Lourdes (2009)

Ja haha, ik bedoel uiteraard dat die jaloezie en hypocrisie door 'het wonder bloot kwam te liggen. Ik dacht dat dat wel overduidelijk was,

Dit is nu een film waarvan ik van te voren helemaal niets verwacht heb en die mij achteraf 100% is meegevallen. Het beeld wat van Lourdes geschetst werd kwam bij mij zeer geloofwaardig over. Ik zeg dit niet als aanhanger van de R.K. Kerk; ik ben zelf zeer streng katholiek opgevoed maar ik heb me van deze R.K. ideologie al zeer lang geleden bevrijd. Want een ideologie is het natuurlijk. Het gaat er om dat diegene die in de rolstoel zit of verder ernstig ziek is in dat soort wonderen zoals in Lourdes gelooft. Zij die nadenken, en die zul je in Lourdes niet aantreffen m.u.v. misschien Christine dan, en zij die in Lourdes het geloof in wonderen verkondigen - de meerderheid - zullen alles behalve in het wonder op genezing geloven. Lourdes is voor de laatstgenoemden gewoon big business. Toen Christine weer kon lopen werd ze gelijk doorgestuurd naar een arts die de diagnose stelde dat haar genezing wel eens tijdelijk kon zijn en dat het heel goed mogelijk was dat zij weer een terugval zou krijgen en opnieuw tot de rolstoel veroordeeld zou worden wat in de laatste scène min of meer bewezen zou worden, toen Christine nadat ze eerst gevallen was weer terug in de rolstoel ging.
Blijft natuurlijk de vraag over waar het in deze film over ging; "Bestaan zoiets als wonderen"? Mijn antwoord is; "Voor het gevoel wel maar niet voor het verstand". Dat werd in deze film - ik zeg het nogmaals - duidelijk aangetoond. Wonderen kun je echter niet afdwingen. Om naar Lourdes af te reizen om door een wonder heil op genezing te verwachten acht ik daarom volslagen onzinnig. God kun je nu eenmaal niet naar je hand zetten.

3,5*

Volgens mij ben jij die vijftiger nét niet maar een of andere veertiger die alles al gezien heeft (beroepsdeformatie ?).

In ieder geval dit is een Heerlijke film. Vooral erg strak geschoten, licht klinisch maar 't past totaal, aantal briljante shots zit er wel in (kwijl-shot van achteren was echt meesterlijk). Ik zou bijna katholiek willen worden na het zien van deze film. Prima.

Als je de bijbel goed leest dan komt het erop neer dat Satan in de tegenwoordige tijd geneest en dat alleen om verwarring te stichten. Vreemd dat niemand dat leest.

Het gegeven is triest, arme stumpers die hopen op genezing, de film op zich is niet veel bijzonders: 2,5

Heb jij dat schitterend gecomponeerde camerawerk, dat briljante acteren van Testud en dat wonderlijke verhaal dan gemist?

Vond het tegen verwachting in een zeer aangename film, al was het geen "hoogvlieger". Ik heb me prima vermaakt.

Op zich niet slecht bedacht. Mooi in beeld gebracht, maar nogal afstandelijk.

De karakters zijn echter erg oppervlakkig neergezet en hebben weinig persoonlijkheid.

Gestilleerd portret van een groepje Lourdes-gangers, allen natuurlijk hopend op een genezingswonder.

Subtiele hints naar onderlinge afgunst doet dit een uitermate vreselijk reisje zijn naar een bizar kitscherig oord.

Vreemd genoeg schijnt de film onder Lourdes-gangers redelijk populair te zijn, dit is dus echt te vergelijken met een weekje Lourdes???!!!

Brrrr, maar erg sterke film.

Ik vond een redelijke dramafilm...

Wel mooi verhaal...

Volgens mij is geen waargebeurd verhaal...

Ken geen katholiek/godsdienstig...

Prima acteerwerk...

Mooi achtergrond muziek (Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit...

