The English Patient (1996)

Matig.

Eigenlijk heel typisch dat dit dan ook een oscar wint. Het bevat namelijk een hoop elementen die vereist lijken te zijn om er eentje te winnen. Maar ik vind dit ook in dat opzicht toch serieus zwak. Er zijn wel betere films in 1996 gemaakt denk ik zo.

Ik ben er dan ook niet echt de liefhebber voor, dit soort romantiek. The English Patient lijkt wel een film uit 1950, gefilmd met modern materiaal. Hopeloos ouderwetse en overdreven romantiek. Ik kan het me eigenlijk maar moeilijk inbeelden dat mensen dit oprecht mooie romance vinden.

Een aantal bekende namen in de cast, maar enkel Fiennes en Dafoe weten een beetje te overtuigen. Binoche is ondermaats, Thomas is vooral vervelend en Firth lijkt zich ook niet echt op zijn gemak te voelen in deze film. Wat mij betreft meer een genreacteur. En dit is niet meteen zijn genre denk ik zo.

De echt positieve punten zijn de mooie locaties, hier en daar mooie grootse beelden en sets en wat indringende scenes. Dat zijn dan ook eigenlijk weer alle positieve punten. Want voor de rest was het vooral 162 minuten lang klokkijken.

Het is allemaal ook niet erg interessant. Ik proef totaal geen chemie tussen Fiennes en Thomas, de romantiek is uitermate suf en de zijplotjes van de film overtuigen ook niet. De drama is ook hopeloos overdreven aangezet waardoor het vooral als aanstellerij aanvoelt.

Speelduur is ook niet gerechtvaardigd. Het duurt en duurt, en dat zo'n relatief simpel verhaal tot deze speelduur uitgerekt moet worden gaat mijn petje te boven. Een aantal onovertuigende twists en pogingen tot grote dosissen sentiment weten allemaal niet erg van de grond te komen helaas, wat wel nodig is voor zo'n speelduur.

Ook de sentimentele finale werkt niet, mede door een zwak acterende Binoche (dat gehuil ) die niet uit de voeten kan met de drama. Door de oninteressante romantiek die een groot deel van de film inneemt is het ook niet al te interessant om een band op te bouwen met Fiennes, waardoor de verveling er inderdaad al snel in trekt.

Het is dat de film visueel een aantal mooie plaatjes kent dat ik dit niet lager beoordeel. Maar ik vind de romantiek en chemie werkelijk vreselijk. Alsof je naar een toneelvoorstelling kijkt. Zodra er wat oorlog wordt getoond wordt de film wat beter, maar de focus ligt eigenlijk volledig op romantiek en drama, en die zijn simpelweg niet interessant of vernieuwend.

Met een speelduur van een kleine drie uur mag gerust gezegd worden dat The English Patient een behoorlijke zit is. Ik maakte me daar vlak voor aanvang ook wel wat zorgen om, al had ik het ontvangst op internet vooraf niet bekeken. Ik was ervan op de hoogte dat de film de nodige Oscars gewonnen had en dit in combinatie met de sterrencast was genoeg om mij nieuwsgierig te maken.

Ik kan niet zeggen dat ik me verveeld heb, omdat de film zo veel te bieden heeft. Ten eerste is de opzet van het verhaal interessant. Ik was benieuwd naar Laszlo's verhaal en zijn personage en de talrijke gebeurtenissen zorgden ervoor dat ik niet of nauwelijks afdwaalde. Hij wordt bovendien uitstekend neergezet door Ralph Fiennes en ook Kristin Scott Thomas en Juliette Binoche wisten mij moeiteloos te overtuigen. Met de chemie tussen Fiennes en beide dames zat het wel snor. Toch vond ook ik dat de film iets te lang duurde en dat kwam door een aantal onnodige zijsprongen. Ik vond de opbloeiende romance tussen Hana en Kip een overbodig element en ook Willem Dafoe's bijrol was mij te nietszeggend. Als die twee elementen geschrapt waren had de film in tijd, en daardoor ook in kwaliteit, wat gewonnen.

Verder kan ik eigenlijk niets negatiefs over de film noemen. Dat de film zo nu en dan wat sentimenteel wordt had ik wel verwacht, maar door de grootse opzet komt Minghella daarmee weg. Met het boek ben ik niet bekend, maar ik vind wel dat het verhaal op een waardige manier verteld wordt. De prachtige beelden werden ondersteund door een sterke score van Gabriel Yared en ik bleef tot en met het einde geboeid. Er had wellicht nog wat winst behaald kunnen worden door iets kritischer te kijken naar het materiaal dat uiteindelijk de film zou halen, maar al met al vond ik dit absoluut de moeite waard.

3,5*

Een wat trage, maar uitermate sfeervolle film. Met name de beelden van de vliegtuigen boven de woestijn zijn erg de moeite waard. Het verhaaltempo is wat traag, bij momenten zelfs erg traag, maar het stoorde mij verder niet. De film beschikt over een goede cast, van wie ik Kristin Scott Thomas de meeste indruk vond maken. Het plot is zeer gedegen en best groots opgezet. Ik had er van tevoren geen hoge verwachtingen van, maar de film beviel mij zeker.

Ambitieuze opzet, en aanvankelijk wist deze film me dan ook te boeien. Gaandeweg begint de krakkemikkige, geforceerde en gekunstelde constructie wel steeds meer op te vallen en zelfs ronduit te storen. Willem Dafoe loopt verloren als nevenfiguur, Binoche en haar Sikh zijn ook weinig meer dan opsmuk in de marge. De film is ook te langdradig en verzandt op het einde in het naarstig aaneenknopen van eindjes die nog loshingen.

Het boek moét wel beter zijn.

Voordat je verdergaat naar YouTube

Hoe Elaine uit Seinfeld denkt over de film. Ik had hetzelfde.

Blijft wonderlijk, want de regisseur is ook maker van één van mijn favo films: The Talented Mr. Ripley.

‘The English Patient’: TV Adaptation In The Works For BBC - Deadline