Ôritsu Uchûgun Oneamisu no Tsubasa (1987)

Ah, ik heb al wat informatie opgezocht op internet maar kom voornamelijk op feministisch ingestelde blogs terecht die de film vol walging omschrijven, vanwege die ene scene en het feit dat zij hem ook zou vergeven voor de verkrachtingspoging. Interessant, dit lijkt mij juist vanuit haar christelijke/gelovige achtergrond toch ook de meest logische keuze voor haar personage? Ergens baal ik er nu wel van dat mijn versie dan geknipt is, hoe kijk jij zelf tegen deze scene aan binnen het verhaal? Voegt het iets toe, of had het er nooit in gezet mogen worden?

Het voegt zeker iets toe, maar of je het goed vindt zal per persoon anders zijn vermoed ik. Wat mij betreft voegt het wat dubbelzinnigheid toe die de rechtlijnigheid uit de film haalt. Het maakt Shiro iets meer tot feilbaar mens, het is vooral dat het bij die éne scene blijft wat het zo apart maakt. Het breekt ook wat met de sfeer van de rest van de film, maar die upset vind ik net wel leuk. Andere mensen haalt dat misschien wat teveel uit de film.

SPOILER: Dit is de desbetreffende scene trouwens.

Die scene zat er in 'mijn' versie wel gewoon in in ieder geval.

Tijdje geleden ook weer herzien.

Blijft een fenomenale film dit. Ondertussen al aardig wat jaartjes oud, maar de geweldige architectuur en het uitbundige detail zorgen ervoor dat deze film daar amper onde te leiden heeft. Aan de animatie en tekenstijl valt de leeftijd wel af te leiden, maar het blijft nog steeds genieten.

Ook de soundtrack en de geweldige dub van Shiro hebben daarin hun aandeel. Samen zorgt het voor een héérlijk zweverig sfeertje wat de film makkelijk weet te dragen. Wat het wat minder toegankelijk maakt is het lome dat in de film zit, gekoppeld aan een gebrek van een sterke rode draad. Deze film heeft meer interesse in het scheppen van een wereld dan het vertellen van een echt verhaal, wat meestal niet zo goed valt bij het gros van de filmliefhebbers.

Blijft gewoon 2 uur lang genieten. Mensen met een voorliefde voor animatie mogen deze film eigenlijk niet passeren. Ouder dan Akira, Totoro en Grave ot Fireflies, maar je zou het er niet aan afzien, een échte klassieker die jammer genoeg die status nog niet kunnen verwerven heeft.

4.5* en een uitgebreide review

Flinke tegenvaller! ik dacht hier een animepareltje in handen te hebben. Vol verwachting in de speler geschoven en hoe verder de film vorderde, hoe groter de teleurstelling werd. Hoe mooi de animaties ook mogen zijn, verhaaltechnisch is het een kerkhof. Wat een dooie boel zeg! Tot het einde krijg je nul spektakel en de christelijke moraaltjes zijn verschrikkelijk. Ik heb echt moeten vechten tegen de slaap. Er gebeurt nagenoeg niets interessants. Door de visuele pracht en de lancering en de gebeurtenissen eromheen blijft Honneamise een dikke onvoldoende bespaard.

Wings of Honneamise verteld het verhaal van Shiro. Hij droomt ervan om naar de ruimte te reizen. Veel mensen denken dat het onmogelijk is of geldverspilling en zelfs zijn kameraden bij de Koninklijke Ruimtemacht verklaren hem voor gek. Maar dan ontmoet hij een meisje dat hem hoop geeft zijn doel te bereiken.

De Engelstalige dub was bijzonder degelijk. Op Bryan Cranston (Breaking Bad) na alleen niet echt bekende namen, maar mischien is dat juist wel goed.

De film heeft erg aparte ontwerpen voor het toekomstbeeld. Het deed me vaak denken aan de muurschilderingen van Inca's en Azteken (zo leken de lampen en flitsers op een soort zonnetooi). Daarnaast onderscheid het toekomstbeeld zich ook door het feit dat de technologie niet zo vanzelfsprekend is als in meeste Sciencefiction. Hier hebben we namelijk een futuristische wereld waar nog nooit ruimtevaart heeft plaatsgevonden.

De animatie was wisselend in kwaliteit, dan is het bijzonder gedetailleerd en indrukwekkend realistisch en dan weer een beetje TV-animatie achtig met net wat te weinig frames-per-second. Dat is dan ook wel een beetje een kenmerk van Japanse animatie in het algemeen, heel veel detail maar net wat minder beeldjes per seconde. Als liefhebber van traditionele cel animatie vond ik de film een lust voor het oog, prachtige animatie en schitterende achtergronden. Zoveel mooier dan die digitale animatie die we vandaag de dag voorgeschoteld krijgen. Ik vind het ook altijd mooi dat je in Japanse animatie vaak van die shots en composities tegenkomt die je normaal in live-action zou verwachten, dat heb je hier ook.

Wings of Honneamise is geen standaard verhaaltje over ambities. De film houd zich ook bezig met politieke intriges en heeft een groot christelijk thema. Er zijn in Japan missionarissen geweest en een aanzienlijk deel is ooit tot de Rooms-Katholieke kerk bekeerd geweest. Japan mag dan een van de meest seculiere landen ter wereld zijn, vandaag de dag zijn er nog steeds christelijke kerken (een minderheid van 1% van de bevolking is christelijk). Dat het een volwassen animatiefilm is zie je ook terug in de verkrachtingsscène en wanneer een huurmoordenaar met een mes wordt doodgestoken. Deze twee momenten staan wel een beetje in een vreemd contrast met de - vaak humoristische - toon van de rest van de film.

Net als Akira en Miyazaki's Nausicaä of the Valley of the Wind en Castle in the Sky is Wings of Honneamise weer een heerlijke Japanse Sciencefiction-animatiefilm.