One from the Heart (1982)

Mooie plaatjes herinner ik me, en een rommelig verhaal. En Kinski die koorddanst.

Coppola wilde duidelijk es wat anders.

Maar het blijft een Coppola, dus de moeite waard

Net weer gezien, helemaal vergeten hoe goed de soundtrack van Tom Waits was (en dat terwijl ik 'm op cd heb).

Werkelijk prachtige film met een zeer geloofwaardige Frederic Forrest en een kippenvel bezorgende soundtrack met fantastische nummers van Tom Waits. Visueel ziet de film er ongelofleijk mooi uit, de ene adembenemende scène volgt de andere op en dit gaat zo tot het einde door. Ik heb er van genoten, zo hoort een romantische drama te zijn.

****

Inderdaad mooie nummers van Waits, maar het verhaal kraakt aan alle kanten, de cast acteert matig tot beroerd (emotieloos en oppervlakkig) en een film waarbij Las Vegas op een erg brakke manier is nagebouwt (de gehele film werd in een studio opgenomen) zie ik niet graag weer terug.

Het zag er naar mijn mening prachtig uit.

inderdeedy Diesel! Deze film werd destijds door de critici gekraakt, (waardoor Coppola failliet gegaan is) maar ik was meer dan aangenaam verrast toen ik hem 25 jaar geleden in de cinema zag. Dit is een mooi romatisch verhaal, en de decors met constant wisselende kleuren zorgen voor een dromerige sfeer. ('In the mood for love' deed er toch wel een beetje aan denken). Coppola gaat zonder reserve voor het sentiment en Forrest en Garr zijn verukkelijk. Een juweeltje.

Hallo!

Weet iemand waar deze dvd te koop is met nederlandse ondertiteling? Ben al een tijdje zoekende... alvast bedankt!

greetzz

Nope, alleen engels...

De soundtrack is beter dan de film.

... ik wil hier nog wel iets over kwijt.
Heel het verhaal speelt zich grotendeels af in het donker en gebruikt heel theaterachtige belichting.
Ik heb de film in een relatief kleine bioscoop gezien: als je dan zelf in het donker zit, lijkt het wel of je zelf op de set aanwezig bent en op tastbare afstand zit van de acteurs. daardoor krijgt het bijna een vreemd genoeg extra realistische dimensie. Vrij gedurfde cinema toch wel, weinig vertoond.

wow ik vraag me bijna af of ik wel dezelfde film heb gezien. Het ziet er allemaal mooi uit hoor maar daar is ook echt alles wel mee gezegd. De acteurs bakken er totaal niks van en de dialogen zijn echt tenenkrommend geforceerd allemaal. Dit is echt beneden alle peil.

Kinski is weer prachtig en alleen daarom heb ik deze film bekeken.

Matige film over een koppel die ruzie krijgen op de dag dat ze vijf jaar bij elkaar zijn. Het verhaal en de personages zijn simpelweg nogal aan de saaie kant. De film heeft zeker wel visuele flair met mooie decors en een kleurrijke belichting. Ook zijn sommige scenes mooi door elkaar gemonteerd. Echter weet dit de film allemaal niet te redden.

Toch wel een bijzondere film. Herziening heeft lang op zich laten wachten omdat er geen goede blu ray voor handen leek. De versie in de Amerikaanse Coppola box wordt unaniem gekraakt en ik was in de veronderstelling dat de Italiaanse blu ray nagesynchroniseerd was. Dat laatste bleek toch niet het geval en hoewel de film een betere transfer verdient, kan het er zeker mee door.


Het komt wat moeizaam op gang. Geschoten in 1:1,33 (iets wat ik gezien het concept van de film totaal niet begrijp. Dit soort visuele pareltjes weken veel beter op een groot (breed) canvas), begint de film met een ruziënd stel, waarbij beide niet sympathiek overkomen. Maar de surrealistische visuele stijl valt wel direct op. Het is ook een misverstand te denken dat het een musical betreft, want er wordt vrijwel geen woord in gezongen door de acteur. Wel bestaat de soundtrack met Tom Waits uit ‘becommentarieerde’ liedjes.

Enfin, het stel krijgt ruzie en trekt Las Vegas in, op zoek naar seksueel avontuur. Op zich past het perfect in het oeuvre van Coppola, die toch vooral naam heeft gemaakt met vertellingen van familie kronieken. In die zin pas dit verscheurde stel goed. Maar voor een film met zo’n romantisch karakter, vol kleur, muziek en surrealistische scenes verwacht je suikerzoete romantiek. De romantiek voelt hier altijd dubbel, wat vreemd gaan is niet direct waar je bij romantiek aan denkt. Maar het is wel een eerlijke observatie , want hoeveel stellen gaan er niet vechtend en vrijend door het leven? Het is dus zeker een ambivalent werk en daarom ook nooit omarmd door het grote publiek.

Maar man, wat heeft het toch een geweldige visuele flair. Logisch met Storaro achter de camera. Het een lust voor het oog en dat geldt ook voor Nastasja Kinski.

De film zit vol met schitterende visuele vondsten en ik geloof ook dat er geen enkel shot in La La Land zit, dat niet schatplichtig is aan deze film. Nu is de 4k van die film onderweg en ik kijk uit naar een beter vergelijk.

One from the heart is in ieder geval een lyrische en bijzondere film die minimaal
4* verdient.

En wat voor een soundtrack. Nog steeds één van de parels uit m'n platenkast. Tom Waits en Crystal Gayle, een combinatie die je niet verzint. Of juist wel misschien. Vereniging der tegenstellingen.

Het is te lang geleden dat ik deze film zag; herziening is broodnodig. Ik herinner me inderdaad het surreële, een bewust gekunstelde sfeer; romantiek in merkwaardig stroeve dialogen.

Je opmerking over La La Land zou best eens raak kunnen zijn. Ook zo'n film die de setting en sfeer van een musical heeft, maar dat fenomeen tegelijkertijd wel en niet serieus lijkt te nemen, er een beetje van een afstand naar staat te kijken.