Brève Traversée (2001)

Nog maar eens gezien. Blijf em schitterend vinden; hoe Alice (Sarah Pratt) tegen de jonge Thomas tekeergaat over hoe slecht 'De mannen' wel niet zijn. Hoe je zelfs tijdens de sexscene's nog finaal wordt platgelult met verbale en literaire hoogstandjes (schijnt een kenmerk te zijn van Catherine Breillat) enz. enz.

4*

Ik wil best nog meer van Breillat zien, maar hoe?

Romance X en A ma Soeur/Fat Girl liggen in de meeste videotheken met een filmhuis assortiment.

Waar heb je deze film trouwens vandaan ? Op tv gezien ?

Ja, is een TV-film, en kwam om precies te zijn vrijdag 6 september 2002 op tv

Aardige film met erg scherpe dia -en monologen. Idd erg vermakelijk om te zien hoe Alice het mannelijk geslacht afzeikt tegenover de jonge Thomas. Lekker hard einde ook. 3.5*

I don't understand the main language ther but just to say that it is a good film but the name of the actor is Gilles Guillain and not else

I've changed it to Guillain

Pfff, deze film zou je ook wel de 'Breillat Monologen' kunnen noemen.

Het voorspelbare eenzijdige feministische geleuter kwam me op een gegeven moment de neus uit.

Buiten dat kent de film wel een aardgie opbouw en heeft wel iets van Before Sunrise, met de nadruk op iets.

Het einde is inderdaad sterk. Precies goed.

Over tweede kansen gesproken zeg. Schrijf nooit een regisseur af.

De enige andere Breillat die ik zag (Romance) vond ik echt een drol van een film. Dit was echter gewoon goed. Zelfs de anti-mannen praat van Alice was regelmatig erg grappig. Mooi om te zien hoe Thomas (een perfecte Guillain trouwens) switcht tussen bravoure, geilheid en onzekerheid.

Vooral de eerste twintig minuten en het einde waren erg goed.

3.5*

Het aardige van deze film is dat het de stereotype mannen en vrouwen-rollen volledig omdraait, zonder dat het er te dik bovenop ligt.

Na het slappe Romance en Anatomy of Hell komen Fat Girl en deze film beide als een verassing aan. Beide films zijn gewoon goed!

Ook ik schrijf deze regisseur nog niet af

3.5*

Een complex, maar beknopt en geloofwaardig verhaal zich bewegend tussen romance en verleiding met vleugjes emotie en "de waarheid spreken". Door de wijze van filmen voel je als kijker een beetje een voyeur bij dit kat-en-muis spel. Ik heb gelezen dat de regisseur, omdat zij een vrouw is, enkel films over vrouwen kan maken en dat doet ze hier voortreffelijk.

Brief Crossing zegt een hoop. Menselijk en erotisch spannend verhaal in niemandsland . Feministisch geleuter nee, meer een soort verleiding.

Verrassend goede film die mij een heerlijk gevoel gaf en ja dat einde.....oh wat zijn mannen slecht!

Dit soort films liggen mij wel en kunnen volgens mij ook alleen maar door een vrouw gemaakt worden. Toch jammer eigenlijk dat er maar zo weinig goede vrouwelijke regisseurs zijn.

4,0*

Sterke film, mede door zijn (niet)lengte, waarin je finaal op het verkeerde been wordt gezet.

Vandaag na 10 jaar (!) weer eens gekeken. Blijft een ijzersterke film, vooral dat einde blijft onvergetelijk. Sensueel, hard, realististisch.... Een van mijn favoriete films. En uitstekend geacteerd van beiden.

Een schip is tijdens zijn vaart oeverloos. Zo ook het geklets gedurende de hele film.

Schitterende film. Heb hem nu twee keer gezien, maar kan er geen genoeg van krijgen. Jesus, wat een boosaardig kreng. Ja, wat zijn mannen toch slecht.... Maar het is inderdaad een psychologisch steekspel van die twee, waarin Thomas zich nog aardig staande houdt. Zij speelt een spel met hem. Vrijwel niets van wat ze zegt moet je serieus nemen. Ze laat hem alle hoeken zien. Maar het aardige is, ze levert uiteindelijk wel boter bij de vis.

Het einde laat je verbijsterd achter. Overigens, ook de beginscène is sterk, als Thomas naar zijn identiteitsbewijs staat te zoeken en een verfomfaaid papiertje te voorschijn tovert. Het meisje dat z'n papieren moet controleren valt voor hem als een blok. Want het is natuurlijk film over mannen en vrouwen. Topprestatie van Catherine Breillat.

Mooi portret van twee mensen. Dan weet je (mede door de beschrijving hierboven) wel waar de film heengaat en had ik een vermoeden waar het op het eind op uit zou draaien, maar dat maakt niet heel veel uit voor de spanning in de film. Door het goede spel en de chemie tussen de twee heerst die er namelijk altijd en is het gewoon genieten van de losse scènes met veel sfeer op de ietwat shabby boot. Lange shots die maar aanblijven en hierdoor ook extra spanning meegeven, zo'n scène bij dat goochelshowtje waar Guillain steeds over de arm van Pratt wrijft, of in de kantine waar men al schoonmaakt, of die bar, of die weinig inspirerende bootkamer. Het is allemaal wat goedkoop maar geeft juist zo wat extra karakter mee over de misschien even goedkope avond tussen de twee. 4,0*.

Weer eens een film die (in navolging van Before Sunrise) een van mijn favoriete thema's behandelt; personages die elkaar ontmoeten en in een bepaald tijdsbestek leren kennen, met de nodige romance van dien.

De look van de film deed me wel even slikken, weet niet of het aan de film zelf ligt of dat ik een slechte versie had, maar voor de visuals hoef je dit in ieder geval niet te kijken, het is zonder enige vorm van opsmuk.

De inhoud is best wel in contrast met wat de film verder uitstraalt. De blikken die ze in het begin naar elkaar werpen, en de onderwerpen die aangesneden worden vond ik vrij onnatuurlijk en geforceerd. Sowieso vond ik alles wat gezegd werd vrij irritant, eigenlijk is heel de film alleen maar een vervelende eenzijdige monoloog over mannen en relaties.

Het is nog net uit te kijken omdat ik nu eenmaal wel hou van dit uitgangspunt, maar het heeft verder weinig om het lijf (de scene die mjk87 beschrijft met het goochelshowtje was het enige dat dan nog wel de moeite waard was) en de karakters zijn totáál niet likable.

2,25*

Geweldig dit. Die hunkering, die onzekerheid, die mannenhaat, die verleiding. De diepe val van onschuldige hartstocht.