnemen. Zelf nog eens overdonderd worden door wat je eigenlijk elke dag om je heen kan zien. Taferelen. Tableautjes. Als waanden we ons in de Vergilius' 'Bucolica'. En daar is het al eens goed vertoeven.

Kevin Major (http://www.cuttingedge.be/movies/reviews/255127-quattro-volte)

En wat voor zaal. Ik weet niet of je de film ook zag op het Filmfestival van Gent, maar het was behoorlijk surrealistisch om te zien hoe dit type film een volledige grote zaal van multiplex Kinepolis trok. Natuurlijk is het een ander type publiek dan het doorsnee Kinepolispubliek, maar hoe dan ook leuk om een film als Le Quattro Volte - een film die in gewone arthouseroulatie allicht slechts een handvol mensen richting cinema lokt - in een bomvolle multiplexzaal te bekijken.

Overigens: bedankt Verhoeven voor je mooie kijk op de film. Ik voelde de onderlinge link ook ergens wel aan, maar zat nog niet op dat metafysisch niveau. Het geeft de film meteen weer een extra dimensie/kracht, bedankt.

Le Quattro Volte is een pracht van een film, een film die zonder woorden een verhaal vertelt, "louter" op basis van prachtige beelden van het Italiaanse platteland. De verwondering aan het begin van de film over bepaalde shots en gebeurtenissen ruimt in de loop van de film plaats voor een glimlach wanneer duidelijk wordt hoe de "gedocumenteerde" realiteit duidelijk naar de hand van de filmmakers gezet wordt (al gebeurt dat voor het grootste deel erg subtiel).
Tijdens de film is het genieten van de rust, de traagheid en de pracht van het leven in een "oude" wereld. Cinema die je niet veel tegenkomt, maar absoluut zijn plaats verdient. Heerlijke film!


4*

Verschijnt prominent in de eindejaarslijstjes van Sight & Sound redacteuren. Het is eerder bewondering dan genot. Er is geen dialoog. Puur met beelden wordt een beeld geschetst van het leven in een klein Italiaans dorpje. De cyclus van het leven, dat soort dingen. En veel geiten. Er zit een fenomenaal lang shot in, waarin een heel verhaal wordt verteld en waarin zelfs de dieren enorm meewerken. Maar het is een beetje oubollig allemaal. Een beetje Haanstra. Goed gedaan jongen, hier heb je een rijksdaalder. Dat gevoel. En rot toch op met die seizoenen. Ik zit met mijn gedachten al weer snel bij die film "Spring, summer, fall, winter and yes here we go again" en dan krijg ik al snel puistjes.

Die cyclus kan mij eerlijk gezegd wat gestolen worden, zeker omdat de regisseur ontkent dat er in het aloude Calabrië waar deze film zich afspeelt een gebrek aan natuurhiërarchie bestaat. Toch hoedt de mens de geit, kapt de mens de boom en verkoolt de mens diezelfde boom voor eigen gebruik. Wat nou geen hiërarchie. Maar lekker belangrijk. De beeldenprachtis echt betoverend.

Om mezelf uit luiheid van elders maar even te quoten:

Doordat er geen dialoog in Le Quattro Volte zit wordt er tevens geen uitleg gegeven bij wat er zich binnen het kader afspeelt. Toch valt er per shot veel meer te zeggen dan er met dialoog op te vullen is. Veel totaalshots markeren niet enkel de dorpen, maar vooral de natuur die er omheen ligt. Close-ups worden alleen gebruikt als Frammartino vindt dat zijn hoofdpersoon van dichtbij bezien moet worden, maar het blijft de hele film duidelijk dat zij slechts deel uitmaken van het grotere geheel. Of ze nu een boom zijn of een geit, dat maakt niet uit. Voor de rest registreert de filmmaker van afstand, terwijl er zich binnen één frame vaak meerdere taferelen afspelen. Prachtige cinema zonder drukdoenerij.

En zo is het. Mooi en zeker aan te raden. Misschien maar even plaats maken in mijn 2010 top 10...

Bij mij op de valreep ook nog een plekje bemachtigd in de top 10.

Wha,dat oude bericht leek teveel op een uitnodiging tot discussie...

En je wilt geen discussie? Ben eigenlijk wel benieuwd naar kritiek op deze film.
Ik heb nog geen idee wat ik hiervan moet verwachten.

De bovenstaande recensies geven wel een aardig beeld lijkt me.Probeert u overigens stiekem een discussie uit te lokken ?

