Ukikusa (1959)

Eindelijk mag ik dan mijn duizendste stem uitbrengen op deze site, en daarvoor moest ik natuurlijk een bijzondere film proberen uit te kiezen. Helaas is dat met Ukigusa maar beperkt gelukt. Net als de andere twee Ozu's die ik gezien heb - en naar ik veronderstel net als alle andere na-oorlogse Ozu's - gaat het over een verzameling personages die allemaal hun persoonlijke zorgen en strevens hebben, die soms van elkaar afhangen en soms los van elkaar staan. De personages zijn an sich geloofwaardig en motivaties aannemelijk, maar in deze Ozu zijn niet alle personages ook even interessant, en daardoor had ik bij de vele bij-personages regelmatig het gevoel dat ze de film alleen maar ophielden. Het 'centrale' verhaal aan de andere kant is te mager om twee uur lang mijn aandacht vast te houden. De situatie is interessant genoeg, en er zijn een aantal sterke scenes, maar als geheel duurt de film helaas veel te lang. 2,5 *

Floating Weeds wordt samen met A Story of Floating Weeds in april door Criterion uitgebracht.

Toch een leuke en luchtige film, deze Ozu in kleur! Zeker niet minder dan de andere films die ik van hem zag. Ook leuk om Haruko Sugimura eindelijk eens in een rolletje te zien waarin ze niet een zeikwijf speelt!

Typisch Ozu: lekker voortkabbelend met leuke personages. Door het theatergezelschap moest ik af en toe denken aan 'O Thaisos' van Angelopoulos. Zou die uit deze film inspiratie hebben gehaald?

Leuke film van Ozu, met zoals zo vaak een verhaal over familie, relaties en de problemen die hieruit voortkomen. Ook deze Ukigusa kijkt best weer prettig weg.

Het blijft altijd mooi om te zien hoe gemoedelijk de Japanners soms met elkaar om kunnen gaan. Altijd is er een soort van respect, vaak in de vorm van een knikje, maar het blijft leuk kijkvermaak. Hier licht vooral de nadruk op de relatie tussen Komajuro en zijn zoon, die niet weet dat hij zijn vader is. Vooral de thema's vertrouwen en liegen worden hier op een goede manier uitgewerkt.

Ganjiro Nakamura speelt erg sterk als de vader en de leider van het reizende toneelgezelschap. Het tempo is rustig en aangenaam en het camerawerk is uiterst verzorgd, met vooral veel statische shots. De optredens van het reisgezelschap zijn overigens erg vermakelijk. Doordat Ozu de toon hier redelijk luchtig wet te houden wordt het drama ook nooit echt heel zwaar.

Het is zeker niet zijn beste werk, maar desondanks wel weer een fijne bovengemiddelde wegkijker.

3,5*

Trailer (Youtube HD, Engelse ondertiteling) van de gerestaureerde versie. Verschijnt 3 december op Blu Ray in de UK.

YouTube - Roger Ebert on Ozu's Floating Weeds

Onderhoudende film van Ozu (zeker niet zijn beste) over familiegeheimen en het meten met twee maten. Degelijk werk van de topcast; zelfs oude bekende Chishū Ryū wordt van stal gehaald voor een cameo. De beeldschone Ayako Wakao weet mij iedere keer weer aangenaam te verrassen.

Een iets andere Ozu dan de meeste die ik gezien heb. Hoewel bepaalde thema's wel terugkomen is de invulling wel echt anders. Alleen al dat de film in een klein dorpje speelt maakt deze film anders. Verder zoals al zijn andere films met en lekker kabbelende tempo, nu in kleur met af en toe fijne plaatjes, maar ook een inhoud die mij niet boeide, waarmee dit wel de minste Ozu is die ik heb gezien. Wel is de film, door Ozu's kwaliteiten, nog voldoende. 3,0*.