Ziegfeld Follies (1946)

Weer een matige mgm filmcompilatie net als that's entertainment 1 en 2 ondanks de vele beroemde namen.

Vrij beroerde sterrenparade van MGM met slechts enkele interessante momenten, ondermeer één van de weinige keren dat Gene Kelly en Fred Astaire samen te bewonderen zijn.

De decors en sets zijn prachtig, laat dat maar aan Cedric Gibbons over. Maar dat is dan ook zo'n beetje de enige reden om de film te zien. Voor de rest valt er maar weinig te genieten. Soms is het zelfs op het genante af, bijv. Lena Horn, Red Skelton en toch ook Fred Astaire in de 'Chinese' scene. Snel vergeten...

Is als een documentaire over show entertainment uit het begin van de twintigste eeuw met sterren uit de jaren 40 en 50. Alhoewel liefhebber van een goede musical, kon mij dit niet boeien. Veel geforceerd hocus-pocus en de stars onder hun niveau.

Hoewel ik het vooraf had kunnen weten, bleek deze film niet mijn ding te zijn. Werkelijk een musical is zijn meest slechte vorm. Constant zoetsappige liedjes, overacting en kleurrijke decors. Absoluut niets voor mij, hoewel de aanwezigheid van een het aantal sterren best opvallend was. Ziegfeld Follies heeft op dit moment de twijfelachtige eer dat het de slechtste film van de jaren 40 is die ik op dit moment heb gezien.

Tja, film?

Het lijkt meer op een avondvullend programma voor een dinner show ofzo. Een combinatie van musical nummers met een aantal komische sketches erdoor om het wat draaglijker te maken.

Decors zien er vaak nogal goedkoop uit, de musical nummers zijn meer bling dan spektakel, slecht zelden zitten er leuke stukjes tussen (Astaire op de bewegende vloeren). Qua humor is het vaak ook aardig belegen, soms zelfs gewoon doodseng (dat loterijkoppel!). Leuke verrassing was Red Skelton die best een toffe sketch had.

Verder als hoogtepunt het duodansje van Astaire en Kelly wat best grappig was. Korte segmentjes en momenten die de sleur van deze film een beetje tegengaan, net als de best grappig geanimeerde intro.

Waarschijnlijk werkt dit beter om de achtergrond, als je lekker met wat vrienden aan het dineren bent. Of voor mensen die graag alles van hun favoriete acteur gezien hebben, want er komen best een hoop bekende namen voorbij.

1.0*

De film is geen compilatie met gedeelten uit andere films, maar ze hebben de diverse sketches en dansnummers apart opgenomen en daarna aan elkaar gemonteerd tot één film. In 1944 waren ze hiermee begonnen. De film is lang zat, maar oorspronkelijk duurde hij nog veel en veel langer.

Hoewel het alweer jaren geleden is dat ik deze heb gezien. Kon ik het begin nog vrij goed herinneren. En dat is dat Ziegfeld (gespeeld door William Powell) vanuit de hemel terugkijkt. Dat met die poppen hebben ze verdraaid leuk gedaan en dat is dan ook meteen het leukste van de film. Want de meeste gedeelten zijn niet zoveel aan. Vooral die komische sketches zijn vervelend. De harde muziek erbij is ook irritant.
Al aan het begin volgen Lucille Ball en Esther Williams, en die gedeelten zijn nog wel te doen. Maar over het algemeen wordt het veel te strak en bombastisch neergezet, met de diverse bekende mensen die in de studio hun kunstjes mogen vertonen. De film is in felle kleuren wat nog wel van voordeel is. 3.0/2.0