Into the Inferno (2016)

Vanaf 28 oktober te zien op Netflix

Ik wist helemaal niets van deze Herzog af

Dit lijkt erg interessant. Ik had al een reactie neergezet, maar achteraf bleek dat er in de inhoud meer informatie stond dan ik dacht. Het ziet er wel naar uit dat dit een kwaliteitsdocumentaire wordt, zonder (overschat) Amerikaans sentiment, en hopelijk kiest men niet voor sensatie bij de andere vulkanen. Het is duidelijk dat men toch voor een paar opvallende vulkanenregio's kiest. Noord-Korea en Ethiopie die je toch niet meteen zou verwachten in een documentaire over vulkanen. Het is duidelijk dat het om Baekda Mountain gaat (een vulkaan die tot zeer veel groots in staat is die zelfs niet gemonitored word door de Noord-Koreaanse overheid om logische redenen). In de tiende eeuw had deze een zware uitbarsting. Het schijnt dat deze ook erg fotogeniek is, en deze ligt op de Chinees-Noord-Koreaanse grens (als ik me niet vergis was er ook een grensdispuut daar). Over de Ethiopische vulkaan ben ik minder zeker, maar dan denk ik dat het om de Afar-regio gaat en eventueel de vulkaan die in 2002 nog uitgebarsten is (via een gifwolk of een andere unieke manier en om die reden besproken zal worden denk ik). Ik weet de naam van de vulkaan niet, en wellicht verwar ik het ook wel deels met de Keniaanse vulkaan Nyirangongo ofzo. Nee, in Afrikaanse vulkanen ben ik niet echt een expert Maar zoveel te beter, leer ik ook wel nog iets bij , wat bij de zoveelste documentaire over - geeuw, geeuw - Yellowstone niet het geval zou zijn.

IJsland en Indonesie zijn dan wel weer twee bekendere actieve vulkanenregio's, waarbij de eerste voor ons erg toegankelijk is, en ook bovendien een ander type eruptie huisvest (de fissure eruptie). Zowel Laki (waar ik mijn gebruikersnaam wou naar vernoemen), Katla, Grimsvotn, Hekla en Bardarbunga komen in aanmerking. Laki omwille van zware spleeterupties gedurende maanden vlak voor de Franse revolutie dat leidde tot een klimaatverandering (hier zet ik mijn geld op). Katla en Hekla vormen vooral een bedreiging in de toekomst, maar daar lijkt de documentaire niet echt op te focussen.. Indonesie is ook veelzijdig, en huist veel vulkanen. Tambora, Krakatau, Samalas en Toba zijn de meest merkwaardige vulkanen, en alle vier hadden ze een heel zware uitbarstingen in het (op één uitzondering na) vrij recente verleden (laatste 1000 jaar). Tambora lijkt de meest logische optie, maar Samalas/Rinjani heeft een vrij nieuw gedocumenteerde eruptie in 1256 dacht ik. Misschien bezoekt men wel meerdere vulkanen, wie weet. Dit belooft zeker en vast interessant te worden.

Herzog doc.

Dan weet je vanaf het begin dat je doorheen Herzog's brakke stemgeluid moet. Hij is een vreselijke narrator, maar blijft zichzelf casten in z'n docus. Geen idee waarom, je zou denken dat hij zelf toch ook wel hoort dat het nergens naar klinkt, maar blijkbaar dat hij het te graag? Het hoeft niet altijd Morgan Freeman te zijn (liefst niet zelf), maar dit is het toch ook niet.

Herzog struint in deze docu een aantal vulkaangebieden af. Toch staan de vulkanen zelf niet erg centraal in deze film. Herzog is al snel meer geïnteresseerd in de legendes en religies die rond de vulkanen ontstaan zijn. Dat was op zich een mooie rode draad geweest om de oorzaak->gevolg van religies in de verf te zetten, maar Herzog doet er weinig mee behalve overal z'n verhaaltje halen.

Er zit een blokje Noord-Korea in en Herzog laat het daar niet na om even wat dieper op het land in te gaan daar. Wie echt geïnteresseerd is heeft betere docus voor handen, Herzog blijft vooral hangen in de klassieke Westerse visie op Noord-Korea. Met als hoogtepunt de volgende quote:

Is miste op dat moment de ironie in Herzog's stem, ik hoop in ieder geval niet dat hij dit in alle serieux heeft uitgesproken. Ik moest er in ieder geval wel even om lachen.

Er zit wat mooi beeldmateriaal in en hier en daar wat leuke randinfo, maar als docu heeft het weinig samenhang en vergeet Herzog ergens een doel te stellen. Vond het niet zo heel boeiend, ondanks wel een aantal interessante invalshoeken.

2.0*

Werner Herzog Really, Really Likes Volcanoes | VICE | United States

Njah, het is niet eens zozeer z'n uitspraak, wel de enorme saaiheid en doodsheid waarmee hij alles vertelt.

"It is hard to take your eyes of the fire that burns deep under our feet." - Werner Herzog

Mijn tweede Herzog docu in korte tijd, na zijn bespiegelingen over het internet in Lo and Behold, Reveries of the Connected World (2016). In Into the Inferno reist Herzog de hele wereld rond om de impact van vulkanen op geologie, de maatschappij en onze verbeelding te onderzoeken, samen met vulkanoloog Clive Oppenheimer, die hij nog kende van Encounters at the End of the World (2007). Zelfs een tripje naar Noord-Korea, waar ik deze challenge een aantal docu's over kijk, mocht niet ontbreken.