Ik was best wel geintereseerd in de gehele gang van zaken rondom Lourdes. Mede door de verhalen van mijn collega die ieder jaar bijna al zijn vakantiedagen opmaakt aan het vrijwilligerswerk in Lourdes. Ik vond zijn verhalen altijd wel fascinerend. Hij vertelde dat hij ook nog nooit een echt wonder had meegemaakt maar dat hij wel vaak een emotionele verandering en vooruitgang bij de mensen zag. En af en toe ook een lichte lichamelijke vooruitgang.

Ik vond alleen bij deze film het verhaal zoooooo ontzettend traag verlopen. Ik bleef maar op mijn klok kijken hoe lang ik nog "moest". En dat is geen goed teken. Verder vond ik het verhaal heel afstandelijk weergegeven. Waarom was die vrijwilligster zo'n slechte begeleidster ? In hoeverre had de bewaker nou gevoelens voor Christine ? Waarom klampte haar buurvrouw zich zo aan haar vast ? Wat was er nou precies aan de hand met die hoofdvrijwilligster ? Het verhaal werd we getoond maar ik vond dat er nergens echt op ingegaan werd. Ja, er zaten wat mooie shot's in en de muziek was goed maar het was voor mij niet genoeg om de film wat meer feeling te geven.

Deze film roept meer vragen op als dat het antwoorden geeft.

Ik sluit me aan bij de vragen van Fran hierboven.
En hoe geloofwaardig is het om meteen een berg op te kunnen lopen? Weer kunnen lopen is één ding, maar een bergwandeling is een hele andere....(zoals Xav eerder ook al terecht opmerkte?)

MS is inderdaad een hele wispelturige ziekte, inderdaad kan een persoon de ene dag misschien iets beter lopen als de andere. Maar zo extreem kan het verschil toch niet zijn?

Komt misschien door dat ik ook MS heb, en niet in wonderen (oid) geloof, maar ik heb deze film behoorlijk sceptisch en met verveling uitgekeken.

Overigens: De bedevaart en ceremonies werden denk ik erg waarheidsgetrouw en realistisch weergegeven, dat gedeelte zal ik als een documentaire als informatie meenemen.

Zeer trage, en daardoor soms ook een beetje saaie film over hoe wanhopige mensen naar dit laatste "redmiddel" grijpen. Ik snap die mensen ergens wel maar Lourdes is gewoon je reinste nepperij. Maar goed, dat moet ieder voor zichzelf weten. Hoop doet immers leven.

De film laat je inderdaad met veel vragen achter en het einde vond ik ook uitermate onbevredigend. 2 sterren

Uitstekende schets van het gebeuren in het Franse bedevaartsoord Lourdes : het lijden, het geloof, de hoop maar ook het scepticisme, de onderlinge naijver of hypocrisie, de commercialisering, de uitbouw tot ook een toeristisch oord...

De cineast laat het allemaal scherp aan bod komen zonder dat er een echt standpunt wordt ingenomen.

Voor deze film werd ze trouwens o.m. in Venetië gelauwerd.

Sylvie Testud (een soort Franse en jongere Sissy Spacek, vind ik) zit boordevol talent en ook Léa Seydoux, ook uitblinkend in "La Vie d'Adèle", Gouden Palm in Cannes 2013, overtuigt als jong verpleegstertje, meer nog dan op haar job, belust op een avontuurtje.

Vandaag te zien op TV > ARTE > 13:35 uur

Een vrij aparte film. Mooi was om Lourdes en de streek daarrond te leren kennen. Ook hoe en wat bedevaarders zoal daar doen. Maar verder deed het verhaal me weinig

Weer een keer gezien en weer een aantal kleine details opgevallen. Op de vierkante milimeter gedraaid en gespeeld, met een documentaire-manier van filmen waar veel meer in gebeurt dan wat je aanvankelijk ziet. Meesterschap.

