Some Kind of Wonderful (1987)

de 5000e film op de site!

Gefeliciteerd!

Proficiat.

Als je minder eisen aan het toevoegen zou stellen, had je er al eerder geweest.

Tof man; volgens mij deze film wel eens gezien, maar te lang geleden.

Pretty in pink, maar dan net wat minder leuk.

Ik vond deze fillm altijd onwijs leuk. Beetje sprookjesachtig, maar wel vermakelijk!

Typische jare 80 tienerfilm. Oftewel, topvermaak, maar het verhaal biedt niet echt veel en het einde is ook zeer onrealistisch. Heb niet vaker een einde gezien, wat minder klopt dan deze. Waarom wordt Keith ineens verliefd op Watts? Juist nu hij de gene heeft die hij wil (Amanda). Dit klopt gewoon niet. .

Ik was vroeger even verliefd op Marie-Stuart Masterson...

Vermakelijke film. Had gedacht dat hier meer reacties op stonden. Blijkbaar is het een behoorlijk onbekende film. Beetje onrealistisch, maar goed daar zullen de meeste vrouwen weinig om geven

stem met halfje verhoogd - voor de genre was dit toch een van de beste films van John Hughes (samen met Breakfast Club en She`s Having a Baby) - John Highes was eigenlijk ook verantwordelijk om veel Britse indie bands van de jaren 80 aan de VS publiek te introduceren vanwege de cool soundtracks (bijv. The Smiths)

al is deze film intussen wat verouderd het kijkt toch goed weg en dus een 7.5 uit 10 zeker waard!

Een van de betere films, helaas redelijk onbekend, in het 80s tiener films genre.

Lea Thompson komt niet geloofwaardig over, gezien het feit dat ze toen al 25 was

Leuk en vrij onschuldig verhaaltje en degelijk acteer werk maken deze film wel de moeite waard om eens mee te pikken.

Jammer genoeg wordt de film nooit echt uitgediept en heeft de film een erg standaard einde,

Kortom: Leuk maar zeker niet hoogstaand, goed voor een voldoende!

3 sterren.

Ook al is Hughes' patroon keer op keer zichtbaar; vervelen doen de films nooit. Het mist echter vooral wel een sterke lady's leading role. Zowel Thompson en Masterson zijn geen Molly Ringwald namelijk...

3*

De film net herzien en de film is nog net zo mooi als in de jaren '80 , ook leuk om de zeer jonge cast te zien met de opmerking dat Mary Stuart Masterson 1000 maal aantrekkelijker is dan Lea Thompson.

De pas overleden schrijfer

John Hughes had veel van zulke films waren echt heerlijk weg kijkt.

Mee eens.. Met alles

Goeie film waarin een tomboy een crush heeft op een jongen van school, die op zijn beurt juist een date probeert te scoren met het populairste meisje van school. Een geslaagde eighties highschool romcom uit de stal van John Hughes, alhoewel hij deze niet zelf regisseerde. Vermakelijke rollen van de cast.

Wel een leuke 80s sfeer, en grappig om mevrouw Lea 'BTTF' Thomson te zien in eens een andere film, maar mijn probleem is dat ik iemand ken die precies lijkt op Keith, en ik die vent een enorme pannekoek met suiker vind, en dat ze allebei ook nog eens dezelfde gedrags'trekjes' hebben.

Dat is dan niet echt leuk kijken, haha. Irriratie-TV

Kan geen mens wat aan doen, verder leuke film.

Goede romcom, al kon de chemie tussen Stoltz en Masterson me niet over de hele lijn overtuigen. Uiteraard kon "Miss Amanda Jones" van de Rolling Stones niet ontbreken. Ongetwijfeld een inspiratiebron voor Hughes script. Verder een redelijke standaard film waarvan er al een hele hoop bestaan, maar met meevallende acteurs die het allemaal op niveau trekken. Er zitten ook enkele heerlijke dialogen bij. Niemand keek met zoveel affectie en genegenheid naar de beleving van de jeugd zoals Hughes deed. Geen biertjes bij deze film, een superzoete lolly...

Toch een kleine tegenvaller, dat ligt voornamelijk aan de vlakke personages. De film maakt van liefde eigenlijk een oppervlakkig iets. Stoltz valt zonder een eigenlijke reden op de leuke Thompson. Er wordt een heel verhaal omheen bedacht, maar hij valt natuurlijk gewoon ordinair voor haar uiterlijk. Masterson is stiekem verliefd op Stoltz, maar haar personage krijgt te weinig screentime om daadwerkelijk mee te kunnen leven met dit verhaal. Er gebeuren een hoop dingen die niet heel interessant zijn en de switch op het einde dat Stoltz toch wel voor Masterson gaat is niet minder dan twijfelachtig. Er gebeurt gewoon te weinig waardoor je met dit verhaal mee moet gaan.

Er heerst verder wel een leuke eighties vibe, maar dit is zeker niet de leukste Hughes flick. Zal het probleem bij de regie van Deutch liggen, of is het scenario van Hughes uiteindelijk net wat te vlak?

2,5*

Ehm, dat is toch een eigenlijke reden. Natuurlijk oppervlakkig maar in mijn tienerjaren was het toch vooral dat wat me deed vallen op het mooie katholieke meisje in de klas, plus een flink stuk fantasie over hoe lief ze was of zou kunnen zijn en veel meer niet...ja op een gegeven moment leer je natuurlijk wel dat je ook echt moet passen bij iemand maar als het gaat om als een blok vallen op iemand en er mee naar bed willen, zeker op die leeftijd...dan doet de natuur zijn werk wel!

