Equus (1977)

Hier heb ik slechte herinneringen aan!

Op de middelbare school hebben we dit toneelstuk gelezen en ik moes altijd die hoofdrolspeler zijn! bbrrrr Ek Ek Ek Equus!

Grr

heb je de film ook gezien?

Nee Dat kon ik niet meer aan...

Is ie binnenkort ergens te bekijken? Dan zal ik hem uit Torture-overwegingen eens kijken

Welke rol deed je in de klas, Tovenaar ? De hoofdrol - maar is dat de psychiater of de patiënt ? Allebei mooie rollen !

Je hebt het overigens over het toneelstuk, van Peter Shaffer (die ook Amadeus schreef). De film volgt wel het verhaal maar is op een paar belangrijke punten heel anders. In het toneelstuk (ik vond het een topstuk) worden heel belangrijke dramatische dingen - ik kan niet veel zeggen - alleen maar in een gestyleerde vorm aangegeven. Dat werkte geweldig. In een film zou dat heel onbevredigend zijn. Daar hebben ze geprobeerd die scènes zo dynamisch mogelijk te laten werken. Niet helemaal gelukt.

Toch erg goed, al met al.

Dysart (Burton) en die jongen doen me soms sterk denken aan Salieri en Mozart.

Ik was de patiënt, ek ek ek Equus .

Het was vooral lastig toen ik die reclame-commercials moest gaan doen als je begrijpt wat ik bedoel!

Ik ken(de) het stuk niet, dus voor mij was het een en al verrassing. Conclusie tijdens en na de verfilming: uitermate interessant stuk, met nogal wat schokkende ontwikkelingen.

Dan natuurlijk 'de film', daar gaat het n.b. over. Richard Burton en Peter Firth (beiden stonden ook tegenover elkaar op het podium, en beiden kregen voor deze verfilming een Oscar-nominatie) spelen zeer goed. Regisseur Sidney Lumet is een van de weinige regisseurs die van toneelstukken ook daadwerkelijk een film kan maken zonder het toneelstuk-aspect te verwaarlozen. In 'Equus' wordt van de 'actie-rijke' scenes geleidelijk aan door de camera overgeschakeld naar een monoloog van Burton achter zijn bureau (een voice-over in beeld als men begrijpt wat ik bedoel).

In ieder geval een film die een herziening waard is, aangezien er zo veel 'mind fucks' en verrassingen in zaten dat het me nu en dan iets te veel werd. Een behoorlijk rijk geschreven stuk qua thema's en opmerkelijke monologen. Voor de herziening wil ik me toch wel nog beter informeren dan de korte post-research van nu. Een voorzichtige 3,5* voor nu.

De rol van patiënt Alan Strang werd niet alleen gespeeld door onze huis tovenaar. Vanaf februari 2007 zal het stuk weer in Londen gespeeld worden, met in de rol van Alan Strang een andere tovenaar, Daniel "Harry Potter" Radcliffe. Nu al flinke heisa, aangezien aan de rol van Alan Strang heel wat naaktscenes [ja ja, full nudity] worden toegeschreven.

Mooie rol van Richard Burton (zeven jaar voor zijn dood).

Bijzondere film, absoluut de moeite van het kijken waard.(3,5*)

Do you see?

Op zich een indrukwekkend en gedurfd verhaal, maar ook wel een erg schematisch geheel waar de patiënt en zijn verleden schijnbaar moeiteloos(nou, ja) per sessie een stukje verder wordt ontleed, de psych zijn eigen 'ontleding' er tussen neus en lippen door even bij doet(m.b.v. een goede vriendin) en alles op het einde 'netjes' in een pakketje aan de kijker wordt afgeleverd. Toch regelmatig zeer aangrijpend en sterk gespeeld.

3,5*.

Vrij briljante bewerking van het bekende toneelstuk van Peter Shaffer.

Ach, toneelverfilmingen: je moet ervan houden. Script, acteurs en meer moet dat niet zijn. Ook hier niet: Burton is zoals altijd weer fantastisch en zowat de enige man op aarde die lange monologen tot de laatste seconde boeiend kan houden. Peter Firth weet zich nog net staande te houden achter die monumentale présence van Burton. Lumet weet de grenzen van het theater te doorbreken en schotelt ons een aantal droombeelden voor die nog lang in je hoofd blijven nazinderen.

Een film om absoluut meerdere malen te zien! 4*

Wat een acteerprestaties!

Uitstekende film waarin een jongeman terecht komt bij een psychiater nadat hij zes paarden bruut heeft verblind. De sessies tussen de jongen en de psychiater zijn zeker boeiend en de finale is ronduit sterk, schokkend en aangrijpend. Ook het acteerwerk is dik in orde waarbij Richard Burton een aantal uitstekende monologen heeft.

Een boeiende, ingewikkelde thriller over overleveringen, religie, seksuele gebrekkigheid of -ontoereikendheid en gekte, naar een schokkend psychologisch toneelstuk van de hand van Peter Schaffer. De radeloosheid en worsteling van de ouders van de jongen werd schitterend neergezet. Het schokkerende effect van de seksueel religieuze symbolen echter kwam in de intimiteit van de toneelzaal intenser over. Richard Burton overtuigde met zijn geduldige monologen en als voice-over.

Trailer @ youtube

Moeilijk, dermate dat een tweede visie een betere appreciatie zou kunnen losweken.

Meerdere toch wel rauwe of schokkende scènes maar ook enkele heel rake zoals wanneer de psychiater zichzelf gaat afwegen tov zijn patiënt.

Burton is de geschikte persoon voor zulke rol waarbij hij de gebeurtenissen tussendoor met een onnavolgbare taalvaardigheid naar psychologische en fylosofische ontledingen leidt.

Ook die Peter Firth is merkwaardig in een film waarbij mensen met toneelervaring er beslist meer aan zullen hebben gehad dan de doorsnee, weze het nog gemotiveerde, filmkijker.

Een goed stuk is het zeker en Richard Burton waarschijnlijk voor de laatste keer in een fenomenale hoofdrol. Het blijft natuurlijk altijd net zo Burton als dat het de psychiater is. Obsessie, passie, psychiatrie en wat het allemaal kapot maakt. Sterke film.