Dead End (1937)

Heb deze film besteld.

Bogart en Sidney, dat moet wel een goede film zijn

Is het ook. Geeft goed de sfeer weer van achterstandswijk in de VS, tussen WO-I en WO-II. Bescheiden rol van Bogey. 4*

De decors zijn werkelijk weergaloos in deze film. In de jaren 30 wisten ze zeker hoe ze sets moesten bouwen: Sfeer op de eerste plaats, realisme pas daarna.

Sidney staat met grote letters op de poster maar speelt niet bepaald de hoofdrol. Bogart, McCrea en the Dead End Kids (onder welke benaming ze na deze film en het voorafgaande toneelstuk in Angels With Dirty Faces verschenen). 4*

Deze film heeft een wat vervelend eerste uur, wat soms wel boeit door grappige scenes van de Dead End Kids, maar daarbuiten overtuigt Bogart naar mijn mening deze keer niet en is hij vooral irritant in samenspel met zijn 'maatje'

Het laatste half uur vergoedt veel (misschien omdat Bogart dood gaat ), de film wordt spannender en boeiender. Het einde vind ik wel goedkoop. Jongen en meisje samen met geld en stout jochie naar 'jeugdgevangenis'... Deze niet lange film heeft eigenlijk teveel verhaallijntjes om echt te kunnen overtuigen

Toch 3 sterren

Jaren30 sfeer en tijdsbeeld zijn prima neergezet. Hoe vermaak je je zonder PC en mobieltje. De DEAD END KIDS spelen eigenlijk de hoofdrol.

Bescheiden rol van Bogey, hier nog "gemiddelde"acteur.

Verdiende 4*, maar ik weet niet of ik deze film vaker ga kijken.

Zo, en nu nog eventjes het verschil uitzoeken tussen dead en death.

Ik moet zeggen dat ik wel enigszins teleurgesteld ben in Dead End. De film begint mooi en sfeervol, met mooie shots waarmee je, na een blik te hebben geworpen op de haast moderne stad, als het ware wegzakt in de achterbuurten waar het verhaal zich afspeelt. Dat is heel mooi gedaan.

Alleen het verhaal cq. de verschillende verhalen konden me maar weinig boeien. Humphrey Bogart probeert een tough guy te spelen door een beetje te snauwen en vooral chagrijnig te kijken. Ik geloof niet dat ik hem ooit zo matig zag acteren.

Verschillende van die straatjongens uit deze film kende ik al. Zij spelen later namelijk ook in de vele "East Side Kids"-films, waar ik overigens een gruwelijke hekel aan heb. Ook dát deed de film voor mij natuurlijk geen goed. Daarbij duurde de film niet eens lang, maar voor mijn gevoel wel een half uur te lang. Nou, dat zegt genoeg, dacht ik zo.

Ik blijf hangen op 3 mini-sterretjes en dan ben ik nog heel aardig.

Klinkt aardig ja Humphrey was toen toch niet erg bekend, dacht ik.

Was het scenario de grote tegenvaller ? (niveau van Wyler is best wel wisselend)

Volgens mij was dit min of meer Bogarts doorbraak. Was dit niet de eerste film waarin hij als gangster gecast werd?

Het was The Petrified Forest waarin hij voor het eerst indruk maakte en een gewilde (bijrol)acteur werd in Hollywood. Daarin speelde hij ook een gangster. Dead End en High Sierra zorgde er voor dat Bogart ook als hoofdrolacteur gewaardeert werd, maar pas met The Maltese Falcon werd hij een echte ster.

Ach ja, The Petrified Forest zat er nog voor natuurlijk.

http://en.wikipedia.org/wiki/Dead_End_Kids

Dead End (1937) en Angels with Dirty Faces (1938) vond ik vooral aardig om te zien als voorlopers van West Side Story (1961). In alledrie de films wordt een verhaal verteld over “risico”jongeren uit achterstandswijken. In de film met o.a. componist/dirigent Leonard Bernstein is de immer onontkoombare kunstmatige stilering van een gegeven vooral uitgewerkt met dans en muziek in de filmwerkelijkheid. Speelse humor, heerlijk relativerend, hebben in de nieuwere musicalfilm het soms al te zwaar opgeheven dikke vingertje uit de oudere films met de Dead End Boys gelukkig vervangen.

