5 Card Stud (1968)

Goed verhaallijn, sterke acteurs, krachtige dialogen, prachtige locaties, schitterende camera shots en de spanning houdt je op het puntje van je stoel. Heerlijke titelsong. Geweldige vechtscenes en onze held Van Morgan (Dean Martin) die zich, als onschuldig slachtoffer van een pokerspelletje, plots verplicht ziet om z'n hachje te redden en zich in het zweet werkt met schieten, branden blust, de Sheriff redt en de vrouwen kust, poker speelt en onderwijl moorden oplost zonder ook maar een scheerbeurt over te slaan.

De eind confrontatie tussen Morgan en de killer is verrassend kort maar erg sterk. Dean levert een sterke prestatie af en is een lust voor het (vrouwelijk) oog.

Een zeer vermakelijke western met topacteurs. Aanrader!

Kreupele regie, kranterige dialogen en uiterst voorspelbaar. Dean loopt erbij alsof ie continu lazerus is. Alleen Mitchum is te pruimen in deze film die hopeloos ouderwets geweest moet zijn in 1968..

Het acteerwerk is ok, maar het verhaal is vreselijk slap. De hints naar wie de onbekende moordenaar moet zijn, liggen er zo dik bovenop dat de held van het verhaal op eieren er omheen moet lopen om de film al niet binnen een kwartier te laten eindigen. Het geheel doet dan ook erg knullig aan, ware het niet dat Mitchum en Martin er nog wat van proberen te maken. Niet genoeg voor een voldoende.

2*

Nou ik ben ladyknight eens, een prachtige western enige toevoeging is dat je het eerder een thriller/western zou noemen.

Ben het wel met Barfly en Wouter eens, een knullige film met een slechte regie, ook mij verbaasde het dat de film uit 1968 komt.

Verder is Mitchum als dominee wel opvallend, waar hebben we dat eerder gezien?

Mwhua, zo slecht vond ik hem nog niet.

Je blijft als kijker gissen naar de moordenaar.

Misschien dat sommige scènes wat voorspelbaar zijn, maar ik vond het verhaal toch nog mooi uitgewerkt.

Anno 2012 zijn we uiteraard al wat gewend, maar voor een western uit 1968 is deze geslaagd.

Geen absolute topper, maar ook niet slecht.

3,0 *

Zeer afwijkende mening die van LadyKnight over deze film.

Jammer dat ze niet meer op MM komt sinds 2007, want dames die iets met westerns hebben zijn hier een zeldenheid.

(Dit stuk staat propvol spoilers!) Van deze film zie en erken ik zonder meer alle tekortkomingen, zoals het feit dat het mysterie nauwelijks een mysterie is, de sexy femme fatale (Inger Stevens) niet erg sexy en zeker niet fataal is, en Dean Martin eigenlijk geen acteur is. Maar toch blijft deze film mij boeien – ongetwijfeld een hoogst persoonlijke afwijking (met andere woorden ik ben bang dat mijn voorliefde voor deze film niet uit te leggen of over te brengen is), maar ik zal proberen een paar van de kwaliteiten van deze film voor mij op te sommen:

* Dean Martin is iemand wiens persoonlijkheid mij fascineert (enerzijds een oppervlakkig entertainer, anderzijds helemaal his own man die eigenlijk door niemand te doorgronden was en daardoor een uniek soort cool belichaamt – zie de geweldige biografie van Nick Tosches: Dino: living high in the dirty business of dreams). En als gokker die tot actie gedwongen wordt is hij hier eigenlijk hélemaal op z'n plaats (net zoals hij in Rio Bravo eigenlijk ook zeer overtuigend was)

* Robert Mitchum, een acteur over wiens charisma ik hopelijk niets hoef uit te leggen

* Roddy McDowall, misschien niet zo'n bijzondere acteur die hier echter perfect gecast is als vervelende etterbuil (en die hier uitstekend gebruik kan maken van zijn "zuigende" intonatie), met als hoogtepunt de scène waarin hij de smid vertelt over hoe zijn vader reageerde op de dood van zijn moeder

* de onnadrukkelijke maar innemende vriendschap tussen de personages van Dean Martin en Yaphet Kotto

* het aardige portret van een klein stadje en alle spanningen die in zo'n gemeenschap kunnen leven (met name de onrust, eerst onder de bewoners door de komst van de mijnwerkers, vervolgens onder de mijnwerkers zelf naar aanleiding van de moorden)

* de niet opvallende maar wel fraaie fotografie

* de aanwezigheid van een expliciet ongelovige zonder dat daar een probleem van wordt gemaakt (en zonder dat hij als "apart" wordt afgeschilderd)

* de onsentimentele toon van de film, vooral belichaamd in de scène waarin alle spanningen plotseling culmineren in de moord op de deputy en de enorme shoot-out midden op straat (totdat Rudd hoogstpersoonlijk schietend door de straat komt lopen – als het iemand anders was dan Mitchum zou je als kijker misschien in lachen uitbarsten, maar als ik Mitchums kop zie kruip ik op dat moment het liefst zèlf achter de bank)

* de dialogen, die in beginsel de handeling gewoon vooruit helpen maar tegelijk vol zitten met grappige one-liners. Een paar voorbeelden:

* Val Morgan (Dean Martin) tot Nora Evers (Katherine Justice): "Now you're gambling on my better instincts. And I don't have any – I just have instincts."

