Mr. Majestyk (1974)

De derde keer dat ik deze zag en hij blijft goed. Slow motion Bronson in een mooie wraakrol en in een prachtige omgeving met geweldige attributen. Neem alleen eens die auto's. Memorabel vind ik sowieso die rit met die pickup truck door dat onherbergzame gebied. Lettieri heeft een prima rol als boef en Koslo is de perfecte slijmbal. Dit zorgt in ieder geval naast de actie af en toe voor een humoristische ondertoon.

Dit coole actieverhaal vond ik toch wel een van de betere Charles Bronson- films uit de jaren '70. Gebaseerd op een scenario van Elmore Leonard(Get Shorty, Jackie Brown) Het is een eenvoudig verhaal van de goede versus de slechterik maar de ietwat ongebruikelijke personages maken het de moeite waard. Denk dat het de enige actiefilm is waarin een meloenenteler als held een vendetta tegen de maffia begint. Regisseur Richard Fleischer weet met een paar wendingen, lekkere auto-achtervolgingen, schietpartijen en knokpartijen er heerlijk tijdverdrijf van te maken! Wat een ongelooflijke wilde eind-achtervolging met een Ford-truck die wel lijkt te vliegen door het hobbelige Colorado-landschap! Bronson met zijn gebruikelijke stille, stoïcijnse hardheid werkt altijd goed als stoere aanwezigheid in wraakfilms. Linda Cristal met lang glanzend zwart haar speelt een leuke pittige love-intrest. En ook Al Lettieri als Frank Renda en Paul Koslo als Wannabee-gangster leveren goede bijdrages. Ja dit was voor mij een fijne en strakke jaren '70 actiefilm!

Mr. Majestyk draait om Charles Bronson als mr. Majestyk. Een op het oog simpele meloenenkweker die zich ontpopt tot een ongewone actieheld die zonder rare trucs en coole oneliners maar gewoon heel soeverein, rechttoe rechtaan en bedachtzaam het onrecht bestrijdt dat hem overkomt.

Hij is echt. Hij is integer. Hij speelt het gewelddaige spel niet uit politieke of ideologische overwegingen. Hij handelt niet uit vaderlandsliefde en probeert niet om een internationaal conflict te bezweren. Het gaat hem niet eens om een vrouw. Althans niet als aanleiding voor de strijd die hij aangaat met zijn kwelduivels. Het gaat hem enkel en alleen om het feit dat het hem onmogelijk wordt gemaakt zijn met liefde gekweekte meloenen te oogsten.

Mr. Majestyk is een landbouwer. Hij draagt een platte pet, verschoten jeans. Hij rijdt in een oude pick-up. Hij heeft een oogje op een Mexicaande immigrante. Hij is scherpzinnig en doelgericht. Zijn samengeknepen ogen staan altijd gericht op de essentie. Nooit op afleidende bijzaken. Zijn weinge omhaal van woorden raakt meteen de kern. Hij is zonder berekening en hanteert geen dubbele agenda’s. Hij leeft sober. Hij is het schoolvoorbeeld van een asceet.

Zo. Dat is nogal wat tekst over de protagonist. Dat ligt niet per sé aan mij. Dat ligt in de eerste plaats aan de film. De film draagt niet alleen de naam van zijn protagonist, maar laat tevens alles afhangen van zijn protagonist. Majestyk bepaalt het verloop van het verhaal. Afgezien van twee externe ingrepen van schrijver Elmore Leonard die nodig zijn om het verhaal op gang te helpen, zijn het verder enkel en alleen de acties van Majestyk die de voortgang bepalen. Tot dat besef komen de andere personages in de film ook. Zoals de keiharde gangsterbaas Renda met wie Majestyk een film lang in de clinch ligt en die evenals de kijker geleidelijk ontdekt dat de inferieur geachte boer niet de onnozele en toegeeflijke persoon is voor wie iedereen hem aanziet.

Een film van Richard Fleischer. Helder, eenvoudig, puur. En spannend. En vol fijne actie. En natuurlijk met de heerlijk lijdzame Charles Bronson. Goeie film.

Meloenenman.

In de jaren-80 werd deze film nogal eens op TV vertoond, en dat had een wat onverwacht effect: mijn vader werd fan van Bronson. Dan wel beperkt tot zijn rol in deze film geloof ik, maar niettemin, met het woord 'Meloenenman' kon je hem moeiteloos naar de televisie lokken. Daarom met behoorlijk wat nostalgie en weemoed herzien, voor het eerst in een jaar of dertig.

En ja, wat zal ik eens zeggen. Een van de eerste films volgens het recept wat later zo'n cliche zou worden voor alle Bronson films, en waarschijnlijk wel de beste uit die hele reeks. Maar dat maakt het nog niet meteen tot een goede film. Het verhaal komt eigenlijk niet heel veel boven het niveau van een aflevering van The A-Team uit, en de acteerprestaties zijn nou ook niet heel bijzonder - ook niet de fysieke acteerprestaties. In de actie - vooral tijdens de achtervolging - daarnaast ook nogal wat getruc dat indertijd misschien geloofwaardig gevonden werd, maar nu echt genadeloos door de mand valt. Ford heeft kennelijk indertijd nogal reclame gemaakt met dat Majestyk's gele pickup een standaard fabrieksmodel was - maar ik vraag me dan wel af hoeveel ze er daarvan kort gereden hebben bij de opnames van de achtervolging.

Niet echt een goede film dus. Maarja, met nostalgie valt niet te spotten.

Leuke actiefilm die lekker wegkijkt. Prima vermaak.