Ik ben geen groot liefhebber van James Cagney, hij is mij soms veel te overheersend aan het acteren. Na zijn rol in One, Two, Three van Billy Wilder gezien te hebben, heb ik meer respect voor deze acteur gekregen. Ook moet ik erkennen dat Angels with Dirty Faces met Cagney een wat sterkere indruk achterlaat dan Dead End met Bogart. Dit ligt niet zo zeer aan het acteren van Humphrey Bogart, als wel aan de tamelijk vlakke rol die in het scenario bij deze film voor hem geschreven is. Zijn soms vlijmscherpe stilte met de vossensluwe onderbrekingen in het acteren wordt in dit verhaal nog niet sterk uitgebuit. Dit zou later gelukkig allemaal nog wel goed komen. Soms is het juist de aardigheid om dit soort ontwikkelingen in de tijd te volgen.

Correctie: Dead End zal er niet voor gezorgd hebben dat Bogart als hoofdrolacteur populair zou worden. Bogart heeft hier namelijk maar een bijrol. Maar wel een belangrijke bijrol. De synopsis hierboven is niet al te best aangezien die zich alleen richt op het zijverhaaltje van Bogart's personage.

De film gaat vooral op McRea, Sydney en de Dead End Kids. Sydney vind ik niet bijster goed spelen en McRea maakt niet bijzonder veel indruk in deze rol (i.t.t. Sullivan's Travels). De Dead End Kids zijn wel geestig, al kan ik me voorstellen dat mensen zich er aan ergeren. Ze schreeuwen nogal veel. Bogart heeft wat mij betrefd de beste rol. Leuk om hem eindelijk eens als gemene gangster te zien (in Angels With Dirty Faces was hij maar een laffe misdadiger). Maar vergeet ook Claire Trevor niet in een uitstekende bijrol van een scène.

De film is gebaseert op een toneelstuk en dat zie je eraan af. Voor de film is er een plein gebouwd waar alles zich afspeelt. Personages lopen dit decor op en af, maar de camera bevind zich er nooit buiten. Had ik geen probleem mee, want het gaf een lekkere sfeer. Het decor is dan ook erg mooi.

Het verhaal is vrij leuk en geeft een interessant beeld van de armere wijken in de jaren '30. Het einde is helaas iets te voorspelbaar en duidelijk Hollwyood, maar het wordt wel degelijk uitgevoert. Wyler is dan ook wel een vakman die weet hoe hij een goede film moet maken. Dead End is geen meesteerwerk, maar mag zeker wel bekeken worden.

3,5*

Een discreet kraanshot leidt de kijker naar de achterbuurten van New York, om aan het einde in omgekeerde volgorde terug te gaan en het geheel vervolgens op symbolische wijze af te sluiten met het ambigue panorama van datzelfde New York. Daartussenin presenteert 'Dead End' zich echter als een oppervlakkig en weinig robuust misdaaddrama, waarin de kloof tussen arm en rijk én het 'coming of age'-gegeven in een moderne grootstad zelden zijn weg vindt tot bij de kijker. Niet in het minst omdat het decor zich als weinig gevarieerd en onguur laat omschrijven, maar bovenal omdat het gros van de personages weinig herkenbaar zijn in hun uitzichtloze situatie.

2.5*

Uitstekende film, naar verwachting dus. William Wyler is na drie films al een regisseur aan het worden waar ik zeker meer films van wil zien. Zijn films zitten altijd boordevol sfeer, zo ook dit Dead End, die vooral uitblinkt in de fantastische settings, geweldig! Het eerste half uur is dan ook zeker weten het beste. We maken kennis met de DEAD END GANG, die ook al voorkwam is het erg sterke Angels with Dirty Faces. De ''gang jongens'' zijn eigenlijk ook de hoofdrolspelers van de film.

Zoals ik al zij, is het eerste half uur het sterkst. Vooral danzij de heerlijke settings die een erg goed beeld geven van de achterstandswijken van voor de tweede wereldoorlog, plus het brengt ook nog eens heel veel sfeer met zich mee. De film is ook niet briljant hoor. Ondanks de korte speelduur had er nog minimaal wel een kwartier afgekunt, vooral omdat het verhaal niet altijd even boeiend was. Verder vond ik het op technish gebied verassend goed. Het is dat je ziet dat Bogart nog geen rimpels heeft, anders schat je deze film echt niet uit 1937.

