Broderskab (2009)

Wat een giller

Ga je meelopen bij een bepaalde sekte om homoseksuelen aan te vallen, wordt je er zelf één.

Het ligt toch iets genuanceerder. Zonder op het verhaal in te gaan, kan ik zeggen dat bepaalde opvattingen verbindend waren, maar dat onontdekte gevoelens pas een probleem werden, nadat ze realiteit werden.

Klinkt heel vaag, maar ik heb geen zin om zaken tussen spoiler tags te zetten.

Het plot bevat genoeg vraagtekens die je de hele film bijblijven. Zoals: Wanneer hij bij toeval in een rechts-extremistische vergadering belandt...
Ik vind het lastig om te begrijpen hoe je per toeval een neo-nazi wordt. Het personage Lars wil niets hebben van agressie maar per toeval gooit hij een steen door de ruiten van een AZC .
Dan krijgt hij geheel logisch een homoseksuele relatie met een andere neo-nazi .
Ondanks dat dat erg gewaagd klinkt is de film verder redelijk vol cliche's. 2*

Broderskab is een best aardige liefdesfilm met als achtergrond de rechts-extremistische beweging.
De twee acteurs die verliefd op elkaar worden spelen zeer overtuigend.

Het einde van de film vond ik niet zo sterk , samen bij elkaar zitten in het ziekenhuis. de scene die ervoor kwam dat de jongen gestoken werd met het mes was overbodig.

Het is aangetoond dat een groot deel van homo-haters zelf in de kast zitten.

Makes you wonder huh...

Bron?

Die zitten in alle lagen van de samenleving dus ook daar.

Het lijkt me sterk dat we het dan hebben over een groot deel. Dat er homoseksuelen bij extreemrechtse groeperingen zitten lijkt mij ook, aangezien ze inderdaad overal voorkomen.

Hoewel het plot enigzins lachwekkend over kan komen, ben ik nieuwsgierig of ze er een mooie integere film van hebben gemaakt.

Het acteerwerk was prima, maar dat was het dan ook wel, naar mijn mening.

Dit verhaal is al vaker verteld en ook beter. De 'kostuums' waren, zoals bij de meeste films waar Skinheads in voorkomen, weer eens niet op orde. De muziek sloeg werkelijk nergens op. De nazi-organisatie zat wel heel simplistisch in elkaar. Etc. Nee, niet heel best.

Dat was niet het geval: hij ging bij een vriend of bekende langs, die enkele rechts-extremisten had uitgenodigd. Er was dus geen toeval in het spel.

Een beetje een nazi-Brokeback Mountain.

Ik vond de muziek juist heel erg goed in deze film, vooral dat stuk met die strijkers in de eerste seksscène die ook weer bij de steekpartij terugkomt.

Verder een vermakelijk filmpje, maar niets bijzonders.

Nazi- romeo en Juliette kan natuurlijk ook!!!

Opzich geen verkeerde film. Acteerwerk is aardig gedaan maar niet "zeer" goed.

De soundtrack vond ik niet zo heel erg goed. Een rommeltje van vanalles wat!!

De verhaallijn is redelijk maar laat hier en daar zijn steekjes vallen. Deze zijn door voorgaande al eens vernoemd.

Het einde vond ik tochwel indrukwekkend te noemen!!

Al met al een aardige film die je niet perse gezien moet hebben, maar wel voor enige kijkvermaakt zorgd.

Van mij een 3.0*

Een furieus en (dubbel) geladen melodrama, meer dan uitstekend gespeeld, over tegenstrijdige gevoelens en emoties en een geheime en gevaarlijke liefde binnen de neo-nazi beweging. Vooral door de sterke beelden is deze film intens, veel woorden zijn dan niet nodig. De dramaturgie is uitgekiend: de ambivelentie tussen tederheid en bruutheid is bijna voortdurend voelbaar, zo ook de verwarring, binnen een zogenaamde broederschap van heteroseksuele mannen, tussen ruige, maar homo-erotische kameraadschap en homoseksualiteit. In hetzelfde kader is de tegenstelling tussen de stille opnames van het landschap en de schreeuwende excessen van geweld. De regisseur vertelt zijn verhaal consequent vanuit het perspectief van de neo-nazi's. 'Broderskab' is een film die je onmogelijk koud laat.

Het ging wel. Een homoseksuele relatie op een plek waar het niet geaccepteerd wordt is al veel vaker en beter behandeld. Zelfs in een extreem rechts milieu. Behoorlijk goede hoofdrolspelers en vooral sterk als in de scenes dat ze met z'n tweeën zijn. Helaas vaak nogal cliché en ik geloofde weinig van het nazigroepje, weinig overtuigend en matig uitgewerkt..

2.5*

Heel goed omschreven, ik sluit me hier bij aan!

Op zich wel een intrigerende film met overigens prima acteerwerk, maar ik vond de film bij momenten nogal geforceerd overkomen. Niet in het minst omwille van de ontdekking van über neonazi Jimmy dat hij homoseksueel is. Het contrast lijkt me erg groot en ik vind het nogal makkelijk, nogal sentimenteel. Ook de ontwikkeling van het personage Lars in het plot is eigenaardig te noemen. De neonazibeweging stelt wel erg veel vertrouwen in het nieuwe lid dat zich zelfs vrij openlijk distantieert op fysisch en verbaal vlak van racistische uitlatingen.

Eens dat je je daarover zet krijg je wel een duaal thema binnen enkele uitersten. Het brute discours versus de kwetsbare relatie-ontwikkeling tussen twee mannen. Cinematografisch voorts ook meer dan degelijk. Zoals vaak vond ik Nicolas Bro er bovenuit steken. Een bijzonder personage, samen met die Ebbe het intellectuele brein van de organisatie. Iemand die qua uiterlijk een atypische neonazi is, maar toch veel respect afdwong binnen de groep. Het feit dat hij 'Bolle' werd genoemd, deed weinig ter zake.

OK einde ook, doet in dat opzicht wat denken aan American history X.