Altijd leuk natuurlijk , maar ik vroeg het eigenlijk omdat Ik al een wantrouwig voorgevoel had bij deze film, vandaar.

Goed gefundeerde negatieve klanken zijn altijd interessant natuurlijk, zeker als er vooral positief commentaar bij een film staat.

Degelijke film over het alledaags doen en laten van een dorpsgemeenschap waarbij de regisseur niets in de verf zet maar alles van op een grote afstand volgt. Al komen de geiten en in het bijzonder het wisselen van de seizoenen goed in beeld. ( nl. met de spar ) Maar meer de transportatie van de ziel kwam bij mij veel meer aan de oppervlakte dan de seizoensveranderingen. Wat al in eerder geposte berichten werd aangehaald. Is reïncarnatie hier ver weg? Maar de film met zijn steeds weerkerende beelden deed me veel veel minder dan een film als "The rebirth" die direct ook in me op kwam bij het zien van deze film. Daardoor blijft het voor mij maar een degelijke film en geen meesterwerk.

Cinematografisch is hij toch ook wel wat punten waard? Los van symboliek en boodschap.

Ik zie in dat dit een een mooi symobolisch meditatief geheel is, maar ik kon er helaas niet echt wat mee.

Een tijdloze film die enkel in beeld en geluid de kijker het verhaal vertelt van de wereld.

Prachtig hoe je soms kunt beseffen dat woorden volledig overbodig zijn om iets te voelen. Langzaam wordt je onderdeel van de omgeving waarin je getuigen wordt van de cyclus van het leven die plek biedt voor zowel een glimlach als triestheid. De lange en verre shots laten je eerst genieten van een weidse blik over het fantastische landschap waarna je na even zoeken kleine veranderingen zult waarnemen. Deze veranderingen worden vervolgens soms tot op zeer korte afstand en met ieder detail (kijken in HD is echt een must) en natuurlijk getoond dat ik geen enkele moeite had om iedere seconde geboeid te zijn. Zelfs op papier het minst interessant karakter (de boom) wordt op een wijze in beeld gebracht dat je echt het idee krijgt naar een levend wezen te kijken. Prachtig!

4*

Lovenswaardig om te pogen een stille film te maken. Verzand jammergenoeg volledig in ultra-saaiheid.

Vanaf 27 november op dvd. Zou ik best als Sinterklaascadeau willen!

Is toch al zo'n anderhalf jaar verkrijgbaar?
bol.com | Le Quattro Volte, Giuseppe Fuda, Bruno Timpano & Nazareno Timpano | Dvd...

Oh, ik zie het ja, kreeg het nieuws vandaag in een persbericht. Zal wel op een nieuw label zijn dan, Cinema Selection, ook van Lumière. Deze release biedt ook nog eens niets extra's ten opzichte van de dvd die al te koop is.

De dubbele laag kwam in mijn ogen niet goed uit de verf, echt filosofisch zou ik het ook niet willen noemen, eerder spiritueel. Het deed me als geheel ook gewoon erg weinig, losse scenes van een jong geitje dat de kudde kwijtraakt en bij een boom gaat liggen die de volgende fase van de film inluidt wisten bij mij overigens wel een snaar te raken. Veel van de lange shots waren niet interessant genoeg om continu de aandacht vast te houden, ik zou niet weten wat ellenlange shots van een kudde geiten bij me los hadden moeten maken. Blijft er een sympathiek maar doorsnee tijdsbeeld over van een slapend dorpje. Ik hoopte op iets van een geslaagde combinatie tussen Paul Dans Sa Vie en 4 Elements, deze individuele films legden hun focus meer bij één aspect en pakten me overigens veel meer dan deze film die het allebei tegelijk probeert te doen maar hierin faalt.

Het is een heel symbolische film gebaseerd op Pythagoras. De mens, het dier, de plant en het mineraal.
Maar dat hoorde ik pas toen ik de film al gezien had en het interview met de regisseur bekeek op de dvd.
Als je dat weet, is de film gelijk een stuk begrijpelijker. Ik had echter nog nooit van die stelling van Pythagoras gehoord en bekeek de film dus heel objectief.
En dan is het een ander verhaal. Er zitten geen dialogen in de film. (Er zit dus ook geen ondertiteling bij de film). Het is dus een grote observatie van een dorpje in de heuvels. We zien een herder. We zien een kudde geiten. We zien een grote boom die omgezaagd wordt en midden in het dorp wordt neergezet en we zien een houtskoolbranderij. Maar echt een verhaal of logische volgorde was er voor mij niet.
Al zijn de beelden wel mooi en is de film toch boeiend, ook al gebeurt er heel weinig. En dat is wel apart. Er zijn ook heel veel films met wel een verhaal, dialogen, muziek en acteurs. En daar zijn films bij die een stuk saaier zijn als deze.

