13 Rue Madeleine (1947)

Uit op Fox Studio DVD Classics in de UK, met Nederlandse ondertitels.

http://www.play.com/DVD/DVD/4-/597808/13-Rue-Madeleine/Product.html

Een stevig vertolkte spionagefilm die zich meer focust op wat achter de schermen gebeurde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Spanning gegarandeerd.

Verschijnt 22 april 2009 bij bol.com.

James Cagney is niet als gangster maar als good-guy?

Ik ken James Cagney eigenlijk alleen maar van zijn geweldige rollen als gangster in films als Public Enemy of The Roaring Twenties. Hoog tijd dus om de man eens in een compleet andere rol te zien maar ik had eerlijk gezegd geen twijfels dat hem dat niet zou afgaan.

En ik had gelijk. Cagney acteert hier wederom ijzersterk en laat vooral zijn klasse zien in de climax van de film. Gewoon al die maniakale lach van hem wanneer hij door heeft dat hij samen met de Duitsers zal sterven in de bombardementen is werkelijk fantastisch. Cagney bewijst toch weer eens om een echte karakter acteur te zijn maar ook de rest van de cast staat hun mannetje of vrouwtje in Annabella haar geval.

Het verhaal is weer eens iets anders dan dat van talloze oorlogsfilms. Geen constante geweerschoten maar een sterk, vooral psychologisch, verhaal dat uitstekend ineen zit. Het is al vrij snel duidelijk wie de Duitser nu is maar dit wordt mooi opgelost door hem zijn kameraad te laten vermoorden en te ontsnappen waardoor Cagney zelf naar hem op zoek gaat. Maar ook de trainingskampen voor geheimagenten aan het begin van de film zijn interessant om te zien, al had die slaapverwekkende voice-over voor mij niet gehoeven.

13 Rue Madeleine is uiteindelijk een goed gemaakte, spannende maar vooral ook interessante film over de training van geheim agenten in de tweede WO.

4*

Poeh, ik had het even moeilijk om bij de opening niet meteen in de houding gaan staan en het Amerikaanse volkslied te gaan zingen! Verder niet een erg pakkende film, maar het keek aardig weg. De training van de spionnen sloeg de plank soms aardig mis; wanneer de groep plots in het donker gezet werd en een vrouw ondervraagd werd, kwamen er wel heel vergezochte antwoorden uit die in de praktijk makkelijk te checken zouden zijn door de vijand. En toen de Amerikaanse collega/vriend van de Duitse spion zijn geheime missie niet prijgegeven had kwam er een ultiem grappige uitspraak: "Ja, dat heb ik inderdaad geweldig gedaan!''

Nou ja, details misschien, er zat in ieder geval wel een lekker tempo in, ook al gaf dat weer bijzonder weinig ruimte om, behalve het welbekende sentiment 'Let's get ze Germans', echt mee te leven. Het einde is wat dat betreft, zoals Metalfist ook al aangaf, het sterkste moment (ook wat betreft Cagney, die ik verder niet bepaald vond schitteren). Dan kunnen we het nog hebben over de Duitsers en Fransen die ook allemaal vlekkeloos Engels spraken (erg grappig op het moment dat Cagney moest aantonen dat hij wél een Amerikaan was), maar ach, deze film heeft het al moeilijk genoeg.

Al met al een vlakke, maar wel vlotte, vertelling gebaseerd op een heus geval uit de Tweede Wereldoorlog.

Een kleine 3,0*.

Een wat onevenwichtige film. Misschien te ver van Henry Hathaway's gewone genre - ik ken hem eigenlijk alleen van westerns, waarvan hij er tientallen heeft gemaakt - waaronder klassiekers als Sons of Katie Elder en True Grit.

Het verhaal rammelt hier en daar wat - en misschien nog wel erger is dat het wat weinig doelgericht is. Daardoor misschien wel echter, want de werkelijkheid gaat ook niet altijd direct op het originele doel af. Maar het maakt wel dat het moeilijker is om er als kijker een spannende film in te zien.