Persoonlijk heb ik vulkanen (vooral als kind, maar ook nu nog) altijd interessant geworden, en wanneer een markante figuur als Herzog zijn aandacht erop vestigt, dan ben ik erbij. “Do vvvollcaaaynooos dreaaam offff themmmselvvvves?” Die zin spreekt hij gelukkig niet uit, maar je kunt natuurlijk de nodige Herzogiaanse mijmeringen verwachten. Persoonlijk houd ik daar erg van, en ik mag Herzogs kenmerkende narratie graag horen. Het heeft iets geruststellends, en prikkelt net genoeg om je even over dingen na te laten denken, zonder je al te dwangmatig in een bepaalde richting te duwen. Net als Reveries is Into The Inferno wat ‘bijeengeraapt’. De rode draad is er wel degelijk, maar het is niet voldoende voor een echt harmonieus geheel. Geen punt, want beeld, geluid en Herzog waren voor mij ruim voldoende om van deze recente Netflix Original te kunnen genieten.

3,5*

John Milton, bedankt voor de toelichting. Als deze docu me meevalt, dan zet ik hem bij de voornemens voor volgend jaar. Hij heeft een paar must-see films over onderwerpen die me enorm boeien, en Fitzcarraldo stond al op de watchlist.

Ik vond het wat tegenvallend, namelijk door de aandacht die te veel uitging naar randzaken. Vooral de stukken in Vanuatu en Noord-Korea alsook een stuk in Indonesie scoorden slecht. Het begon echt heel slecht. Ik dacht letterlijk: "Waar ben ik nou weer aan begonnen zeg?", maar vanaf we Indonesie ingingen (= het punt waarop de docu eindelijk echt van start gaat na het voorwoord van lokale inwoner van Vanuatu en het woordje uitleg van de waarom bij de film).

Niet mijn film, maar verder vond ik bepaalde delen interessant. Vooral om andere beelden te zien van mijn favoriete vulkanen (waar ik in veel gevallen zelfs nooit beelden van zag) was het wel interessant. Veel vulkanen die ik dan ook ken kwamen aan bod. Die van Indonesie, Noord-Korea, Antarctica en IJsland kende ik allemaal. En ook van Yasur (Vanuatu) en Erta Ale had ik al gehoord. Die eerste had Tom Waes ook al een bezoekje gebracht. Het interessante aan Vanuatu is dat het slecht gemonitored wordt, en dat er veel over de geschiedenis ervan onduidelijk en/of vaag is. Zo zijn er groeiende vermoedens dat in 1492 zeer zware vulkaanuitbarsting in de wereld te wijten is aan een vulkaan in Vanuatu (namelijk Kuwae). link En ook eind 1808, begin 1809) heeft er zich duidelijk een zware uitbarsting plaatsgevonden op de wereld, en gezien heel veel van de wereld al verkend werd tegen die tijd, zal de boosdoener ook in dit soort regionen gezocht moeten worden (diepe binnenland Zuid-Amerika, Papoea-Nieuw Guinea of Vanuatu of elders met amper bevolking). Kort daarop volgde een nog zwaardere uitbarsting in 1816 in Indonesie van de Tambora (die we niet bezochten) gevolgd door het bekende: "jaar zonder zomer".

Maar ik denk niet dat zijn documentaires me gaan liggen, daarvoor wijkt hij het te veel af, en gaat het teveel om niets. Ik denk verder dat de "filmdocumentaire" helemaal niets voor me is. Beter dan dit zal het niet worden. Ik zoek meer naar feitendocu's en niet naar gevoeldocu's.

Inderdaad, moet één van de meest hypocriete dingen zijn die ik ooit heb gehoord.

Tijdens het filmen van 'Encounters at the End of the World' stuitte Werner Herzog op een aantal vulkanologen die met gevaar voor eigen leven probeerden de diepste geheimen van de meest majestueuze vulkanen te ontsluieren. In deze documentaire spreekt hij opnieuw met een aantal van hen en bezoekt hij enkele van de meest actieve vulkanen op onze aarde. Er zijn veel prachtige beelden (regelmatig ook op archief) maar Herzog bekent al vroeg in deze documentaire dat het hem niet zozeer om de vulkanen gaat, maar om de fascinatie die de mens al duizenden jaren heeft voor deze oerkracht. Zo spreekt hij uitgebreid met een stamleider in Vanuatu over hun eigen mythologie rondom de vulkaan en besteedt hij veel tijd aan de rol die Paektusan, een enorme vulkaan op de grens tussen China en Noord-Korea, heeft op de ideologie en (dus) het dagelijks leven in Noord-Korea. Herzog slaat in zijn commentaar zo nu en dan wat door in zijn eigen verwondering en valt met het gebruik van religieuze muziek om de natuurbeelden kracht bij te zetten wat vaak in de herhaling. De vulkanologen zijn gelukkig veelal charismatische mensen die op een onderhoudende wijze weten te vertellen over hun eigen fascinatie met en het onderzoek dat ze doen naar vulkanen, waardoor dit toch een boeiend document is geworden.

Vol verwachting op Netflix aan gezet, het begon goed met sfeervolle vulkaan beelden en die typische stem van Herzog maar al gauw verzande het in wazige gesprekken en zakte de film gaande weg een beetje in elkaar. Niet Herzog's beste film. Jammer. Niet slecht maar ook niet geweldig.