* Predikant Jonathan Rudd (Robert Mitchum) in de kerk: "If I hadn't shot that gun off, there'd be nobody here but me and the dog. Before I came to this town, there was nobody but the dog. You people didn't seem to think you needed a church, just a big doghouse." (hier moet je eigenlijk Mitchums minachtende intonatie bij denken)

* Nick Evers (Roddy McDowall) tot Rudd: "Why don't you let God do his own work ?" Rudd: "I'm just filling in for him until he gets around to Rincon." Nick: "Well, if either of you needs any help, call on me – Nick Evers."

* Nora: "You still mad at me?" Nick: "Not you. The world." Nora: "The world?" Nick (verveeld): "It's flat."

* Nick: "I've got just one rule: me first, nobody second. Name me somebody who don't feel that way." (Een zekere mate van eerlijkheid kun je hem niet ontzeggen, dat maakt hem ook zo'n leuk personage.)

* Val: "I'll just sit down, play me some cards for money." Kroegbazin Mama Malone (Ruth Springford): "About time! A man don't work, he ain't respectable."

* En mijn persoonlijke favoriet: Rudd nodigt alle (drinkende en pokerspelende) cowboys in de saloon voor zijn kerkdienst uit: "There'll be a place for you. There was a seat for Judas." En terwijl hij wegloopt hoor je van één pokeraar zachtjes de throwaway punchline: "Who's Judas?"

* En last but not least, de (bijna) slotscène, de confrontatie tussen Val en Rudd, grotendeels bestaande uit een monoloog van Val. Ik heb de scène nu al vele malen gezien, maar elke keer is hij toch weer adembenemend (net zoals de bijna-slotscène van Shane, de ijzersterke shoot-out), vooral vanwege de grandioze manier waarop Dean Martin dit speelt: koel, zelfbewust, en tegelijk op zijn hoede. "If that's a bible, you read it. If it's not, you drop it."

* Uiteindelijk toch moeilijk te verklaren: op de één of andere manier raakt het geheel van deze film bij mij precies de juiste snaar. Dean Martin: cool maar alert. Ooit moest ik een stuk schrijven over een "foute held", iemand die je bewonderde terwijl je wist dat hij "fout" was (hetzij in de zin van "politiek incorrect", hetzij "eigenlijk iets low-brow-achtigs waar je je voor schaamt"), en dat stuk ging natuurlijk over hèm. Maar in déze film is hij perfect.

Voor een mysterieuze western is deze film niet in zijn geheel geslaagd.

Omdat je al vroeg in de film doorhebt wie de dader is.

Maar dat wil niet zeggen dat de film slecht is.

Persoonlijk kan ik de film wel waarderen omdat ik toch wel genoten heb van Martin en Mitchum .

Het stadje zag er sfeervol uit en de shoot out op straat mag er ook wezen.

Al vond ik het vuurgevecht ondanks dat hij kort was nog sterker dit was vooral te danken op de manier hoe dat gedaan werd.

al met al een vermakelijke western die lekker wegkijkt.

Is al weer een hele tijd geleden dat ik deze film zag, dus veel kan ik er niet meer over zeggen behalve dat ik het wel geinig vond om McDowell in een western te zien. Maar dat de film op zich niet zoveel voorstelde, je kon mijlenver van tevoren al aanzien komen wie de gezochte was en dat maakte de film tot een doorsnee western. Mitchum en Martin wel ok, maar afgezien van mooie plaatjes, maar ook een vreselijke titelsong en magere muziek, zorgt ervoor dat deze film niet boven de middelmaat uitstijgt.

Na de nogal uiteenlopende beoordelingen ben ik toch wel benieuwd geworden naar een nieuwe kijkbeurt v. deze film.

Het is voor mij ook al weer erg lang geleden dat ik die zag.

Ik wacht nog even totdat ik de DVD bekeken heb die ik vandaag bestelde.

Vooral de recensie van Roger Thornhill wist mij te prikkelen

Vannacht de onlangs aangeschafte DVD bekeken, en met genoegen mag ik wel zeggen.

Na het vurige betoog van Roger Thornhill was ik nogal nieuwsgierig geworden naar deze western.

Al snel bleek dat ik mij van de hele film zo goed als niets meer kon herinneren.

Te lang geleden gezien.

Mij beviel deze kijkbeurt prima.

Dean Martin doet het voor mij altijd goed in westerns, zo ook hier.

De shoot-out was ook lekker

Roger Thornhill noemt Roddy McDowall (althans het personage dat hij vertolkt)een vervelende etterbuil, en terecht, dat is ie.

Mitchum is Mitchum... klaar.

Inger Stevens heeft een raar bekkie, vond ik altijd al, maar speelt haar rol wel goed.

Verder is toelichting eigenlijk overbodig, die is al ruimschoots gegeven door anderen.

Ik heb absoluut geen spijt van de aanschaf van de DVD.

De poster hierboven is wel wat dom, en een spoiler.

Een kaartspeler speelt vals en wordt gelyncht door de andere spelers. Hierna volgt het tien kleine negertjes-principe. Voor de oplettende of doorgewinterde kijker is het natuurlijk niet moeilijk raden wie de dader is? Dean Martin heeft de hoofdrol maar zelf was ik veel meer gecharmeerd door het spel van Robert Mitchum, als Rev. Jonathan Rudd. De film is verder onderhoudend en verveeld niet. En doet wat een western moet doen, stoere mannen met pistolen, paarden en saloons en natuurlijk wat vrouwelijk schoon (alhoewel Inger Stevens nu ook niet moeders mooiste is.) Leuke en entertainende film.