Zeker de eerste helft is dat wat minnetjes. Teveel voiceover die het plot moet toelichten, en het complotje van de duitser had er misschien maar helemaal beter niet in kunnen zitten. Maar in de tweede helft in Frankrijk begint het waarachtig toch ietsje spannend te worden.

En het einde is dan weer sterk. De homerische lach van Cagney doet het verhaal netjes ten einde. Da's dan wel weer echt klasse.

Een spannende oorlogsfilm met een uitstekende rol van James Cagney.
De titel van de film slaat op een Nazi-hoofdkwartier in Frankrijk waar Robert Sharkey moet vechten voor z'n leven.
Zelf vond ik dat de indentiteit van de Duitse spion nog goed bewaard bleef.
Dit alles draagt bij aan de spanning.
De voice-over aan het begin en tussendoor de film lijkt me nogal overbodig.

Een echte aanrader voor liefhebbers van WO II-films.

3,0 *

Geen Simenon-verfilming met Jean Gabin in de hoofdrol, deze "13, rue Madeleine", maar een uitstekende spionagethriller.

Verzorgde opbouw met veel buitenopnames en naar de proloog, zoveel mogelijk op de geciteerde plaatsen.

Interessant in beeld gebracht zijn ook de trainingen van de Secret Intelligence, de opleiding en de werkmethodes van de spionagediensten en de manier waarop alles eigenlijk wel authentiek en echt gebeurd lijkt.

Richard Conte speel erg goed als de "mol" maar bovenuit steekt toch weer dat driftig kereltje dat James Cagney heet en die zoveel uiteenlopende rollen op zijn palmares heeft.

Goed spel van Cagney in een boeiend verhaal en bij momenten behoorlijk spannend verhaal , het V2 verhaal wordt echter volledig naar de achtergrond gedrongen door het verloop van het verhaal en dat is wel wat spijtig .

"Fair Play? That's out. Years of decency and honest living? Forget all about them."

Deze oorlog-spionagefilm, is opgenomen in een semi-documentaire stijl, richt zich op een groep agenten die worden opgeleid voor en uitvoering van undercovermissies tegen de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film is geïnspireerd door de activiteiten van het Office of Strategic Services (OSS) tijdens de Tweede Wereldoorlog.

James Cagney (bekend van zijn gangsterfilms) speelt Bob Sharkey, die de taak heeft een groep beginnende spionageagenten instructies en training te geven, maar onder hen bevindt zich ook een Duitse infiltrant. Zodra de identiteit van de spion bekend is, bedenken ze een plan om valse informatie over de aanstaande geallieerde invasie te lekken. Dat gaat uiteraard mis en de enige manier om de missie te redden is dat Sharkey hem achterna gaat.

De film bezit twee gedeeltes... in de eerste een spionage-tutorial om je kennis te laten maken en in het tweede een spannend oorlogsmelodrama. En is zo opgezet dat het publiek de personages leuk vindt en zich inleeft. Suzanne is wanhopig om over haar man te horen. Jeff ontdekt dat zijn vriend een verrader is. Sharkey en zijn meerdere moeten ondanks alles proberen het geheim van de geallieerde invasie uit nazi-handen zien te houden.

Door het einde (hier wordt serieus het randje van Hays Code opgezocht) krijgt het verhaal een veel moderner gevoel. Ook het karakter van Suzanne draagt ​​bij aan het moderne gevoel. Ze is een vrouw, maar haar geslacht is bijna onbelangrijk voor de plot. Als ik enige klacht heb over deze verder uitstekende film, zou het de voice-over zijn. Misschien was de reden dat die er was, dat het weliswaar fictief verhaal was, vertelt over de geboorte van de OSS en dat de Central Intelligence Agency in 1947 begon? Hoe dan ook dit is een zeer klein minpuntje en doet weinig af aan deze zeer vermakelijke spionagethriller.