Vertel de medegebruikers dan wat die stelling van Pythagoras behelst (zonder te spoileren).

Zie wat Verhoeven schreef helemaal als eerste hier. (24 oktober 2010)

Alleen de regisseur had het over de filosoof Pythagoras. Verder weet ik niet zo veel van Pythagoras.

Ok, bedankt. Misschien toch tijd voor een herziening, hoewel ik het een verschrikkelijke film vond.

Ik vraag me bij nader inzien wel af of houtskool eigenlijk wel een mineraal is. Ik ben ook geen expert, maar wikipedia doet daar ook geen uitspraak over. Al bestaat houtskool voor het grootste deel uit koolstof, houtskool komt niet voor in de lijst van mineralen. Dus misschien heeft Frammartino met de houtskoolbranderij wel een verkeerd voorbeeld gekozen om zijn film af te sluiten.

Dodelijk saai, 1 * voor de moeite, mooie plaatjes staan ook op Internet

Een mooie dramafilm...
Prima verhaal, maar
het is maar stil (geen woord)...
Prima acteerwerk...
Perfect achtergrond geluid
(Dolby Digital)...
Prima HD kwaliteit breedbeeld...

Geen woorden maar beelden en dat lukt aardig met alleen wat achtergrondgeluiden en enkele knappe vondsten, zelfs grappige (de hond).
Eigenlijk een portret van tradities in en omrond een Italiaans stadje. Zeker geen documentaire en ook geen thriller natuurlijk al vloeit er toch wel een zekere spanning uit wat er gebeurt.
Verdienstelijk.

Ondanks zijn afwezigheid van dialoog en zijn onconventioneel concept, vond ik hem eigenlijk nog best toegankelijk (al begrijp ik best dat anderen dit maar niks vinden).

Toegankelijk of niet, ik vond het een prachtige film, balanceert inderdaad ergens tussen documentaire en film, maar doet dit op een positieve manier. Nuttig interview ook met de regisseur bij de extra's.

Ik overweeg toch wel om hem mijn top 10 binnen te laten komen...

Misschien later toch maar eens het Italiaanse plattenland opzoeken

Heh.

Sja, ik ben er dus ook niet zo erg van gecharmeerd. Het is vooral het geluid dat de aandacht op zich vestigt in Le Quattro Volte; van de alom aanwezige geitenbellen tot ruisende bomen, tsjirpende krekels en dat soort zaken (en ook natuurlijk het gehoest van die oude man, dat al snel enorm op de zenuwen gaat werken). Qua beelden vond ik het eerlijk gezegd tegenvallen. De geiten-sequentie is in dit opzicht wellicht het beste. Hoewel ik dat shot van de geit op de tafel niet geloof, je zit continu te bedenken dat ze dat beest op die tafel hebben gehesen. Verder vond ik het ontbreken van dialoog of plot niet zo'n groot gemis, maar mankeert het vooral aan artistieke ideeën. Frammartino komt niet veel verder dan registreren, meestal ook nog van een behoorlijke afstand, en daardoor ontstijgt de film z'n eigen concept nauwelijks. Geef mij maar Alamar, bijvoorbeeld.

Heb niet alle reacties gelezen, weet iemand waar dat touwtje in het bekje van dat pas geboren geitje voor diende?

Gister herzien op 35mm met nagesprek met o.a. Leonard Retel Helmrich. Het nagesprek vloog een beetje de bocht uit met interpretaties vanuit het panel en het publiek (vol grijsaards die zelf richting de leeftijd van de oude herder uit deze film gingen), maar oh my, de film blijft me er een van zeldzame pracht. Ik verhoog mijn oordeel met een halve ster. Wel leuk dat er een beetje gefilosofeerd werd over de technische aard achter het lange, veelzeggende, magnifieke sinlge shot dat in het eerste half uur zit. Had Frammartino nou wel of niet een stiekem knipje gemaakt tijdens de camerabeweging? (Ik denk van niet trouwens). Echt een film om in de bioscoop te kijken. Gaat op een tv denk ik heel veel verloren in beeld en geluid.

Mooie film! Heerlijk rustig, prachtige gebieden, lieve dieren (ah, baby geitjes ), heel puur en natuurlijk. Een genre waar je van moet houden, en dat doe ik in ieder geval wel. 4,5*