Een film over een verlamde vrouw in een rolstoel die op bedevaart naar Lourdes gaat. Het heeft ook wel wat documentaire-achtigs want het speelt zich af in Lourdes en Lourdes is zoals het is. Leuk om te zien als je daar, zoals ik, ook geweest ben. Het verhaal zelf ontwikkelt zich uiterst traag en is ook niet echt verrassend. Eigenlijk gewoon een erg saaie film, waarbij ook nog eens niet echt boeiend geacteerd wordt. Het is dus duidelijk leuker om zelf naar Lourdes te gaan, dan om deze film te zien. Of bekijk een echte documentaire over Lourdes, want deze film is het niet.

Gemengde gevoelens hierbij. De registrerende, documentaire stijl werkt aan de ene kant erg goed, maar heeft ook iets al te bescheidens. Zo’n blik van afstand ziet veel, maar blijft ook een beetje veilig buiten staan. Laten we zeggen dat op die manier het wonder dat ‘film’ teweeg kan brengen, niet zo snel zal ontstaan.

Niettemin, Hausner weet met haar aanpak toch wel emoties op te roepen, variërend van deernis tot vrolijkheid (ik moest toch een aantal keren hardop lachen) en verbazing. Het is dan de vraag in hoeverre dat te danken is aan Hausner zelf, dan wel aan het merkwaardige fenomeen dat Lourdes (of eigenlijk het rooms-katholicisme) van zichzelf al is.

Testud is hier wel goed in haar gelijkmoedige gelatenheid, en het is nooit lang zoeken naar dat rode hoedje in de drukker bevolkte scènes. Het einde is ook mooi, als het ‘wonder dat plaatsvindt tussen mensen’ waar zij op hoopt, lijkt uit te blijven, en ze maar weer plaatsneemt in haar rolstoel...

Zou die kaartspelende eerwaarde trouwens een knipoog zijn naar Bunuel?

Heb ik dus wél, al meerdere keren zelf. Gek genoeg raak ik juist door die afstandelijkheid zie ik enorm veel en raak ik juist heel erg betrokken bij de personages dit keer.

Vind ik nog steeds zo knap aan deze film, dat heen en weer gaan tussen een schaterlach en verbazing, in een perfecte balans tussen spot en bewondering.

Laat ik verhogen met een halfje. Ik vind hier het verband tussen de hoop op het wonder van (fysieke dan wel religieuze) genezing en datgene waar Christine eigenlijk op hoopt – misschien is het die hoop die haar toestand verbetert, en als die hoop lijkt te vervliegen, vervalt zij weer in haar ‘oude’ toestand - toch wel erg aardig.

Dat maakt voor mij de film alleen dan maar sterker!

Helemaal mee eens. Dit zorgt er wel voor dat de film zowel door katholieken als atheïsten kan worden gewaardeerd. Zelf ben ik katholiek opgevoed, maar behoor ik inmiddels tot de tweede groep. Ik vind het wel mooi dat de film de gelovigen in hun waarde laat en eigenlijk zo subtiel de spot drijft met hen dat het niet deert.

Baggerman Heb inderdaad ook min of meer hetzelfde gehad. Ook heel licht katholiek opgevoed en na heel veel lezen, praten en discussiëren aan de kant van het atheisme, maar wel met een interesse voor religie. Overigens bedenk ik me nu dat het misschien niet zozeer de spot drijft met religie, maar veel meer met het fenomeen Lourdes zelf.

Ja, dat denk ik ook en daarnaast natuurlijk met het fenomeen 'wonderen'. Zelf vind het ook nog steeds heel interessant om kathedralen en andere religieuze gebouwen te bezoeken.

Goeie film over een vrouw in een rolstoel die met een groep mensen op bedevaart gaat naar Lourdes. Een film waarin wellicht niet veel lijkt te gebeuren, maar alles is nogal subtiel uitgewerkt (alhoewel het sarcasme er hier en daar wel vanaf druipt). Stilistisch en zonder veel opsmuk in beeld gebracht.

Mooie companion piece voor The Song of Bernadette, die ik eerder vannacht zag. Heel andere film, maar vult het mooi aan, als een soort toen en nu

En Léa, natuurlijk.