Ik snap de kritiek op Bogart ook niet zo. Hij zet hier natuurlijk niet zijn sterkste rol neer, maar hij is en blijft een baas. Ik vond hem hier ook gewoon weer prima acteren hoor. Zonder twijfel de beste acteur die ooit op deze aardbol heeft rondgelopen. Alleen James Cagney kwam kwa uitstraling nog wat in de buurt. Maar verder vond ik het dus een uitstekende film. Goed geacteerd en de sfeer is heerlijk, dankzij de settings. Het verhaal was alleen niet altijd boeiend, maar dit blijft toch gewoon erg sterk vermaak.

3,5 sterren

Prachtig shot van een miniatuur New York op het begin en eind. Vind het een fijne film. Deed mij denken aan 'Angels with Dirty Faces' door de kindergang en Hitchcock's 'Rope' door het gebruik van (voornamelijk) 1 set/locatie. Prachtig decor geeft een mooie, grillige sfeer. Vond het camera werk ook een sterk punt van de film. Een aantal mooie close-ups van de duidelijk nog niet zo doorleefde kop van Bogart.

Er zit een breuk in de filmcarrière van Humphrey Bogart. Met films als High Sierra en The Maltese Falcon begon in 1941 zijn weg naar eeuwige roem. In het decennium daarvoor was Bogart doorgaans een wat houterige, onnatuurlijk ogende acteur; vaak in louche bijrollen in B-films, een enkele uitzondering daargelaten. Zo ook in deze mix van sociaal drama en misdaad tijdens de Grote Depressie. Alleen in de scène met zijn moeder (Marjorie Main) is een glimp te zien van de acteur, die Bogart later zou worden. Verder wordt hij helemaal overvleugeld door Sylvia Sidney en Joel McCrea.

Het zijn die twee, die ervoor zorgen dat deze film nog net een voldoende haalt. Dat valt tegen, te meer omdat de regie in handen was van William Wyler, een regisseur die ik heel hoog heb staan.

Interessante vroege Bogart, maar hij is niet de hoofdmoot van de film en gaat dood op een moment dat je het nog niet verwacht. Sociaal drama, maar wel hoe Amerikaanse studio's het deden.

Dead End begon als toneelstuk, losjes gebaseerd op een artikel uit de New York Times. Samuel Goldwyn (die een onafhankelijke producent was in deze dagen) zag een kans en haalde de de jonge mensen uit het toneelstuk naar de filmstudio en maakte er een film van. De film was een grote hit en kreeg onder meer vier oscarnominaties waaronder beste film en was een belangrijke stap naar de ster die Bogart in pakweg 1941 zou worden. De jonge acteurs werden stevig uitgemolken. Eerst een jaar later kwamen ze terecht in het nog wat betere Angels With Dirty Faces en in Crime School die ik niet heb gezien, beiden ook met onder meer Bogart. Daarna volgden nog andere films in verschillende samenstellingen en onder verschillende namen als East Side Kids en Bowery Boys. Met gritty misdaaddrama's had het niets meer te maken. Het waren komedies geworden Uiteindelijk werden er in 21 jaar maar liefst 89 films en 3 serials uitgepoept.

Het fraaist aan deze film is het fraaie studiodecor dat er heel sfeervol uitziet en veel mogelijkheden biedt. De film is interessant in hoe sympathiek de straatjochies enerzijds worden neergezet terwijl duidelijk is dat het geen lieverdjes zijn. De film is voor hollywood begrippen erg sociaal bewust en legt een opvallende nadruk op verschil in sociale klassen. Bogart is hier nog niet rijp en van McCrea ben ik doorgaans geen groot liefhebber. De Kids en Sidney stelen hier de show. Ik vond de shootout scene door het decor erg goed. Het einde is net wat te simplistisch. Maar dat decor....

De film staat overigens op een essential viewing lijstje van Spike Lee voor de filmstudenten aan wie hij les gaf. Dat vond ik opvallend omdat ik toch even ook aan Do The Right Thing moest denken.