Omdat ik Stolz erg mag, gek ben op de creatieve en levendige 80s, John Hughes waardeer en ook wel een zwak heb voor sommige tomboys ga ik deze nog eens een keer bekijken!

Blijft goed geacteerd en geschreven. Voorspelbaar maar toch ontroerend. De muziek varieert van onbekende maar prima 80s rock tot te gedateerde synth-piano riedeltjes bij de langzamere scenes.

Vooral Eric Stoltz is heel genietbaar als Keith. Watts, de tomboy (Mary Stuart Masterson), is soms wat krengig maar toch steeds aandoenlijker. Amanda (Lea Thompson) iets minder omdat ze zich teveel vastklampt aan vriendjes uit angst voor het alleen zijn.

Ook in deze John Hughes is er weer duidelijk dat verschil tussen de rijkeluiskinderen en de werkende klasse. Hij moet echt een hekel aan kakkers gehad hebben. Nu heb ik zelf op school ook dit soort onsympathieke types meegemaakt: ze krijgen veel mee, hun netwerk, hun dure merkkleding, hun looks en de minachting voor anderen druipt er vaak van af. Het ligt er in de film wel te dik op als het vriendje van Thompson haar betitelt als zijn eigendom.

Belangrijkste les: iedereen moet eerst fouten maken, zeker in de liefde.

Veel juweeltjes in de dialogen:

Keith: You can't tell a book by its cover.

Watts: No, but you can tell how much it's gonna cost you.

Watts: Don't go mistaking paradise for a pair of long legs. Eigenlijk raar want ze heeft zelf de langste benen!

Watts: It must be a drag to be a slave to the male sex drive.

Keith: It's not just sex.

Watts: Oh, you want to start a book club with her?

Of die jongere zus van Keith (wat ben ik blij dat ik alleen een broer heb gehad...):

Hi ass-face!

Mother, the girl *is* sex.

Leuke film!

Klopt, maar een film moet mij ook overtuigen, zodat ik bepaalde romances en flirts wel of niet geloof. Dat lukt hier wat minder

Maar ze zoenen geneens en Keith kiest uiteindelijk wel voor een meisje wat hij heel goed kent. De motivaties van Keith om aan te pappen met Amanda: waren: status, lekker wijf, upper class. Amanda's motivaties: kan niet alleen zijn, wil van vervelend kakvriendje af en Keith heeft toch wel iets. Te weinig solide basis dus en er ontstaat daardoor juist GEEN romance.

Trivia:

Miss Amanda Jones (het begeerde meisje dat Lea Thompson speelt) is een liedje van de Stones dat ook in de film zit.

Het script is bedacht met Eric Stoltz als Keith in het achterhoofd.

Voortschrijdend inzicht, zijn ogen zijn geopend...Amanda blijkt toch vervelender en minder in hem geinteresseerd in hem dan hij hoopte en Watts is juist zijn steun en toeverlaat. Het is eerder voorspelbaar eigenlijk.

Deze film behoort in het rijtje van de onvergetelijke, prachtige eighties movies.

Met een formidabele sterren cast.

Some Kind Of Wonderful gaat over Keith(Stoltz) is een kunstzinnige highschool senior die heimelijk verliefd is op de populaire Amanda Jones(Thompson) maar die heeft al verkering met de populaire rijke playboy Hardy Jenns(Scheffer). Keith is verre van populair want hij heeft weinig vrienden buiten Watts(Masterson), een stoere Tomboy die een carrière als drummer ambieert. Watts is heimelijk verliefd op Keith. Wanneer Keith ziet dat Hardy Amanda bedriegt vraagt trekt hij de stoute schoenen aan en vraagt haar uit. Amanda zegt tot ieders verbazing ja. Hoewel Watts jaloers is, is ze wel bereid Keith te helpen bij zijn date,

Hoewel Some Kind Of Wonderful qua verhaal de geijkte paden bewandeld en weinig verrassing biedt is hij toch beter dan menig vergelijkbare film uit die tijd. Dit komt door de personages die allen goed gespeeld worden door hun vertolkers. Eric Stoltz speel de vriendelijke zonderling, een rol die hij als geen ander kan vertolken. Mary Stuart Masterson schittert werkelijk als Watts, waarschijnlijk de mooiste Tomboy ooit. Lea Thompson en Craig Scheffer spelen ook goed. Verder zien we ook o.a. Elias Koteas, John Ashton, Molly Hagan, Candace Cameron en Chynna Phillips in prima bijrollen die ook echt wat toevoegen aan de film.

Some Kind Of Wonderful is één van de betere teen romcoms uit de jaren '80.

Sterke 80s tienerfilm. Feitelijk een remake van Pretty In Pink met Eric Stoltz in de Molly Ringwald rol, maar dat mag de pret niet drukken.

Mary Stuart Masterson is erg leuk als Watts en steelt wat mij betreft de film.

3.5*

Verbazend goede film met een in mijn ogen , verrukkelijke Lea Thompson die de film draagt en Eric Stoltz die ook prima acteert. Naar het einde zelfs een traantje weggepinkt want ik hou wel van films waarin de underdog de bovenhand haalt. Eigenlijk genoot ik meer van deze film dan Footloose die ik veel oppervlakkiger vond. 4 sterren